บทที่๗
เสียงโครมครามดังลั่นในยามเช้าของตำหนักหนึ่งในพระราชวังกลางทะเลทราย ปลุกให้ราชองครักษ์ชาวไทยลืมตาขึ้น พร้อมกวาดสายตามองไปทั่วห้องนอนที่เพิ่งเข้ามาพำนักเมื่อดึกคืนวาน ห้องยังคงกว้างใหญ่และหรูหราสมฐานะรัฐมั่งคั่ง ทรัพยากรมากมาย แม้จะเป็นพระราชวังที่ชีคเจ้าผู้ครองรัฐเสด็จมาแปรพระราชฐานเพียงปีละครั้ง เพื่อเยี่ยมเยียนและรับฟังปัญหาของชาวบ้านด้วยพระองค์เอง มิใช่ส่งผ่านหน่วยราชการเข้าไป ซึ่งทำเป็นประจำทุกเดือนหรือแล้วแต่เรื่องเร่งด่วน
ขายาวๆ ของเขาก้าวลงจากเตียงที่กว้างมาก จนต้องขยับตัวสองสามครั้งกว่าจะถึงขอบเตียง หน้าต่างกรุกระจก กันลมร้อนยามกลางวันพัดกรูเข้ามาและกันลมหนาวในเวลากลางคืน ผ้าม่านสีนวลเดินดิ้นทองขึงเต็มช่อง อัคคีเดินไปเผยมันออกเล็กน้อย แสงแห่งวันแม้ไม่จัดนักทอลอดเข้ามาเต็มช่องที่เขาแหวก แม้เวลายังเช้ามากทว่าอยู่กลางทะเลทราย ที่อุณหภูมิในตอนกลางวันสูงและกำลังไต่ระดับขึ้นเรื่อ
