บทนำ
940 Words
~~ทรงอย่างแบด แซดอย่างบ่อย เธอไม่อินกับผู้ชายแบดบอย
ทรงอย่างแบด แซดอย่างบ่อย เธอไม่รักฉันก็คงต้องปล่อย
โธ่พ่อหนุ่มแบดดดด บอยยย~ แบดดดด บอยยย~~
โอ๊ยยยย!! หมาที่ไหนมาหอนเอาตอนนี้เนี่ยคนจะหลับจะนอน ในที่สุดเปลือกตาที่เคยปิดสนิทต้องเบิกกว้างเมื่อเสียงโหยหวนขอส่วนบุญดังลั่นมาจนถึงห้องของฉันไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้ว
ฉันดีดตัวลุกออกจากที่นอนในชุดคุโรมิสีม่วงสุดน่ารัก จากนั้นก็หาววอดไปทีเพื่อขับไล่ความง่วงก่อนจะขยี้ผมแรงๆ แล้วเดินออกมาจากห้องลงมายังชั้นล่างของบ้านที่ยังคงมีเสียงร้องโหยหวนดังมาไม่จบไม่สิน
~~ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท ไอ้เธอมันคือปิศาจหุ่นเซ็กซี่ เธอกินผู้ชายเป็นอาหาร
แล้วอัตรธานไปในยามราตรี ข้าคือยมฑูตมารับตัวเธอ
ไป ไป ไปลงนรกเสียเถิดที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ
ไป ไป ไปลงนรกด้วยกันที่รัก~~
โครม!!
"ไปลงนรกกันให้หมดนี่นั่นแหละ คนจะนอนโว้ย!" ฉันโยนกะละมังไปกลางวงจนเสียงร้องโหวกเหวกเมื่อครู่เงียบสนิท
"อะไรวะไอ้น้องคนนี้เฮียกำลังได้ฟิล" เสียงพูดเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเมื่อฉันทำลายบรรยากาศของพวกเขา
"จะนอน"
"....."
"นี่ไม่รู้หรือไงว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว" ฉันยืนท้าวสะเอวถามพี่ชายตัวเองอย่างเอาเรื่อง ส่วนพี่ชายตัวดีกลับหันไปถามเพื่อนที่นั่งร่วมวงกันแทน
"กี่โมงแล้ววะ"
"ตี3" เฮียกราฟหรือเพื่นสนิทของเฮียบีเอ็มพี่ชายฉัน ยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกาเรือนหรูแล้วเงยหน้าขึ้นบอกเสียงเรียบ
"โห้! ยังไม่เช้าเลยต่อเว้ย" เฮียเอ็มยกมือขึ้นส่งสัญญานไปยังเฮียรามให้ลงมือเคาะกระติกน้ำแข็งแทนกลองให้เริ่มบรรเลงเพลงใหม่อีกรอบ
"เฮีย บีจะนอนเงียบๆได้ไหม เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเขาหน่อย" ฉันเอ่ยบอกอย่างเอือมๆเมื่อนี่เหมือนจะเป็นปกติที่เฮียเอ็มมักจะฉลองกันแบบนี้ แต่มันไม่ใช่สำหรับฉันเพราะฉันเพิ่งจะกลับมานอนที่บ้านวันแรกหลังจากที่ไปนอนที่คอนโดใกล้มอ.
"บ่นมากว่ะบี เฮียปาร์ตี้ทั้งทีจะให้ร้องไห้เหรอ" แต่แทนที่เฮียจะสำนึกกลับมาจ้องหน้าฉันตอบกลับด้วยสีหน้ากวนๆ
"น้องมันอยากพักผ่อนละมั้งไว้ร้องวันหลังก็ได้" เฮียน้ำพุพูดขึ้นแล้วหันมาส่งยิ้มให้ฉันบางๆ
"ขอบคุณนะเฮียพุที่เข้าใจบี ไม่เหมือนใครบางคน" ฉันฉีกยิ้มตอบกลับเฮียพุไปแล้วตวัดสายตามองเฮียเอ็มด้วยสายตาคาดโทษ
"ไปนอนต่อเถอะบีพวกเฮียจะเบาเสียงให้" เฮียรามคนที่กำลังชงเหล้าอยู่นิ่งๆเอ่ยบอกฉัน ทว่าประโยคต่อมาของเขาทำให้ฉันต้องขดคิ้วบางเข้าหากันพร้อมกับยื่นมือไปรับแก้วจากเขาอย่างไว
"....."
"แต่ก่อนไปดื่มสักแก้วไหม?"
"บีถือว่าให้เกียติเฮียรามจะดื่มให้แก้วเดียวนะ" ฉันย่อตัวลงนั่งข้างๆเฮียเอ็มแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม จากนั้นก็กวาดสายตามองพวกเฮียเขาทีละคนหลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน
เฮียบีเอ็มพี่ชายฉันที่ออกจะหล่อแต่แปลกหวงน้องสาวยิ่งกว่าชีวิต แต่น่าเสียดายที่เฮียมันเป็นพี่ฉันเลยทำได้แค่ถอนหายใจทิ้ง แล้วปลอบใจตัวเองว่ามันคงเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อนถึงได้มีพี่ที่ขี้หวงขี้บ่นยิ่งกว่าพ่อ
ทว่าสิ่งที่ฉันคิดในหัวตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องเพลงที่ดังคลอเบาๆ จากเฮียน้ำพุ คนที่ดูจะอบอุ่นที่สุดในกลุ่มและมักจะมีรอยยิ้มให้ฉันเสมอเฮียมีหน้าตาที่จัดว่าหล่อมากดูใจดีและอ่อนโยน ถัดมาคือเฮียรามที่นั่งเคาะหลอดกับแก้วน้ำพึมพำเป็นเนื้อเพลงออกมาเบาๆ ภายนอกอาจจะดูร้ายๆแต่เฮียรามก็ใจดีเหมือนกันแถมเฮียรามยังหล่อและแบดอีกด้วย
ฉันเหลือบมองไปยังอีกคนที่กำลังใช้มือตัวเองตีกะละมังให้เป็นจังหวะเข้ากับเพลง คนที่ดูจะนิ่งเงียบที่สุดแต่ก็ไม่ได้เงียบถึงเข้าหายากแต่ก็เป็นคนเดียวในกลุ่มเพื่อนของเฮียที่ฉันพูดคุยด้วยน้อยที่สุด มีใครเคยบอกไหมว่าคนหล่อมักโลกส่วนตัวสูง
เสียงดีดกีต้าร์คลอเบาๆทำให้ฉันละสายตาไปจากเฮียกราฟหันไปมองอีกคนที่อยู่ข้างๆกัน และเมื่อทันทีที่ฉันหันไปก็พบว่าเขากำลังมองฉันอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาสีดำสนิทเย็นยะเยือกดูลึกลับหน้าค้นหากำลังนั่งพิงผนังบ้านดีดกีต้าร์มองฉันด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนที่เขาจะเอ่ยบางอย่างออกมา เมื่อฉันยังไม่ละสายตาไปจากเขา
"มองอะไรนักหนา มีปัญหาก็บอก"
"คราวหลังก็เอาหัวไว้ที่บ้านสิเฮียเพเชี่ยนคนอื่นจะได้ไม่มอง"
**** หากอ่านแล้วชอบแนวนี้ก็คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
- Writer
