ตื่นขึ้นมาเด็กน้อยก็นอนอยู่บนเตียงสีขาว มีบิดานั่งหน้าเครียดอยู่อีกด้านพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งเอ่ยถามอะไรหลายอย่างเธอก็บอกไปตามจริง ปากคอยังสั่น หวาดกลัวอยู่ไม่หาย
“กูบอกแล้วเห็นไหม ที่แท้เงินทุนที่ไม่ให้กูใช้มันเอาไปใช้เอง มึงก็ไม่ต้องไปเรียนแล้วนางพลับพลึง ครูที่โรงเรียนตายห่ากันไปหมดแล้ว” นายพันโวยวายเสียงดัง ญาติๆ ของครูศรีสุภางค์ช่วยกันจัดงานศพท่ามกลางความโศกเศร้าเสียใจ เหตุฆาตกรรมครั้งนี้คนเอาไปลือกันทั้งหมู่บ้านว่าครูขึ้นคานแบบครูศรีสุภางค์โดนครูชูชัยหลอกให้รักหลอกให้หลงและปอกลอกจนหมดเนื้อหมดตัว
พลับพลึงไม่ได้ไปเรียนหนังสืออีก เธอเที่ยวของานชาวบ้านทำเพื่อให้ได้เงินมาประทังชีวิต ดายหญ้าบ้าง รับจ้างบีบนวดบ้าง พอได้เงินมาบิดาก็เอาไปกินเหล้าจนหมด
เด็กน้อยกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหิวเมื่อเห็นข้าวมันไก่น่ากินอยู่ตรงนี้ วันนี้เธอต้องตื่นตั้งแต่ย่ำรุ่งมาขายใบตอง ได้เงินมาเล็กน้อยยังไม่
