เช้าวันใหม่ก็เหมือนกับทุกวันคือวันหนึ่งตื่นมาทำอาหารรอสองพ่อลูกเหมือนทุกวัน วันหนึ่งกำลังยืนหั่นต้นหอมอยู่ แต่เธอต้องชะงักมือ
" แกนี้หน้าด้านดีเนาะ ไม่รู้ท้องกับใครที่ไหนมาแต่มาทึกทักว่าคุณฟารอยน์เป็นพ่อของเด็ก หึหึ" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่วันหนึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน วันหนึ่งขบกรามแน่นๆ เเววตาดุดัน เพราะคำพูดของผู้หญิงด้านหลัง
" จะต้องเรียกอะไรดีล่ะ โชคดีของแกหรือวาสนาของแกดีเหรอเปล่าห๊ะ ที่คุณฟารอยน์เอ็นดูลูกของแกเหมือนลูกแท้ๆ" ผู้หญิงคนนั้นยังไม่หยุดพูด วันหนึ่งสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอพยายามจะไม่ได้สนใจกับคำพูดอะไรของผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง เธอรู้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก แล้วผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร ต้องการพูดให้เธอซ้ำใจยังไงเหรอ
" ก็เรียกทั้งสองอย่างแหละ เพราะพี่ฟาเลือกฉันและลูก" วันหนึ่งหันหน้ามาพร้อมกับพูดออกมาน้ำเสียงสบายๆ ไม่ได้แคร์อะไร แต่เธอก็มีหงุดหงิดในใจบ้าง เพราะเธอรู้ว่าคำพูดของผ
