ตอนที่ 5.
988 Words
“เธอน่าสนใจจริงๆ ปัทมา”
เขายังคงติดใจความน่ารักน่าเอ็นดูของปัทมาอยู่ ตามประสาคนเจ้าชู้ที่เคยชินต่อสิ่งยั่วยวนสายตา ไม่มีสักครั้งที่เขาต้องการแล้วไม่ได้มันมา สาวน้อยคนนี้ก็เช่นกัน เฟอร์นันโดคิดว่ามันคงไม่ยาก หากเขาจะลองใช้เสน่ห์และเงินตราของตัวเองทำให้สาวน้อยยอมสยบอยู่ใต้ร่าง และคงจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เมื่อเขาเบื่อก็คงโยนเงินให้สักก้อนแล้วโบกมือลา เธอคงพอใจกับเงินที่เขามอบให้ มันจะทำให้เธอได้ใช้มันทำให้คุณภาพชีวิตดีขึ้น เขาคิดเข้าข้างตัวเอง
โดยไม่รู้ว่า บางครั้งเงินก็ไม่ได้ซื้ออะไรได้ทุกสิ่ง โดยเฉพาะความรักและหัวใจของผู้หญิงบางคน!
คฤหาสน์เบอร์นี่ในค่ำคืนนี้ เต็มไปด้วยความสนุกสนานและผู้คนคับคั่ง งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นและเชิญบรรดาแขกเหรื่อผู้มีเกียรติทางสังคมในทุกอาชีพ ให้มาร่วมฉลองวันเกิดครบรอบสามสิบสองปีของ เฟอร์นันโด เบอร์นี่ หนุ่มหล่อนักธุรกิจชื่อดังที่สาวๆ ต่างหมายมั่นปั้นมืออยากใช้นามสกุลของเขา นางเอลินอร์ เบอร์นี่ มารดาของเฟอร์นันโด เป็นม่ายตั้งแต่เฟอร์นันโดอายุได้สิบขวบ นางดูแลกิจการในเครือเบอร์นี่กรุ๊ปมาด้วยตนเอง โดยไม่คิดแต่งงานใหม่ หลังจากนายเจฟฟี เบอร์นี่ บิดาของเฟอร์นันโดได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก เมื่อลูกชายเติบโตขึ้นจึงได้วางมือมอบอำนาจให้เขาเป็นผู้ควบคุมกิจการทั้งหมด เฟอร์นันโดเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวในชั้นเชิงธุรกิจไม่แพ้บิดาและมารดา เขาสามารถนำพากิจการของเบอร์นี่กรุ๊ปให้เติบโต สร้างมูลค่ามากขึ้นกว่าเดิมเกือบเท่าตัว กิจการหลักๆ คือธุรกิจโรงแรมและการบิน
“แม่ต้องขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน อยู่ดึกชักจะไม่ไหว”
นางเอลินอร์บอกบุตรชาย หลังจากอยู่ในงานมานานพอสมควรแล้ว นางมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ การนอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพ
“นอนหลับฝันดีครับคุณแม่ เดี๋ยวผมจะสั่งให้เขาหรี่เสียงลง จะได้ไม่รบกวนคุณแม่”
เฟอร์นันโดประะคองมารดาให้ลุกขึ้น เขาโบกมือเรียกหัวหน้าแม่บ้าน ให้มาพามารดากลับขึ้นตึก
“แอนนา พาคุณแม่เข้านอนด้วยนะ”
“ค่ะ คุณเฟอร์นันโด”
แอนนาเข้ามาประคองเจ้าของบ้าน แล้วพาเดินกลับไปยังตึกใหญ่
“แอนนา พวกคนงานใหม่เป็นยังไงบ้าง”
ระหว่างทางนางเอลินอร์สอบถามถึงความเรียบร้อยของคนงานในบ้าน เนื่องจากรับคนงานมาใหม่อีกชุดเมื่อสามเดือนที่ผ่านมา ปกตินางจะเรียกมาพูดคุยก่อนเริ่มงาน แต่คราวนี้นางป่วยต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจึงมอบหมายให้แอนนาดูแลแทน
“เรียบร้อยดีทุกคนค่ะ ฉันคัดคนที่ประวัติดี มีความขยัน และตั้งใจทำงานค่ะ ตอนนี้ก็อบรมอย่างเข้มงวดทุกวัน คิดว่าคงไม่มีปัญหาเหมือนที่ผ่านมาค่ะ” แอนนารายงาน
“อืม ดีมาก แล้วมีพวกคนงานสาวๆ มาเล่นหูเล่นตากับลูกชายของฉันหรือเปล่า” นางเอลินอร์ เอ่ยถาม
ในครั้งก่อนนางไล่คนงานออกยกชุดเพราะพวกสาวๆ เหล่านั้นชอบเข้ามาวุ่นวายเสนอหน้าหวังพิชิตใจลูกชายของนาง ไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเองจนเอือมระอา ในที่สุดก็ต้องไล่ออกแล้วหาคนใหม่มาแทน
“ไม่มีค่ะคุณท่าน คราวนี้ฉันรับแต่พวกที่อายุมากแล้ว มีเด็กสาวคนเดียวอายุสิบเจ็ด แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ คนนี้แกเรียบร้อยดีตั้งใจทำงาน คิดว่าไม่สร้างปัญหาเหมือนพวกคนก่อนๆ แน่นอนค่ะ”
แอนนากล้าการันตีให้ปัทมา ด้วยเห็นนิสัยของเด็กสาวจนมั่นใจว่าเป็นเด็กดี และไม่ใช่พวกที่สนใจผู้ชายมากกว่าการเรียน
“ดีมาก เธอช่วยอบรมพวกเขาให้ดีอย่าให้มากวนใจเฟอร์นันโด ลูกชายฉันเขาไม่ใช่พวกสมภารกินไก่วัด พวกหวังรวยทางลัดน่ะ ไม่มีวันได้เป็นสะใภ้ตระกูลเบอร์นี่หรอกนะ ลูกชายฉันเขาช่างเลือก”
คนเป็นแม่เอ่ยถึงลูกชายอย่างเชื่อมั่น เฟอร์นันโดไม่เคยสนใจคนใต้ปกครอง ไม่ว่าจะลูกจ้างหรือพนักงานในบริษัท ลูกชายของนางคบหาแต่ผู้หญิงที่สวยและมีฐานะคู่ควรกันเท่านั้น เรื่องนี้จึงไม่ต้องกังวลให้หนักใจ แต่ก็ต้องปรามพวกใฝ่สูง ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ให้เลิกความหวังกันไว้
“ค่ะ คุณท่าน” แอนนารับคำ
“ส่งฉันแค่นี้พอ ฉันจะเข้านอนเอง ตอนเช้าก็สั่งคนให้เคลียร์พื้นที่ ทำความสะอาดให้เรียบร้อยด้วยนะ เธอกลับไปพักได้”
นางเอลินอร์โบกมือให้แอนนากลับไป หลังจากอีกฝ่ายประคองพามาส่งถึงหน้าห้องนอน นางไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องส่วนตัว ยกเว้นตอนทำความสะอาด เจ้าของคฤหาสน์เบอร์นี่เปิดประตูเข้าไปในห้อง ปล่อยให้แอนนาเดินกลับลงไปยังชั้นล่าง
“คุณท่านหวงลูกชายแบบนี้ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนจะโชคดีได้เป็นสะใภ้” แอนนาพึมพำ ขณะเดินลงบันได
หัวหน้าแม่บ้านเดินกลับมายังตึกเล็กด้านหลังคฤหาสน์ ซึ่งเป็นตึกที่สร้างให้คนงานในคฤหาสน์ได้พักอาศัย แยกออกห่างจากตึกใหญ่เป็นสัดส่วน พอมาถึงห้องพักก็เข้านอนอย่างอ่อนเพลีย โดยไม่รู้ว่าสองสาวห้องข้างๆ ถือโอกาสนั้นแอบย่องออกมา
“ป้าแอนนากลับมาแล้ว วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแกคงหลับยาวถึงเช้า ไม่ลุกมาตรวจความเรียบร้อยเหมือนทุกคืนหรอก” มารีกระซิบบอกเพื่อนร่วมห้อง
“เราแอบออกไปแบบนี้ ถ้าป้าแอนนารู้จะโดนลงโทษนะ” ปัทมาไม่กล้าทำผิดกฎ
- Writer
