ตอนที่ 4
1025 Words
“ทำไมต้องพาฉันมาตอนกลางคืนด้วยคะ ทุ่งดอกไม้สีจะสวยตอนกลางวัน”
“เราไม่ได้เจอกันบ่อย คุณเองก็ยังไม่กล้าเปิดเผยเรื่องของเรากับที่บ้าน”
อันนากระตุกวาบ ใบหน้าของเธอเรียบเฉยแต่แววตาคู่นั้นมีแววตกตื่นกับคำพูดของเขา
“ฉันพร้อมเปิดเผยถ้าคุณเปิดเผย”
“คุณอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผมล่ะ...จริงซีนะ เวลาที่เราคบกันแค่ไม่กี่เดือนมันอาจยังไม่พอ”
“ฉันไม่รู้ว่าธุรกิจของคุณเป็นยังไง”
“ก็เคยบอกคุณไปแล้วว่าผมเป็นนายหน้าค้าที่ดิน คุณคิดว่ามันเป็นอาชีพที่ไม่โปร่งใสอย่างนั้นเหรอ”
“ฉันต้องการความแน่ใจค่ะ อย่างน้อยก็เพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้มีอะไรปิดบังหรือแอบซ่อน”
“ผมเปิดเผยทุกอย่าง แล้วคุณล่ะอันอัน...คุณเปิดเผยทุกอย่างกับผมหรือเปล่า?”
“ฉันไม่ได้มีอะไรปิดบัง ฉันเพิ่งเรียนจบนะคะ งานก็ยังไม่มีทำเป็นหลักแหล่งมั่นคง”
“ผมไม่คิดมาก แค่อยากดูแลคุณ อาชีพนายหน้าค้าที่ดินจะทำให้ภรรยาของเขารู้สึกมั่นคงหรือเปล่านะ”
รอยยิ้มหวานทรงเสน่ห์ผุดมุมปากได้รูป อันนาตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มของเขา เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไม่อาจละสายตาจากรามได้แม้แต่วินาทีเดียว เขามีบางอย่างดึงดูดและทำให้สมองเธอตื้อตัน เธออยากมีญาณหยั่งเห็นเหลือเกินว่าอันอันรู้สึกอย่างนี้หรือเปล่าเวลาอยู่ใกล้เขา รามเหมือนพ่อมดที่กำลังร่ายคาถาสะกดเธอ หญิงสาวสบนัยน์ตาคู่นั้นและรู้สึกถึงความง่วงงุนกำลังเข้ามาแทนที่สัมปชัญญะ ถ้าเธอหลับไปตอนนี้ก็คงไม่เป็นไร ก็นิ้วแกร่งทว่าสัมผัสเบาดุจขนนกนั้นไล้ไปมาบนพวงแก้มสีกุหลาบ ความร้อนแล่นลามไปทั่วหน้า ลำคอและลามลงไปถึงทรวงอกไหวกระเพื่อม อันนาไม่รู้เลยว่าเธอหลับไปตอนไหน กระทั่งรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหล ใช่...เสียงน้ำจากในห้องน้ำทำให้เธอตื่นขึ้นมาและผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเพื่อสลัดความมึนงงที่ยังวุ่นวนในหัว เธอยังตื่นไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่มีสติมากพอจะรู้ตัวว่าตอนนี้ยังอยู่ในบ้านของรามโอบล้อมด้วยทุ่งดอกคอสมอส หญิงสาวมองไปรอบๆ ไม่เห็นเงาของราม จำได้ว่านอนคุยกับเขาแล้วเผลอหลับไป ร่างเล็กลุกขึ้นและเดินไปยังห้องน้ำ ประตูเปิดแง้มไว้และได้ยินเสียงน้ำไหล เธอเยี่ยมหน้าเข้าไปในห้องน้ำตกแต่งด้วยหินอ่อน ภายในนั้นอ่างจากุชชี่มีน้ำปริ่มล้น แต่ไม่มีใคร หญิงสาวก้าวเข้าไป เธอตั้งใจจะปิดน้ำที่เปิดทิ้งไว้ล้นอ่าง แต่พอหันกลับก็ต้องผงะค้าง
“ราม...” เสียงเธอเบาหวิว รามสวมกางเกงเดนิมเพียงตัวเดียวยืนอยู่ด้านหลัง เขายิ้มและยื่นแก้วไวน์ให้
“ผมคิดว่าคุณคงหายมึนแล้วล่ะ ไวน์อีกสักแก้วคงไม่เป็นไรนะ”
“นี่มันกี่ทุ่มกันแล้วคะ”
“เพิ่งเที่ยงคืน”
“จริงเหรอคะ...มันดึกมากแล้วนะคะ”
“คุณคงไม่รีบไปไหนใช่ไหม รู้หรือเปล่าว่าผมรู้สึกดีมาก ๆ ที่คืนนี้คุณอยู่กับผมที่นี่”
©©©©©©©©
บทที่ 4
หลงอยู่ในความฝัน
เขาทำให้เธอลืมเรื่องเวลาด้วยการก้าวเข้ามายืนตรงหน้าและยื่นแก้วไวน์ให้ อันนารับไป อดช้อนตามองเขาและมองต่ำลงไปไม่ได้ รามไม่สวมเสื้อ มีเพียงกางเกงเดนิมตัวเดียว ผู้ชายอะไรเสน่ห์ล้นเหลือ นายหน้าค้าที่ดินอย่างนั้นหรือ เขาน่าจะเป็นเทรนเนอร์มากกว่า หรือไม่ก็เป็นนักกีฬา ทั้งมัดกล้าม ทั้งซิกส์แพ็ค อันอันจะเคยอยู่กับเขาแบบนี้ไหมนะ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้เธอตั้งคำถามอยู่เรื่อยๆ มันอาจไม่เกี่ยวกับน้องสาวของเธอหรอก อยู่ที่เธอนี่ล่ะที่เกิดอยากรู้ขึ้นมา
“ดื่ม” เขายกแก้วขึ้นจิบ อันนาจิบตาม เธอไม่มีเวลาคิดมากไปกว่านี้นอกจากทำทุกอย่างเป็นปกติ แต่ร่างกายของเธอเริ่มไม่ปกติ ความร้อนกำลังไหลลามไปทั่วร่าง เธอตื่นเต้นแต่พยายามเก็บอาการ แววตาของหญิงสาวเจิดจรัสอีกครั้งเมื่อเขาส่งยิ้มให้
“ฉันแค่จะเข้ามา...ปิดน้ำเท่านั้น”
“ผมชอบเปิดน้ำทิ้งไว้ในอ่าง ชอบฟังเสียงน้ำไหล คุณชอบอะไรแบบนี้ไหม”
ร่างสูงหย่อนบั้นท้ายลงบนขอบอ่าง เขาไม่สนเลยว่ากางเกงจะเปียก และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีเรือนร่างสมบูรณ์แบบอย่างไม่น่าเชื่อ
“เสียงน้ำไหลทำให้ฉันตื่นค่ะ”
“มันเป็นเสียงที่วิเศษมาก ทำให้ผมหลับสบาย”
“ฉันอาจจะมีปัญหากับเรื่องพวกนี้ก็ได้ค่ะ มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งไปมาในหัว”
“คนเรารู้สึกต่อสิ่งที่สัมผัสไม่เหมือนกัน อันอัน...บอกผมได้หรือยังว่าคุณตัดสินใจหรือยัง”
“คะ?...ตัดสินใจเรื่องอะไรคะ”
เขาดึงมือเรียวบางไปแนบริมฝีปากแทนคำตอบ อันนามองเขาอย่างประหม่า รามเป็นผู้ชายคนแรกที่มอบจูบแรกให้เธอ และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มคุ้นเคยกับพฤติกรรมหวาน ๆ ที่ขาแสดงออกทั้งที่...คืนนี้เป็นคืนแรก เธอคุ้นเคยกับเขาแล้วอย่างนั้นหรือ
“โอ๊ะ!...ว๊าย!“ หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อจู่ ๆ รามก็ฉวยโอกาสกอดเกี่ยวเอวบางแล้วรวบตัวเธอลงไปอยู่ในอ่างที่มีน้ำล้นพร้อม ๆ กับเขา อันนาตกใจจนเผลอกอดเขาไว้เพราะนึกว่าตัวเองจมน้ำ
“ราม...มะ...ไม่ๆๆๆ”
“อันอัน...ไม่มีอะไร...ไม่มีอะไร” เขากอดเธอไว้เมื่อเห็นหญิงสาวลนลาน เธอกอดเขาแน่นเหมือนเด็กกำลังจมน้ำและฉวยของใกล้ตัวเอาไว้
- Writer
