Episode 01 "ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง"

935 Words

Episode 01 Talk อาบีร์ ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะคะเรา... อาบีร์ เบฬิน รีเจนท์ นายหญิงคนปัจจุบันของตระกูลรีเจนท์ค่ะ >< เวลาผ่านมาแล้วหลายปี จนเราเข้าสู่มหาวิทยาลัยกันเป็นที่เรียบร้อย แต่มีเพียงแค่เรา มอนต้าและบิลลี่ที่เรียนต่อ ส่วนคริสเตียนและนาตาลีพวกเขาพากันไปหางานทำ และนาตาลีก็เริ่มเปิดใจให้คริสเตียนมากขึ้น จนทั้งสองคบกัน และคาดว่าจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้าก็เร็ว ทางด้านของเจ้าพ่อแก๊งมาเฟีย คุณตาหวานก็กลายเป็นคุณแม่ลูกสาม เนื่องจากว่าในตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สามซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นลูกสาว ในขณะเดียวกันสองแฝดและหนูเบลฯ ก็ย่างเข้าสิบขวบ อัลวินลูกของคุณอันนากับคุณเลอัลโด้ก็เข้าห้าขวบ ตัดภาพมาที่เรายังไม่มีสักคน เหตุผลเพราะเรียนอยู่หรอกหน่า! ไม่ได้เกี่ยวกับว่ามีหรือไม่มีน้ำยา “ฉันบอกเธอกี่รอบเรื่องกระโปรง?” เสียงของตาแก่ประจำบ้าน 555 ล้อเล่นค่ะ นี่คือเสียงของสามีเราเอง แม้ว่าในตอนนี้จะยังไม่ได้เป็นสามีเต็มตัวก็ตามน่ะนะ แต่ก็อยู่กันมานานจนเกือบจะเป็นครึ่งชีวิตของกันและกันไปแล้ว “สั้นขนาดนี้เธอกล้าใส่ได้ยังไง” “ก็แค่กระโปรงเองนะคะ จะสั้นหรือยาวก็ไม่ได้ช่วยให้หนูฉลาดขึ้นหรอกค่ะ” เราตอบโดยที่สายตายังคงนั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่ เราคุยแชทอยู่กับนาตาลีน่ะค่ะ เห็นว่ากำลังวางแผนที่จะแต่งงานกับคริสเตียน “ฉันคุยกับเธออยู่นะ เสียมารยาทมากหยิบโทรศัพท์มาเล่นในตอนที่ฉันกำลังพูดแบบนี้ได้ยังไง” เขากอดอกมองเราด้วยความไม่พอใจ “เราต้องคุยกันยาวสาวน้อย” “ไม่ทราบว่าเฮียเป็นสามีหรือคุณพ่อของคนที่สองของหนูกันแน่คะ” เรากลอกตามองบนใส่เขาเล็กน้อย และหันกลับมาพิมพ์แชทคุยกับนาตาลีต่อ “ตั้งแต่เข้ามหาลัยเธอไม่น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ” เขากล่าวเสียงเรียบ ก่อนที่จะเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความงุนงงไว้กับเรา อ่า...ตอนแรกก็เรื่องความสั้นยาวของกระโปรง ไปๆ มาๆ มาพลานเรื่องเล่นโทรศัพท์ อะไรของเขาอะ! เราคุยกับนาตาลีต่อไปสักพักใหญ่ เมื่อคุยจบเราก็เดินขึ้นไปหาเขาที่ห้องทำงานทันที ด้วยความที่เราอยู่ที่นี่มานานบวกกับนอนด้วยกันทุกคืน เราจึงเปิดประตูเข้าไปเลยไม่ได้เคาะ เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้ล็อกแน่นอน แอ๊ด! “....” เขาเหลือบสายตามามองเรานิ่งๆ เมื่อเห็นว่าเราเปิดประตูเข้าไป “เข้าไปนะคะ” “ในขณะที่ฉันกำลังทำงานอยู่เธอควรจะเคาะประตูก่อน แม้ว่าสถานะของเธอจะเป็นนายหญิงของฉันก็ตาม แต่เธอก็ต้องเคาะไม่ว่าจะกรณีใดๆ” “......” “ออกไปแล้วเคาะเข้ามาใหม่” เขาชี้พร้อมกับกอดอกมองนิ่งๆ แต่เราไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหนจึงส่ายหัวปฏิเสธไป “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะอาบีร์” “ค่ะๆๆ!” เรากลอกตามองบนก่อนที่จะเดินออกจากห้องและทำการเคาะประตูเข้าไปใหม่ “เข้าไปนะคะ” “อืม...” เขาครางตอบเบาๆ เมื่อเขาอนุญาตเราจึงเดินเข้าไปด้านในและนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่ “มีอะไรก็ว่ามา” เขากล่าวโดยที่สายตายังคงจ้องมองที่เอกสาร “อีกประมาณสองเดือนนาตาลีกับคริสเตียนก็จะแต่งงานกันแล้วค่ะ” “ทำไม...? เธออยากแต่งด้วยงั้นเหรอ” เขาเลิกคิ้วมามองเรา แต่เราส่ายหัวปฏิเสธ เเละเมื่อเราส่ายหัวเขาจึงก้มหน้าลงไปอ่านเอกสารต่อ “ตอนนี้ยังค่ะ” เราตอบ หลังจากเหตุการณ์ (เมื่อภาคที่แล้ว) ก็เหลือเพียงคู่ของเราคู่เดียวที่ยังไม่ได้แต่งงานหรือมีลูกกัน แต่ไม่ใช่เพราะจุดประสงค์ของคุณเขาหรอกนะคะ เราสองคนได้ตกลงกันเอาไว้ว่าจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ จะยังไม่แต่งงาน อยู่กันไปเรื่อยๆ แต่ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเราเกิดอยากจะแต่งงานขึ้นมาเขาก็ยินดีที่จะแต่งงานกับเรา ดีลค่ะ “แต่นาตาลีต้องการที่ปรึกษาสำหรับเรื่องชุดและอื่นๆ ในงานแต่ง เฮียจะอนุญาตไหมคะถ้าหนูจะขอไปช่วยนาตาลีจัดงาน” “เอาสิ ฉันตามใจเธอ” เขากล่าวโดยที่ยังคงวุ่นวายกับเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ “ถ้าอยากจะได้ชุดเพื่อนเจ้าสาวก็บอกมาคัสเอานะ เขาจะจัดการให้เธอเอง” “เย้~ เฮียน่ารักที่สุดเลยอะ” ร่างบางยิ้มตาพริ้มพร้อมกับเดินเข้าไปกอดคอและหอมแก้มของร่างสูงเบาๆ แต่ทว่า... “ฉันทำงานอยู่ มันใช่เวลามาหอมหรือยังไง!?” “เอิ่ม...ขอโทษค่ะ” “เธออยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ออกไปได้แล้ว ฉันกำลังยุ่งอยู่กับงาน” “มาไล่กันอีก” เราทำหน้ามุ่ย ก่อนที่จะเดินออกมา ตาแก่ขี้โมโห เชอะ! แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ อายุของเรามันต่างกันมาก เขาก็เลขสี่ต้นๆ แล้วน่ะนะ 5555

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more