Chapter 20
MANUNULOT
“Lori! tumawag si Ivan sa akin."
Napahinto si Lori nang marinig niya ang pangalang ’Ivan’. Napabalik siya sa kinaroroonan ni Max kahit na ayaw na sana niya itong lapitan pa. “Anong sabi niya, babalik na raw ba siya? Kailan? Ano pang sinabi niya?“ Punong puno ng kagalakan ang mga mata ni Lori na kumikinang pa. Hindi maitago ang kasabikan nito.
Kabaliktaran naman ng mga mata ni Max. Napakalungkot. “Si Ivan pa rin. Kahit na sa apat na taon na wala siya at ako ang nasa tabi mo, si Ivan pa rin—”
Hahawakan na sana ni Max ang kamay ni Lori pero agad na iniwas ito ni Lori. Napalitan ng inis ang kani-kanina lang na pananabik. “Max, I don't have much time for your silly dramas. Kasalanan ko talaga, masyado kong nilapit ang sarili ko sa'yo. Dapat talaga noon pa lang umiwas
