ปัง>>
เสียงประตูห้องนอนปิดดังปังจนฉันตกใจ แล้วเขาก็กดล็อกห้องหันหน้ามามองฉันด้วยสีหน้าที่ดูโกรธจัด
“ไม่ว่ามินจะความจำเสื่อมหรือความจำดีมินก็ยังไม่เลิกยุ่งกับไอ้พี ทั้งที่มินก็รู้ว่ามันเป็นคู่หมั้นกับญานินน้องสาวพี่..”
เขาเดินก้าวเท้าเข้ามาหาฉันช้าๆ และฉันก็เดินถอยหลังหนี
“มินกับคุณพี..คืออะไรฉันไม่เข้าใจ..?”
“ถามใจตัวเองดีกว่าไหมว่ามันคืออะไร มินรู้สึกยังไงกับไอ้พีกันแน่..?”
“มินจะรู้สึกกับเขาได้ยังไงในเมื่อมินแต่งงานกับคุณแล้ว มินกับคุณพีก็คงเป็นแค่เพื่อนกัน..”
“แน่ใจหรอว่าแค่เพื่อน จะต้องให้บอกไหมว่าที่มินต้องหนีกลับไปหาแม่เป็นเพราะอะไร..?”
ฉันจ้องตาเขาอย่างอึ้งๆ นี่มันอะไรกัน
“ทำไม..แน่จริงคุณก็พูดออกมาซิ พูดออกมาให้หมดเลยฉันจะได้รู้ความจริงสักทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับมินบ้าง..?”
“...”
เขายืนนิ่งไม่พูดอะไร จนฉันต้องเข้าไปผลักอกเขาให้พูดความจริงออกมา
“พูดอ
