ฉันนั่งรถมากับเขาตลอดทางเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไร หันไปมองใบหน้าด้านข้างที่มีรอยช้ำที่มุมปากและเลือดที่ไหลซึมออกมาก็รู้สึกสมน้ำหน้าจริงๆ ทำอะไรไม่อายคนอื่นเขาบ้างต่อยกันเป็นเด็กไปได้ ฉันไม่ได้ห้ามพวกเขาหรอกนะปล่อยให้เขาต่อยกันให้สาสมใจ แต่มีพนักงานในบริษัทของเขาเข้ามาช่วยห้ามกันมากมาย จนพวกเขา 2 คนแยกกันแล้วเขาก็ลากฉันขึ้นรถกลับมาบ้านนี่แหละ
บ้านโอมรยะนันท์
“ญาได้ข่าวว่าพี่อัสไปมีเรื่องกับพี่พีหรอคะ..นี่พี่พีเป็นยังไงบ้างคะ..?”
ยัยญานินมาถามถึงคู่หมั้นตัวเองโดยไม่ดูสภาพของพี่ชายตัวเองเลย ยัยบ้านี่ห่วงแต่แฟนตัวเองจริงๆ
“ว่าไงคะพี่อัส พี่อัสไปต่อยพี่พีทำไม..มันเกิดอะไรขึ้น..?”
“ไม่มีอะไร..พี่แค่ทะเลาะกับมันเรื่องงานนิดหน่อยนะ..”
“ไม่จริงญาไม่เชื่อ คงจะเป็นเรื่องเมียพี่อัสอีกตามเคยละซิ..”
“ยัยญา..”
“คุณแม่..”
ทุกคนหันไปมองตามเสียงก็เห็นแม่เลี้ยงของคุณอัสดาเดินลงมาจากบนบ
