“No.” Malagom ang boses ni Señor Giuseppe habang matikas na nakaupo sa likod ng study table. Seryoso ang mukha nito.
Tumiim-bagang si Nazaron. Nakatayo siya sa harapan ng ama, hawak niya ang kamay ng asawa. Iwinasiwas ni Anemone ang kamay niya pero naging dahilan lang iyon para lalo niyang higpitan ang pagkakahawak dito. His hand was like steel cuffs around her wrist. Tikom ang bibig nito pero masama ang pagkakatitig sa kanya.
“Pa, Anemone is still my wife. At isasama ko siya sa Maynila.”
The old man snorted. “Kung aalis ka, gawin mo. Palagi mo namang ginagawa, hindi ba? You come and go as you please. Pero maiiwan dito si Aneng.”
Nagsalubong ang mga kilay niya. Ruthlessly, he spoke, “Asawa ko si Anemone. Hindi ako papayag na maiwan siya rito.”
Tumawa nang pagak ang Señor. “Matapang k
