ชายาจอมป่วน

ตอนที่ 9 พระชายาคนขี้อ้อน(ตีน)

“ขอบพระทัยเพคะ แต่อย่าไปจัดการอะไรเลยเพคะเป็นข้าที่ไม่ชินกับชุดเอง” เสี่ยวอิงยิ้มซบหน้าลงกับอกขององค์ไท่จื่อที่ตัวเกร็งอยู่ด้วยตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีสตรีนางใดได้เข้าใกล้พระองค์มากถึงเพียงนี้มาก่อน

“นอนดีๆ ข้านอนมิถนัด” แม้จะตรัสเช่นนั้นแต่แขนอีกข้างกลับโอบร่างงดงามเอาไว้จนแน่น โดยที่พระองค์ก็ไม่รู้ว่าเผลอทำสิ่งอ่อนโยนเช่นนี้ออกไปได้อย่างไร

“พี่เหยี่ยเหรินขาาาาา ให้ข้านอนแบบนี้เถอะนะเพคะข้ากลัวหากต้องนอนที่แปลกใหม่คนเดียว” ตากลมแป๋วอ้อนซบลงเช่นเดิมเมื่อไม่ได้ยินเสียงอะไรตอบรับกลับมาอีก เสี่ยวอิงถึงกับแอบยิ้มก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการต้องตื่นมาแต่งองค์ทรงเครื่องตั้งแต่เช้าตรู่

“ช่างหลับง่ายดายนัก หากเจ้ามิใช่คนที่ฮ่องเต้ส่งมากันข้าออกจากฮองเฮา ข้าคงมินึกรังเกียจเจ้าเช่นนี้ เจ้าน้องบ้านั้นก็หึงหวงจนไร้สติเสียจริง” องค์ไท่จื่อดึงเอาผ้ามาคลุมร่างของคนที่นอนหลับอยู่บนอกด้วยพระทัยที่ลังเล เพราะคิดว่าเสี่ยวอิงคือสตรีที่ถูกจ้างจากฮ่องเต้ให้มากันพระองค์ให้ห่างจากฮองเฮาเท่านั้น ถึงพระองค์จะไม่คิดอะไรกับฮองเฮาแล้ว แต่การที่น้องชายทำเช่นนี้พระองค์ก็นึกขุ่นเคืองมิได้ว่า เหตุใดฮ่องเต้ถึงมิเชื่อใจกันบ้าง คนไม่เคยรักใครมาก่อนได้แต่เคืองทั้งฮ่องเต้และพระชายาของตนอย่างไม่เข้าใจ

“ค่อกกๆๆๆๆๆ ฟี้ๆๆๆๆๆ” เสียงกรนเบาๆ ทำเอาองค์ไท่จื่อถึงกับหลุดยิ้มออกมา

“หึ ช่างเป็นคืนเข้าหอที่วิเศษเสียจริง” พระองค์ส่ายหน้าไปมาอย่างระอากับความไม่เป็นกุลสตรีในห้องหอของพระชายา จะมีสตรีนางใดในแผ่นดินนี้ที่กล้านอนหลับเป็นตายในคืนเข้าหอ นี่คงเป็นหน้าที่สามีที่นางกล่าวกระมัง หน้าที่เป็นเบาะรองให้นางนอนหลับ

.

.

.

.

.

.

.

“กูดมอร์นิ่งงงงงงงงงงง” เสียงใสๆ ตะโกนดังลั่นพร้อมกับก้มหน้าจ้องพระสวามีที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงกว้าง เสี่ยวอิงมองใบหน้าหล่อคมคายอย่างชอบใจ นอนหลับแบบนี้ก็ดูไร้พิษสงไปอีกแบบ

“อื้ออ เฮ้ยย!!!!” องค์ไท่จื่อที่งัวเงียตื่นถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกพระทัยที่มีใบหน้าขาวๆ ผมกระเซิงมาจ้องมองพระองค์ใกล้ๆ เท้าหน้าถีบเข้าที่ท้องน้อยๆ ของอีกฝ่ายจนตกลงไปจากเตียง

“ว้ายยยย!!!! โอ๊ยยย!!! พี่เหยี่ยเหริน!!!” เสี่ยวอิงร้องอย่างตกใจก่อนจะจะคอกชื่อของผัวที่เพิ่งแต่งกันได้คืนเดียวเสียงเขียวปั๊ดอย่างหงุดหงิดโมโห // แค่นี้ถึงกับถีบกูเลยนะ ฮือๆ ผัวเถื่อน ทำร้ายเมียได้ลงคอ

“ขออภัย ข้าเพียงแต่ตกใจ เป็นอย่างไรบ้าง” ร่างสูงสง่ารีบเข้าไปอุ้มประคองเอาคนงามขึ้นมานั่งบนเตียง พร้อมกับส่งสารตาสำนึกผิดไปให้ ถึงพระองค์จะไม่ได้รักใคร่นางนักแต่ครั้งนี้ก็เผลอรุนแรงเกินไป ใครจะคิดว่านางจะมาก้มหน้าปล่อยผมยาวสยายแบบนี้ พระองค์ถึงได้ตกพระทัยแบบนี้