DAVE MONTE CLAIRE
Nasa garden kaming apat na magkakaibigan. Kaming mga lalaki; sina Nikko, Steve, Kenjie, at ako. Actually, kanina pa namin napansin na parang ang lalim ng iniisip ni Kenjie. Kanina pa namin sinusubukan na kausapan ito pero hindi namin magawa. Muli kaming nagtinginang tatlo at nagsinyasan na kausapin ito. Sa mga tingin nila, ako ang gusto nilang kuma-usap dito. Mukhang natatakot din yata ang dalawa. Si Kenjie kasi ang tipo na kapag wala sa mood, bawal disturbuhin. Dapat hahayaan mo lang siya dahil kusa lang iyon magsalita kung mabuti na ang lahat. Pero sa sandaling ito, mukhang kailangan na may gagawin na ako.
"Ken," sambit ko. Matapang na ba ako nito?
Tiningnan niya ako nang napakaseryoso. "Ano?" tanong niya. Nagsitayuan naman ang mga balahibo ko dahil sa lalim ng bose
