Gitmişti...
Uyandığımda ilk işim yanımı kontrol etmek olmuştu, bana söylemeden gitmişti.
Boş boş bakındım gece uzandığı yere, ardından gözlerimi yumup aklımı toparlamaya çalıştım.
Umursamamam gerekiyordu onun gidişini, ya da kalışını... Ama ben aptal gibi onu göremeyince üzülmüştüm, tuhaf hissetmiştim.
Bu düşünceler beni boğuyordu artık, kendime karşı tarif edemediğim kadar büyük bir öfke taşıyordum.
"Hayır Maral, senin onu düşündüğün falan yok! Sadece çok yakınlaşma oldu aranızda, ve bu kafamı karıştırdı, başka bir şey yok! Bunlarda geçecek ama, çok az kaldı, yakında istediğim olacak."
Kendimi böyle teselli edebildim, bir yandan da haklıydım tabi, bunun tek açıklaması bu olabilirdi.
Ayağa kalkıp lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım sakinleşip rahat bir kafayla hareket etmek için.
M
