MARAL'DAN Babam arar aramaz çıkmıştım evden, önemli bir gelişme olduğunu söyleyince kendimi ofisinde bulmuştum. Karanlık koridordan geçtikten sonra ofise girip onu bekledim, birkaç dakika sonra odaya girdi. Sessiz bir şekilde yerine oturdu, ardından cebindeki eşyaları yavaş yavaş masaya yerleştirdi. Sanki ben yokmuşum gibi bir tavır takınıyordu. Beni buraya kadar çağırmıştı, şimdiyse konuşmuyordu. Sükunetle bekledim ilk başta konuşmasını, ama o inatla susup oturmuştu yerine. O kadar ki yüzüme bile bakmıyordu sanki burada değilmişim gibi. Parmaklarımı masaya ritmik bir şekilde vuruyordum, o ses etmedikçe daha da şiddetli ses çıkarmaya çalışıyordum. Anlamıştım niyetini, benim ona yalvarmamı bekliyordu ne olduğunu anlatmak için, ama bu adama asla yalvarmazdım ben! Onu konuşturmak iç