หลังจากแอบลอบมองเสี่ยวชิงไปได้สักพัก อ๋องเจ็ดจงไท่หยาง จึงตัดสินใจเดินออกไปหาเสี่ยวชิงยังด้านนอกตำหนัก เมื่อเดินไปถึงก็พบว่า เสี่ยวชิงกำลังก้มหน้าก้มตาคัดลอกพระสูตรอยู่อย่างขะมักเขม้น พร้อมทั้งขีดเขียนอักษรตัวเล็ก ๆ ใส่กระดาษอีกหนึ่งแผ่นด้วยความตั้งใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าอ๋องเจ็ดจงไท่หยางกำลังยืนอยู่ตรงเบื้องหน้าของตน จนกระทั่งอ๋องเจ็ดจงไท่หยางทนไม่ไหวเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า “ชิงเอ๋อร์ ไม่ทราบว่าเจ้าเขียนอันใดอยู่หรือ? เหตุใดจึงมีหลายแผ่นนักล่ะ?”
เมื่อได้ยินเสียงคนตรงหน้า เสี่ยวชิงจึงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมอง พร้อมกับตอบไปว่า“หม่อมฉันกำลังตั้งใจคัดลอกพระสูตร และเขียนคำอวยพรให้ท่านอ๋องทรงหายจากอาการประชวรอยู่เพคะ ก่อนที่หม่อมฉันจะเข้าวังมา ท่านพ่อได้บอกกับหม่อมฉันว่า องค์ฮ่องเต้ทรงมีราชโองการให้ผู้ที่เกิดวันที่แปดเดือนแปดขึ้นแปดค่ำปีทู่เหนียนเข้ามาทำงานในวังหลวงก็เพราะจะได้ช่วยขจัดปัดเป่าค
