เมื่อการเจรจาสู่ขอเสร็จสิ้นไปแล้ว อ๋องเจ็ดจงไท่หยางจึง เดินทางกลับตำหนักของตนไปด้วยความสุขอย่างยิ่ง แต่ความสุขนั้นกลับพลันสลายหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อองค์ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้หลี่กงกงตามมาแจ้งข่าวถึงในตำหนักว่า “ฝ่าบาททรงมีราชโองการ”
ทำให้ท่านอ๋องเจ็ดและเสี่ยวชิงต่างก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้นน้อมรับพระราชโองการอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ฝ่าบาททรงมีราชโองการ บุตรีท่านราชครู เซี่ยเสี่ยวชิงรูปงามเพียบพร้อมไปด้วยคุณธรรมและจรรยา จึงมีราชโองการให้หมั้นหมายกับท่านอ๋องเจ็ดในหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้านี้ และอนุญาตให้ออกจากวังหลวงกลับจวนเพื่อไปเตรียมความพร้อมได้ และพระราชทานการสมรสกับท่านอ๋องเจ็ดจงไท่หยางให้เมื่ออายุครบสิบห้าปีบริบูรณ์แล้ว จบราชโองการ”
“หม่อมฉัน เซี่ยเสี่ยวชิงน้อมรับพระราชโองการเพคะ” เสี่ยวชิงพูดขึ้นพร้อมทั้งยื่นมือออกไปรับราชโองการ
เมื่อทั้งคู่ต่างลุกขึ้นยืนแล้ว อ๋องเจ็ดจึงตรัสขึ้นมาว่า “เจ้าว่
