ผู้ที่จำนนด้วยหลักฐานจนไม่กล้าวู่วามทำอะไรรุนแรงกัดฟันเค้นเสียงขุ่นคลั่ก ก่อนจะตวัดสายตาชิงชังมองหน้าคิริมาเขม็ง แต่แล้วพิริยาก็เป็นคนผลักเธอลงไปกระแทกพื้นแรงๆ
“ถ้าไม่อยากถูกไล่ออกก็อย่าสะเออะมาอวดดีกับลูกฉันอีก” ผู้หญิงวัยกลางคนที่เป็นเมียน้อยของพ่อเชิดหน้าเอ่ยข่มขู่เสียงแข็งๆ ก่อนจะพาลูกสาวเดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะเยาะหยัน
คิริมากัดปากจนแทบห้อเลือดด้วยความเจ็บใจ เสียงหัวเราะเยาะที่ยังแว่วอยู่ในหูทำให้เธอต้องบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ บอกตัวเองว่าโดนแกล้งแค่นี้ไม่ตายหรอก ก่อนจะลุกขึ้นด้วยท่าทางทุลักทุเล เนื้อตัวเปียกโชก จากที่คิดจะวิ่งหลบฝน คนที่เหมือนเด็กหลงทางก็ทำเพียงเดินเอื่อยๆ ฝ่าสายฝนที่ยังคงเทลงมาไม่สร่างซา
ครั้นเหลือบไปเห็นว่ามีแม่ของนักเรียนคนหนึ่งเดินแกมวิ่งถือร่มมารับลูกสาวที่เพิ่งวิ่งฝ่าสายฝนแซงหน้าเธอไป คิริมาก็มองภาพตรงหน้าด้วยความอิจฉาสุดหัวใจ พอมองข้างกา
