คิริมารู้สึกตัวอีกทีในตอนสายของวันถัดมา มือเรียวคลำหาแว่นตาสะเปะสะปะไปตามความเคยชินเพราะคิดว่าอยู่ที่ห้องนอนในบ้านของตัวเอง แล้วก็พบว่ามันวางอยู่ตรงบริเวณหัวเตียงเหนือศีรษะ หลังจากใส่แว่นแล้วร่างอ่อนเปลี้ยก็ผุดลุกขึ้นนั่งด้วยสภาพเนือยๆ ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด
ทันใดนั้นเสียงหวานก็หลุดอุทานออกมา เมื่อเห็นเต็มตาว่าตัวเองอยู่บนเตียงของโรงแรงแห่งหนึ่งเพียงลำพังในสภาพเปลือยเปล่า ครั้นขยับตัวก็สูดปากคราง แทบน้ำตาร่วง เจ็บช่วงล่างเหมือนโดนฉีกทึ้งออกจากกัน นั่งหลับตานึกอยู่สักพักก็ร้องไห้ออกมาเมื่อสิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในหัวอันหนักอึ้งเป็นช่วงๆ คือความจริง ร่างกายเธอมันฟ้องอย่างเด่นชัดว่าเมื่อคืนนี้เธอได้สูญเสียความสาวไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าคนที่ตนเผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยนั้นเป็นใคร จำได้เลือนลางแค่อีกฝ่ายบอกว่าเขารู้จักเธอตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย และเขาก็ตอกหน้าในตอนท้ายว่าเขาก็ไม่รู้จักเธอเหมือนท
