When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"พลอย"ผมเห็นเธอก็ตกใจมากเพราะผมเคยบอกเธอเเล้วว่าอย่ามาที่ทำงานของผม "คุณมาได้ยังไง ผมเคยบอกคุณแล้วหนิ"ผู้หญิงของผมทุกคนไม่เคยมาถึงที่ทำงานของผมเลย "ก็เเฮียไม่มาหาพลอยสักทีพลอยก็ต้องมาหาเฮียสิค่ะ" "รู้ไหมพลอยรอเฮียนานเเค่ไหน"เธอเดินเข้ามากอดผม "พลอยปล่อยเฮียย"ผมกลัวมีคนเห็นจริงๆครับ เเล้วยิ่งถ้าคุณแม่มาเห็นผมต้องเเย่เเน่ๆ "อะไรกันค่ะ นี่เฮียจะทิ้งพลอยจริงๆใช่ไหมค่ะ พลอยไม่ยอมๆ"เธอโวยวายเสียงดัง "พลอยใจเย็นๆสิ" "ไม่ค่ะ พลอยไม่ยอมจริงๆนะคะ"เธอเริ่มเอ๊ะอะโวยวายอีกครั้ง "เฮียโดนบังคับ...."ในที่สุดผมก็เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง เธอดูใจเย็นลง "มันคือเรื่องจริงใช่ไหมค่ะ" "อืมม" "พลอยดีใจที่สุดเลยค่ะ"เธอเข้ามากอดผม "แต่เฮียขอร้องพลอยกลับไปก่อนนะเดียวเฮียไปหา" "ได้ค่ะ พลอยกลับก่อนนะคะ จุ้บ จุ้บ"เธอเข้ามาจุ้บเเก้มผมทั้ง2ข้าง "เห้อออ กลับไปได้สักที" "ไลลา..."สักพักไลลาเดินเข้ามา "เออ...คุณม