ไลลา
ฉันพยายามจะปลุกยายเเต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นฉันเลยรีบโทรหาพี่คิม
"ว่าไงงง...."
"ฮืออออ....พี่คิมค่ะ"
"เป็นอะไร ใครททำอะไรหรือป่าวเเล้วอยู่ที่ไหน"คิมหยุดทำงานทันที
"ยายยยค่ะ ไลเรียกยายเท่าไหร่ยายก็ไม่ตื่นค่ะฮืออๆ ไลทำยังไงดีค่ะ"ตอนนี้ฉันกลัวยายจะเป็นอะไรไปมากๆ
"รออยู่ตรงนั้นก่อนนะเดียวฉันรีบไป"พูดจบคิมรีบขับรถออกมาทันที
บ้านไลลา
"ฮือๆ ...พี่คิมมม..."พอพี่คิมมาถึงฉีนรีบวิ่งไปกอดพี่คิมทันที
"ใจเย็นๆ นะ"
"พี่ว่าเรารีบไปโรงพยาบาลดีกว่า"
"ค่ะ"
โรงพยาบาล
"ไม่ต้องห่วงนะไลลา"พี่เก่งเดินมาบอกฉันเเละเขาให้พยาบาลพายายเข้าห้องฉุกเฉินทันที
"ฮืออๆ"ฉันร้องไห้หนักมาก ได้เเต่โทษตัวเองว่าดูเเลยายไม่ดี
"ยายต้องปลอดภัยไลเชื่อพี่นะ"พี่คิมจับมือฉันพร้อมโอบกอด
"ค่ะ....."
1 ชั่วโมงผ่านไป พี่เก่งเดินออกมา
"พี่เก่งยายเป็นไงบ้างค่ะ"
"ปลอดภัยเเล้วครับ แต่ตอนนี้มะเร็งของคุณยายเริ่มรามไปส่วนอื่นๆ เเล้วครับ"
"โธ่....ยายย เเล้วเราต้องทำยังไงค่ะ"
"มาคุยกันที่ห้องพี่"ฉันกับพี่คิมเลยไปคุยกันที่ห้องตรวจของพี่เก่ง
"คือพี่อยากแนะนำให้ยายย้ายโรงพยาบาลหนะ"
"ย้าย? ทำไมต้องย้ายครับ"พี่คิมถามขึ้นมา
"แบบนี้นนะคิม โรงพยาบาลแห่งนี้อ่ะเป็นเเค่โรงพยาบาลเล็กๆ เครื่องมืออะไรต่างๆ อาจจะไม่ทันสมัยเหมือนกับที่อื่นๆ เเลัวอีกอย่างยายต้องเริ่มฉายเเสงเเละทำคีโมเเล้วด้วย"
"แล้วถ้ายายคุณหมอคนใหม่จะดีไหมค่ะ พี่เก่ง"ฉันอยากให้ยายรักษากับพี่เก่งฉันรู้สึกพี่เก่งเป็นหมอที่ดี
"พี่จะเป็นคนรักษายายเอง"
"นั้นตกลงครับ พี่หมอเอาตามที่พี่มอบอกเลยครับ ส่วนค่าใช้จ่ายผมจะเป็นคนออกเอง"ฉันรีบหันหน้าไปมองพี่คิมทันที เขาให้งินฉันมามากเเล้วยังจะคิดมาจ่ายค่ารักษาให้ยายอีก
"ไม่ต้องพูด รีบไปหายายเถอะ"ฉันกับพี่คิมรีบไปหายายทที่ห้อง
"ยายยย...."ฉันวิ่งเข้าไปกอดยายทันที
"โธ่...ไล อย่าร้องเลยลูกยายไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เห็นไหม"ยายทำท่าทางเเข็งเเรงต่อหน้าฉันให้ฉันดู
"ยายย ฮือๆ"
"สวัสดีครับคุณยาย"
"อ้าว มาด้วยเหรอคิม ลำบากคิมเเน่ๆ เลย"
"ไม่หรอกครับ"ฉันอธิบายเกี่ยวกับการรักษาว่าต้องย้ายโรงพยาบาล เพราะเครื่องมือที่นี้ไม่พอ
"ยายว่าเราอย่าลำบากเลย"
"ยายทำตามที่พี่เก่งเเนะนำเถอะค่ะ ยายจะได้อยู่กับไลนานๆ ไงค่ะ"
"ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องห่วงไลมีเงินเยอะมากๆ"ฉันกระซิบข้างหูยาย
"55555 จ้าๆ"ฉันนั่งคุยกับยายสักพักเลยขอตัวไปเก็บของเพื่อมาหายาย
"พี่คิมค่ะ"
"อืออ ว่าไง"
"พี่คิมไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายให้ไลหรอกนะคะ"พี่คิมหยุดรถทันที
"ทำไมฉันเต็มใจจะให้ ยายก็ถือเป็นยายของฉันเหมือนกัน"ฉันอึ้งคำตอบของพี่คิมจริงๆ
"เธอเนี่ยยน่าาา ชอบทำให้ฉันหงุดหงิดอยู่เรื่อยเลย"
"...........เอออ ก้ได้ค่ะ"ฉันไม่อยากทะเลาะกับพี่คิมเลยตอบตกลงไป ระหว่างทางพี่คิมฉันนั่งมองพี่คิม ฉันรู้สึกพี่คิมไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาดูใจดีขึ้น ดูไม่โหด ไม่ดุฉัน เเล้วยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดีกับเขามากขึ้นเช่นกัน
"อะถึงเเล้ว เดียวฉันรีบกลับไปทำงานเเล้วเดียวตามไปนะ"
"ค่ะ"พี่คิมกำลังจะขับรถออกไปเเต่ฉันเรียกเขาเอาไว้
"เออ...ไลชอบนะคะที่พี่เเทนตัวเองว่าพี่"พูดจบฉันรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที ก็คนมันเขินหนิ
หลังจากไลลากลับมาจากโรงพยาบาลเธอรีบเก็บของเตรียมตัวไปหายายที่โรงพยาบาลเเห่งใหม่ทันที
"ไลจะไปเเล้วเหรอลูก"คุณแม่เดินมาหาไลลาที่กำลังเก็บของอยู่
"ค่ะ คุณแม่"
"เดียวเเม่ให้ลุงจิตไปส่งนะ"
"ขอบคุณค่ะคุณแม่"
ตัดภาพมาที่คิมเขารีบเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อจะได้ไปหาไลลา
"ติ้งๆ ติ้ง"เสียงโทรศัพท์เขาดังเเบบนี้มาเป็นอาทิตย์ เขาก้มมองดูคงที่โทรมาคือพลอย เขาไม่รับไม่ตอบพลอยเลยสักครั้ง
"ก๊อกๆ"
"เข้ามา"
"หายหัวเลยนะมึงง..."
"หายอะไรของมึง"ริทกับเอ็กเดินเข้ามา
"ก็กูยุ่งๆอ่ะช่วงนี้ พวกมึงมีอะไร"
"ป๊าววววว.....พวกกูแค่คิดถึงมึงเฉยๆไม่ได้เจอกันนาน"
"ถ้าไม่มีอะไรกูไปก่อนนนะ พอดีกูรีบ"คิมรีบเก็บของทันที
"เดียวสิมึงก็รีบ"
"อะไรของมึงอีกเนี่ยยย"
"ก็มึงไม่คิดจะไปหาพวกกูบ้างไง"
"ก็กูงานเยอะ"
"หรือมึงติดเมียว่ะ55555"
".........."คิมหันหน้าไปมองอย่างไม่พอใจ
"55555กูว่ามึงรักไลลาเเล้วว่ะไอ่คิม"
"พวกมมึงพูดบ้าอะไรกัน รักอะไรของพวกมึง"
"พวกกูแค่พูดตามความเป็นจริง"
"ใช่ อีกอย่างถ้ามึงรักไลลาขึ้นมาจริงๆ พวกกูก็ดีใจ"
"พวกกูแค่อยากให้มึงรู้ใจตัวเอง"
"............"
"มึงมีโอกาสก็รีบบอกไลลาส่ะ เดียวมันจะสายไป"ริทกับเอ็กเดินเข้ามาตบบ่าคิมเเล้วเดินออกไป คิมอึ้งสักพักเเละหลังจากนั้นเขาก็ขับรถไปหาไลลาทันที
โรงพยาบาล
"พี่คิมสวัสดีครับ"ลาสเดินเข้ามาทักทายคิม
"อ้าวมาเเล้วเหรอ"
"ครับ"
"เเล้วพี่ไลลาหล่ะ"
"พี่ไลไปคุยกับพี่หมออยู่ครับ"
"อ่อ...."
"คุณยายเป็นไงบ้างครับ กินไรยังครับ"คิมเดินเข้าไปหายาย
"ยายไม่ค่อยหิวจ้ะ คิมเรียกยายเฉยๆเถอะนะเพราะตอนนี้คิมก็เหมือนหลายยายอีกคน"
"ครับบบ"
"แล้วเราอยู่ป.ไหนเเล้วเนี่ย"
"ผมขึ้นป.6ปีนี้ครับ"
"โห้... โตไวจริงๆ"
"55555ครับบบบ"
"5555 จริงหรือค่ะพี่เก่ง"เสียงเปิดประตูเข้ามาเป็นหมอเก่งเเละไลลาทั้ง2เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ส่วนคิมหันไปมองไลลากับหมอด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ
"อ้าวพี่คิมมานานยังค่ะ"
"สักพักเเล้ว ไลหิวไหมเดียวเราออกไปซื้อของกินกัน"คิมพูดพร้อมเดินเข้าไปโอบไหล่ของไล
"........เออ พี่คิมเป็นอะไรป่าวค่ะ ไม่สบายตริงไหนหรือป่าว"
"5555555 พี่ปกติดี"
"พี่ไปก่อนนะไล คุณยายผมไปก่อนนะ ไปก่อนนะคิม"หมอเก่งพูดขึ้นมา พร้อมกับเดินออกจากห้องไป
"แล้วตกลงหิวไหม"สีหน้าจากยิ้มเเย้มกลายเป็นหุบยิ้มทันที
"เออ...หิวค่ะ"
"เดียวไลมานะคะยาย ลาสดูยายด้วยเดียวพี่ซื้อขนมมาฝาก"
"ครับ"ระหว่างทางไปห้างคิมเงียบตลอดทางไม่พูดอะไรสักคำ
"เออ....พี่คิมกินไรยังค่ะ"
"ยัง"
"เอออ....."
"นี่เธอหยุดทำตัวสนิทกับพี่หมอได้ไหมห่ะ"อยู่ๆคิมก็หันมาดุไลลา
"ทำไมเหรอค่ะ"
"ก็เพราะฉัน......เออมันดูไม่ดีไงเธอเเต่งงานเเล้วนะเดียวใครจะพูดเอา"
"..........."ไลลาเงียบ
"อีกอย่างนะ ฉันเป็นคนมีชื่อเสียง........เอออฉันกลัวคนเอาไปพูดกัน"
"พี่คิมค่ะ ไลลาไม่ได้คิดอะไรกับพี่เก่งเลยสักนิดค่ะ ต่อให้ทุกคนเอาเรื่องไปพูดกันเเต่ความจริงก็คือความจริงค่ะ เเต่ถ้าพี่คิมไม่สบายใจไลลาจะถอยห่างค่ะ"คิมฟังไปอมยิ้มไป
"ก็ดี ดีมาก"