เมียจ้างของเพลย์บอย

หิว

"พลอย"ผมเห็นเธอก็ตกใจมากเพราะผมเคยบอกเธอเเล้วว่าอย่ามาที่ทำงานของผม

"คุณมาได้ยังไง ผมเคยบอกคุณแล้วหนิ"ผู้หญิงของผมทุกคนไม่เคยมาถึงที่ทำงานของผมเลย

"ก็เเฮียไม่มาหาพลอยสักทีพลอยก็ต้องมาหาเฮียสิค่ะ"

"รู้ไหมพลอยรอเฮียนานเเค่ไหน"เธอเดินเข้ามากอดผม

"พลอยปล่อยเฮียย"ผมกลัวมีคนเห็นจริงๆครับ เเล้วยิ่งถ้าคุณแม่มาเห็นผมต้องเเย่เเน่ๆ

"อะไรกันค่ะ นี่เฮียจะทิ้งพลอยจริงๆใช่ไหมค่ะ พลอยไม่ยอมๆ"เธอโวยวายเสียงดัง

"พลอยใจเย็นๆสิ"

"ไม่ค่ะ พลอยไม่ยอมจริงๆนะคะ"เธอเริ่มเอ๊ะอะโวยวายอีกครั้ง

"เฮียโดนบังคับ...."ในที่สุดผมก็เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง เธอดูใจเย็นลง

"มันคือเรื่องจริงใช่ไหมค่ะ"

"อืมม"

"พลอยดีใจที่สุดเลยค่ะ"เธอเข้ามากอดผม

"แต่เฮียขอร้องพลอยกลับไปก่อนนะเดียวเฮียไปหา"

"ได้ค่ะ พลอยกลับก่อนนะคะ จุ้บ จุ้บ"เธอเข้ามาจุ้บเเก้มผมทั้ง2ข้าง

"เห้อออ กลับไปได้สักที"

"ไลลา..."สักพักไลลาเดินเข้ามา

"เออ...คุณมาได้ยังไง"

"คุณแม่ให้เอาข้าวมาให้คุณค่ะ"

"อ่อ.....แล้วมานานรึยัง"

"สักพักเเล้วค่ะ"หมายความว่าเธอต้องเห็นพลอยสิ เหอะให้ตายเถอะทำไมเรื่องมันวุ่นขนาดนี้

"เออ...เเล้วเธออจะ..."

"ฉันจะมาขอพี่คิมพายายไปหาหมอค่ะ"เธอพูดไม่มองหน้าผมสักนิด

"วันไหนเหรอ"

"อาทิตย์หน้าค่ะ"

"อ่อเอาสิ เดียวฉันไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่คิมคงมีงานให้ดูแลอีกเยอะ"

"อ่อออ...."

"ไลกลับก่อนนะคะ"ไลลากำลังจะเดินออกจากห้องไปผมเลยคว้ามือเธอเอาไว้

"เดียวสิ"

"ค่ะ"

"กลับพร้อมฉัน"

"เออ..."

"มานี่ มานั่งรอฉันตรงนี้นะ"ผมลากเธอไปยังโซฟาของผม

"เดียวฉันเช็คเอกสารอีกแปปก็เสร็จเเล้ว"

"ค่ะ"ระหว่างผมนั่งทำงานเธอก็นั่งอ่านหนังสือที่โซฟารอผม ผมหันนไปมองเธอเป็นระยะ ระยะเธอน่ารักมากเธอเหมือนเด็กที่น่าถนุถนอมมากๆเลยครับ ใจผมนี่เต้น ตุ้บ ตุ้บ หรือว่าผมจะเริ่มชอบเธอขึ้นมาเเล้ว

"พี่คิมค่ะ พี่คิมม"

"ห้ะๆ"

"โทรศัพท์ค่ะ"ใช่เสียงโทรศพท์ในห้องดังผมมั่วเเต่มองหน้าเธอเลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลย

"อ่อๆ เออ"

"ครับ ตอนนี้เลยใช่ไหมครับ"

"เออ....ได้ครับ"

"เธอรอที่ในห้องก่อนนะ พอดีฉันมีประชุมด่วนอ่ะ"

"ค่ะ"

"อย่าพึ่งกลับล่ะ ถ้ากลับเธอ....."

"ค่ะ ฉันจะรออยู่ในห้องโอเคไหมค่ะ"

"อืมดี เดียวฉันไปประชุมก่อนล่ะ"

ไลลา

"ไลลาลูกช่วยเอาข้าวเที่ยงไปให้พี่คิมได้ไหมลูก"

"ได้ค่ะ คุณเเม่"คุณแม่ขอช่วยให้ฉันเอาข้าวเที่ยงไปให้พี่คิม โดยมีลุงจิตคนขับรถของคุณเเม่มาส่งฉัน

"ขอบคุณมากค่ะลุง "

"เดียวผมรอตรงนี้นะครับคุณหนู"

"ไม่ต้องรอค่ะ เดียวหนูกลับเองว่าจะเเวะซื้อของสักนิดด้วยค่ะ"

"ได้ครับ"หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นมาหาพี่คิมที่ห้อง ระหว่างทางพนักงานพากันสวัสดีฉันกันนทุกคน เพราะทุกคนรู้ว่าฉันเเต่งงานกับพี่คิม

"คุณไลลา"ฉันเดินมาหน้าห้องเขาเเละเหมือนกับว่าเลขาของพี่คิมตกใจมากที่ได้เห็นฉัน

"สวัสดีค่ะ"

"เอออ...คุณไลล"ฉันเหมือนกับได้ยินเสียงเอ๊ะอะโวยวายมาจากในห้อง พอฉันฟังชัดๆ นั้นมันเสียงผู้หญิงที่ใส่ชุดดำมางานเเต่งฉัน

"เอออ เดียวฉันไปเรียกคุณคิมให้นะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันเลยยืนนฟังอยู่เเบบนั้นเเละได้ยินทุกอย่างที่เขาพูด เอาง่ายๆคือฉันคือเมียจ้างของเขา หึมันเจ็บเหมือนกันนะ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเเต่รู้สึกเจ็บจริงๆ ฉันได้เเต่พูดกับตัวเองว่าอย่าคิดอะไรให้ลึกซึ้งไปมากกว่านี้

คิมประชุมอยู่ในห้องประชุมส่วนไลลาเธอนั่งรอคิมจนเผลอหลับไป

"ผมมาเเล้ววว"คิมเปิดประตูเข้ามาเขาเห็นไลลากำลังนอนหลับอยู่ที่โซฟาของเขา

"หลับเเล้วเหรออ"คิมเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับไลลา

"น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยย"เขาจ้องมองไลลาด้วยความเอ็นดู เขาค่อยเอามือลูบผมของไลลาอย่างช้าๆ เขาเริ่มก้มลงจะเข้าไปจูบไลลา

"อะ อื้อออ.....พี่คิมมา..."ไลลากำลังจะลืมตาเเต่กลับหันไปเจอคิมที่โน้มตัวมาหาเธอพอดี

"เอออ..... พอดีมีอะไรติดหน้าเธออะ"

"อ่อค่ะ...."

"เธอหิวเเล้วยัง"

"ยังค่ะ"สักพักเสียงท้องร้องดังขึ้น

"เอออ....ก็นิดหน่อยยค่ะ"

"นั้นออกไปกินข้าวกันเถอะ"

"เอออ...ไลว่าเรากินที่คุณเเม่ทำมาให้ดีกว่านะคะ"ไลลาชี้ไปที่กล่องข้าวที่เธอเอามาคิม

"อื้ออๆ ก็ดี"หลังจากนั้นทั้ง2คนก็นั่งทานข้าวที่ไลลาที่คุณเเม่เตรียมมาให้

"เห้ยยยย...ทำไมมันอร่อยเเบบนี้"คิมพูดขึ้นมาพร้อมกับดูอาหารทที่แม่เขาทำมาให้

"นี่แม่ผมทำจริงๆ เหรออ"

"ใช่ค่ะ ทำไมเหรอค่ะ"

"เอาจริงนะตั้งเเต่ผมเกิดมาเเม่ผมยังไม่เคยทำข้าวมาให้ผมทานเลย ครั้งนี้ครั้งแรก"

"จริงเหรอค่ะ"

"ใช่ๆ เพราะเธอนั้นแหละ"

"อ้าวว ทำไมเพราะฉันละคะ"

"ก็แม่ชอบเธอไงแม่ฉันเลยใจดีกับฉันด้วย"

"ไม่ใช่หรอกค่ะ เพราะพี่คิมนั้นแหละค่ะ"

"ถ้าพี่คิมทำตัวดีคุณแม่ก็จะใจดีกับพี่คิม"

"นี้เธอว่าฉันทำตัวไม่ดีเหรอ ห้ะ!!!!"

"ก็นิดนึงค่ะ"

"เธอ!!!!"ไม่ต้องกินเลยยย"คิมเเย่งช้อนจากมือของไลลามา

"พี่คิมมมม....."

"ไม่ฉันไม่ให้เธอกินเเล้ววว ชิ"คิมทำท่าทางไม่พอใจใส่ไลลา

"โอ้ๆ พี่คิมอย่างอนเลยน่าาาา หนูจะไม่แกล้งพี่อีกเเล้ววว"ไลลายื่นหน้าไปใกล้ๆ เเล้วทำท่าน่ารักพูดจาหวานๆ ใส่คิม ทำให้คิมอึ้งในความน่ารักของเธอ

"เอออ....โอเคค ฉันไม่โกรธเธอเเล้วก็ได้"

"เย้...."ไลลาดีใจจนเผลอกอดคิม

"เอออ...ไลลาขอโทษค่ะ"เธอผละคิมออกทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเธอกำลังกอดคิมอยู่

"เอออ....ไม่เป็นไร เรามากินกันต่อเถอะ"

"พี่คิม!!!!"

"ฉันหมายถึงข้าววว อะไรของเธอเนี่ยยยยยย"

"อ่ออออค่ะ"

1อาทิตย์ผ่านไป

ตลอดเวลา1อาทิตย์ไลลากับคิมสนิทกันมากขึ้นคิมเเทบจะไม่ออกไปไหนเลยเขาอยู่เเต่บ้านเเละบริษัท เเละทุกๆ เที่ยงไลลาจะทำกับข้าวไปทานกับพี่คิมทุกวัน จนคนในบริษัทสนิทกับไลลามากขึ้น และวันนี้เป็นวันที่ไลลาต้องพายายไปโรงพยาบาลตามนัด

"พี่คิมไลลาไปก่อนนะคะ"

"ให้พี่พาไปไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่คิมไปทำงานเถอะค่ะ"

"อืม ก็ได้" ไลลาออกจากบ้านเธอไปบ้านยายทันที

"ยายยย....หนูมาแล้วจ้ะ"ไลลาพยายามเรียกยายเเต่ยายไม่ตอบ ส่วนลาสไม่อยู่เพราะต้องไปโรงเรียน

"ยาย!!!!!"ไลลาเลยขึ้นไปดูบนห้องของยาย เเละได้เจอยายที่นอนสลบบอยู่กับพื้น