ภายในบ้านสองชั้นของมิลินดา ในแสงสลัวซึ่งมีเพียงแสงจากภายนอกส่องเข้ามา ที่หน้าประตูบ้านมีสองร่างกำลังกอดกันอย่างอบอุ่น ทั้งเขาและเธอยืนกอดกันอยู่แบบนั้นนิ่งๆ ราวหนึ่งนาทีได้
ไม่นานก็ผละออกมาแต่ก็ยังคลอเคลียใกล้ชิด มือหนาเอื้อมขึ้นมาเกลี่ยใต้ดวงตาแดงๆ ของเธอ พี่มิลินไม่ได้ร้องให้แต่ตาของเธอแดงอยู่พอสมควร คนอย่างเธอคงกลืนความรู้สึกจนชิน พอถึงเวลาร้องได้เลยร้องไม่ออกแบบนี้
“รู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณที่เธออยู่ด้วยกันนะคะ”
“ผมอยากอยู่กับพี่อยู่แล้วครับ” เขายังคงลูบแก้มเนียนแผ่วเบาก่อนที่นิ้วชี้จะเกี่ยวคางสวยขึ้นมา พอมาอยู่ในระยะที่มีเพียงลมหายใจกั้นแบบนี้เขาจึงมองหน้าเธอได้ชัดเจน และริมฝีปากรูปกระจับที่สีแดงระเรื่อเหมือนเชอร์รี่ก็ดึงดูดมากจนมิณทร์ชักจะห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ไหว
“พี่มิลิน ผมอยากจูบ ทำได้ไหมครับ” เขาถามแบบนี้เสมอ ดวงตาคมลากมองไปทั่วใบหน้าของเธอก่อนจะกลับมาจ้อ
