“อีกนานไหมคะพี่จาคอป ไลลาเบื่อแล้วนะคะ”
“นิดเดียว รอพี่หน่อยนะคนดี”
จาคอปเงยหน้าจากเอกสารขึ้นมองไลลาที่ตอนนี้นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยูที่โซฟาในห้องทำงานของเขาอย่างนึกเอ็นดู เขารู้ว่าเธอเบื่อที่ต้องมานั่งดูเขาทำงานอย่างนี้ แต่เขาก็พยายามเร่งอยู่ อีกไม่นานก็จะพากลับบ้านแล้ว ส่วนไลลามองไปที่จาคอปอย่างอารมณ์เสีย เขาลากเธอมาเพื่อนั่งดูเขาทำงานเนี่ยนะ ยิ่งคิดเด็กสาวยิ่งโมโหก่อนจะนึกอะไรออก รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นทันทีก่อนจะค่อยๆลุกจากโซฟาเดินเข้าไปหาจาคอป
“ไลลาเมื่อยจังเลยค่ะ ขอเดินดูรอบๆหน่อยนะคะ”
เสียงที่บ่งบอกว่าไม่ปกติของไลลาเอ่ยขึ้น ก่อนจะเริ่มเดินสำรวจอยู่รอบๆกายเขา มือเล็กทำท่าเหมือนอ่อนเปลี้ยเพลียแรง หยิบจับอะไรก็หล่นไปหมด
“ฮึ่ม!!”
เสียงครางของเจ้าของห้องดังขึ้นก่อนจะหันมามองงานตรงหน้าต่อ เมื่อเขาไม่น่าเงยหน้าไปมองเธอเลย กระโปรงสั้นจู๋ก้มทีเห็นไปถึงไหนต่อไหนอย่างนั้น มันน่าจับมาตีก้นเสียให
