“จุ๊บ จ๊วบ อื้อ อื้ม จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ อ๊า อื้อ พะ..พอก่อนไลลา”
“อื้อออ ทำไมล่ะคะ ไลลายังอยากไม่อยากพอเลย ขออีกนะคะ”
“เดี๋ยว เอาไว้ไปต่อกันที่บ้านนะ ตรงนี้ไม่เหมาะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“...ก็ได้ค่ะ!”
ไลลาที่โดนขัดใจเอ่ยออกมาเสียงประชดประชัน ก่อนจะนั่งกอดอกหันข้างให้เขา จาคอปถึงกับส่ายหัวพร้อมกับขยับร่างเพื่อให้แก่นกายที่มันแข็งขึงคลายความอึดอัดลงบ้าง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการ แต่นี่มันหน้าบ้านของเพื่อนเธอ เขาไม่อยากให้ใครเดินมาเห็นเข้า มันจะเสียหายไปกันใหญ่ จากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็รีบขับรถออกจากหน้าบ้านหลังนั้นทันที
“โธ่ โกรธพี่เหรอ พี่แค่ไม่อยากให้ใครมาเห็น เดี๋ยวไลลาจะเสียหาย”
“แน่ใจนะคะว่าเหตุผลนั้น ปกติพี่จาคอปไม่เคยปฏิเสธไลลาเลยนี่คะ”
“แน่ใจสิครับที่รักของพี่...เอิ่ม อะแฮ่ม!”
จาคอปรีบบอกขึ้นเพราะกลัวเธอน้อยใจที่เขาไม่สานต่อ ก่อนลมหายใจจะสะดุด เมื่อขาเล็กยกขึ้นเพื่อนั่งไขว่ห้างทำ
