เล่ห์รักภุมริน

บทที่ 4 การพบกันอันแสนไม่ประทับใจ EP.2

ชั้นบนสุดของตัวอาคารเป็นที่ตั้งของบริษัทเอ็นพี เฮาส์ ซึ่งณภัทรเป็นเจ้าของ มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีในวงการอสังหาริมทรัพย์ แม้จะไม่ใช่ระดับต้นๆ แต่ก็กำลังถูกจับตามอง เพราะสามารถตีตลาดของบริษัทคู่แข่ง ที่เคยครองตลาดด้านนี้มาก่อนให้ยอดตกลงไปอย่างราบคาบ

ห้องทำงานของชายหนุ่มนั้นค่อนข้างโปร่ง โล่ง สว่าง ตามหลักศาสตร์ของฮวงจุ้ยทุกประการ เฟอร์นิเจอร์ประดับห้องนั้นแทบนับชิ้นได้ ประกอบด้วยโต๊ะทำงานขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางห้องพร้อมแล็ปท็อป ผนังประดับไว้ด้วยรูปภาพจำลองของคอนโดมิเนียมและบ้านเดี่ยวซึ่งเป็นผลงานที่ผ่านมาของเขา ทั้งสองภาพถูกถ่ายทอดออกมาจนดูละม้ายคล้ายของจริง

ส่วนผนังทางขวาเป็นภาพครอบครัวที่ณธกรไปแอบหยิบมาให้จากที่บ้าน และณภัทรนำไปให้ที่ร้านขยายใหญ่และนำมาประดับไว้ตั้งแต่เขากลับมาได้ไม่นานนัก ตามมุมต่างๆ ในห้องมีโมเดลบ้านรูปทรงสวยงามที่จัดวางไว้อย่างเป็นศิลปะ

นักธุรกิจหนุ่มนั่งเคลียร์เอกสารที่คั่งค้างอย่างไม่รีบร้อนนัก ด้วยเห็นว่าเป็นเอกสารที่ไม่เร่งด่วนอะไร เพราะเอกสารสำคัญเขาจัดการเคลียร์ไปก่อนหน้าแล้ว เวลานี้ผลประกอบการของบริษัทฯ กำลังไปได้ด้วยดี แม้ว่าช่วงนี้จะยังไม่มีโครงการอะไรใหม่ๆ เข้ามาก็ตาม แต่รายได้ของบริษัทมาจากพวกสุขภัณฑ์ต่างๆ ที่โชว์รูมด้านล่างของตัวอาคาร รวมทั้งจากบริษัทของณธกรที่เขาเป็นหุ้นส่วนอยู่ครึ่งหนึ่ง

ขณะที่ณภัทรกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น ครั้นมองหน้าจอเห็นเป็นชื่อของณธกรก็กดรับทันที

“มีอะไรหรือวะไอ้ป๊อป”

“มึงอย่าเพิ่งลงมาหากูนะ” เสียงของเพื่อนในสายละล่ำละลักบอก

“ทำไมหรือวะแล้วทำไมต้องทำเสียงตื่นเต้นแบบนี้ด้วย”

“คุณจิ๊บสิวะ อยู่ๆ ก็มาหากูที่สำนักงานแล้วถามหามึงอีกต่างหาก มึงนี่มันเสน่ห์แรงจริงๆนะไอ้แพท” เสียงของเพื่อนด่ามาตามสายด้วยน้ำเสียงเจือแววหมั่นไส้จนคนถูกด่ารู้สึกได้

“เออ ตกลงกูผิดหรือวะกูไม่ได้อยากเจอคุณจิ๊บของมึงสักหน่อย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวกูรีบไปดีกว่า”

ณภัทรพูดอย่างเซ็งในอารมณ์ก่อนจะกดวางสาย ตัวเขาไม่เคยแสดงท่าทีให้ความสนใจในตัวดุจลดาเป็นพิเศษเลยสักนิด จะอะไรกันนักหนา

ถ้าเป็นผู้หญิงที่เขาสนใจอย่างน้องไหมนั่นก็ว่าไปอย่าง

ขณะกำลังคิดอย่างหงุดหงิดเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งซึ่งคราวนี้เป็นณดนย์ จึงกดรับและพูดออกไปด้วยน้ำเสียงติดเนือยๆ

“ว่าไงไอ้ดนย์ กูเพิ่งวางหูจากไอ้ป๊อปเมื่อกี้นี้เอง”

“กูจะบอกว่าตอนนี้อยู่ที่คอนโดฯ มึงที่รัชดานะ กูมาถ่ายละครที่นี่ ถ้ามึงไม่ได้ไปไหนแวะมาหากูหน่อยสิไอ้แพท”

“เออ กูกำลังคิดว่าจะไปที่นั่นอยู่พอดีถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจอกัน”

ขณะเดียวกับธราธรที่กำลังขับรถพาสองสาวพี่น้องมาหาธนัญญา ที่ตั้งกองละครอยู่แถวๆ คอนโดฯ ที่พักของเขา และนึกชื่อของดาราหนุ่มเจ้าของวันเกิดได้พอดี

“พี่แพรขา ธรนึกออกแล้วว่าพระเอกคนที่พี่จี๊ดบอกว่าจะสั่งเค้กวันเกิดให้น่ะชื่อณดนย์ค่ะ”

คนนึกได้ทำเสียงกรี๊ดกร๊าดได้อย่างน่าหมั่นไส้ในสายตาของอนงค์นางจนต้องพูดค่อนขอดออกไป

“แกนี่นะ เวลาพูดถึงมนุษย์ผู้ชายทีไรทำสุ้มทำเสียงได้น่าเกลียดจริงๆ”

คนถูกค่อนขอดนยิ้มกว้างอย่างไม่สลด

“แกไม่รู้อะไรนะนังไหม พระเอกคนนี้น่ะหล่อโคตรๆ สูงยาวเข่าดีแถมหล่อบาดจิตบาดใจ โคตรเหง้าเหล่ากอก็เป็นพวกผู้ดีเก่าด้วยนะแก” พูดพลางก็ทำหน้าเคลิบเคลิ้ม

“แหม แกรู้กระทั่งโคตรเหง้าเขาเชียวหรือนังธร แล้ววันก่อนแกเพิ่งบอกฉันว่าคนที่อยู่ชั้นเดียวกับแกที่คอนโดฯ หล่อไม่เผื่อแผ่ใครนี่นา แล้วตกลงว่าใครหล่อกว่ากันระหว่างสองคนเนี่ย” คนถามถามออกไปอย่างนั้นเองไม่ได้คิดอะไร

“เดี๋ยวนะคิดดูก่อน” คนถูกถามทำท่าครุ่นคิดราวกับเป็นเรื่องสำคัญก่อนจะลอยหน้าตอบเพื่อน “ถ้าเทียบกับพ่อรูปหล่อคนนั้นฉันว่าคุณณดนย์แพ้แบบเฉียดฉิว” แล้วเบือนหน้าไปถามลออองค์ที่นั่งฟังเงียบๆ อยู่ “พี่แพรขา รู้จักคนที่ธรพูดถึงหรือเปล่าคะเขาดังจะตาย”

“ไม่รู้จักหรอกจ้ะ” ลออองค์ส่ายหน้ายิ้มๆ ใครจะดังอย่างไรเธอไม่สนขอแค่สั่งเค้กเธอก็พอ

“แหม สมกับเป็นพี่น้องกันเลยนะคะคู่นี้” คนบ้าคนหล่อพูดออกมาอย่างปลงๆ “เราไปหาพี่จี๊ดกันเถอะนังไหม พี่แพร”

ธนัญญาผู้จัดละครคนดังพี่สาวของธราธร เป็นผู้หญิงผิวขาว รูปร่างอวบๆ ใสแว่นหน้าตาท่าทางเป็นคนใจดี วันนี้เจ้าตัวมาตั้งกองที่บริเวณหน้าคอนโดฯ หรูแห่งนี้ เพื่อถ่ายทำละครเรื่องใยรักใยเสน่หา โดยมีพระเอกคนดังแห่งยุคอย่างณดนย์ รัตนเมธาแสดงนำ

“พี่จี๊ด” เสียงธราธรที่ดังเข้ามาก่อนตัวทำให้ธนัญญาหันไปมองน้องชายอย่างดีใจ

“ทำไมไม่กลับบ้านบ้างล่ะธร ป๊ากับหม่าม้าบ่นคิดถึงนะ” ถามพลางก็เดินเข้าไปกอดน้องชายคนเดียวอย่างรักใคร่ ก่อนจะหันไปเห็นอนงค์นางที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี “ใยไหม ดีใจจังไม่เห็นแวะมาหาพี่บ้างเลย”

พี่สาวของธราธรมักจะเรียกชื่อเล่นเพื่อนสนิทของน้องชายเช่นนี้เสมอ เพราะคิดว่าไพเราะกว่าเรียกไหมสั้นๆ ด้วยซ้ำ แล้วฉับพลันสายตาก็เหลือบเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มองอีกฝ่ายอย่างสนอกสนใจ แต่ก่อนจะพูดอะไรออกไปน้องชายก็จัดการแนะนำให้รู้จักเสียก่อนราวกับรู้ใจ

“พี่แพร...ขา นี่ไงคะพี่จี๊ดพี่สาวของธรเองค่ะ” ชายใจสาวแนะนำเสร็จก็หันไปบอกผู้เป็นพี่สาว “คนนี้ชื่อแพรมนหรือลออองค์เป็นพี่สาวของนังไหม ที่ธรเคยบอกว่าทำขนมเค้กอร่อยที่สุดแล้วพี่จี๊ดจะสั่งไงคะ”

“อ๋อ คนนี้เองเหรอที่ธรบอกพี่ สวย...สวยแบบไหนพี่ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน”

ประโยคหลังคนพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ ยิ่งเห็นการแต่งตัวของอีกฝ่าย ที่สวมกระโปรงผ้าทอลายไทยสีน้ำตาลอ่อนยาวกรอมเท้า กับเสื้อสีขาวระบายเป็นชั้นๆ ด้วยแล้วช่างถูกใจเธอนัก ผมยาวสีดำสนิทที่เกล้ามวยไว้บนศีรษะง่ายๆ ก็ดูเหมาะเจาะไม่มีที่ติ