สยบรักเสือร้าย

10 | กวางน้อยป่วย

บทรักอันเร่าร้อนได้จบลงหลังจากบรรเลงมาร่วมหลายชั่วโมง แก่นกายขนาดใหญ่ถูกถอนออกจากกายสาวบวมเป่งเปื้อนเขรอะด้วยคราบเลือด ร่างเล็กนอนหายใจหอบเหนื่อยอย่างหมดแรง

"ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ"

"ฉันเกลียดนาย..." ขนาดเสียงที่จะเปล่งออกมายังยากลำบาก ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นพานทำให้เธอนึกสมเพชตัวเอง เธอค่อยๆ ประคองร่างบอบช้ำขึ้น รวบรวมแรงที่เหลือเพื่อเดินไปหยิบเสื้อผ้าซึ่งกองอยู่พื้น

ทันทีที่เท้าเปล่าแตะสัมผัสพื้นเย็นเฉียบ เรียวขาทั้งสองเริ่มสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สนใจ ตั้งสติแล้วลุกขึ้น เพียงแค่เริ่มก้าวเท้าได้หนึ่งก้าว ร่างเธอนั้นได้ทรุดฮวบลง โชคดีที่ออสตินประคองไว้ได้ทัน

"ปะ...ปล่อยฉัน"

"สั่นขนาดนี้ยังอวดดีอีกนะ"

"ที่ฉันเป็นแบบนี้มันเพราะใครกันล่ะ!"

"หึ บอกว่าอย่าพยศไง หรืออยากโดนอีกรอบ?" คิ้วดกดำเลิกขึ้นถามคนตัวเล็ก พระพายตวัดสายตาใส่อีกฝ่ายหนึ่งครั้งแล้วเลิกต่อล้อต่อเถียง ลำพังตอนนี้แทบไม่มีแรงหลงเหลือ หากโดนอีกรอบมีหวังสลบเหมือนคราวก่อนแน่

"ฉันอยากได้เสื้อ ช่วยหยิบให้หน่อย" ทันทีที่เขาวางตัวเธอลงบนเตียง น้ำเสียงแข็งกระด้างได้เอ่ยขอในสิ่งที่ต้องการ ออสตินรู้ดีว่าพระพายฝืน แต่เขากลับไม่ได้ว่าอะไรยอมทำตามที่เธอขออย่างว่าง่าย

"ฉันจะออกไปหาเพื่อน เธอรอที่นี่ไปก่อนแล้วกัน"

"ทำไมฉันต้องรอในเมื่อหน้าที่ของฉันก็ทำให้นายแล้ว"

"หน้าที่ของเธอไม่ใช่แค่ปรนเปรออย่างเดียวแต่เธอต้องฟังคำสั่งฉันด้วย"

"แต่ฉัน..."

"ถ้าเธอเป็นเด็กดี ฉันจะใจดีด้วย อย่าทำให้ฉันต้องใจร้ายกับเธอ"

"แล้วฉันต้องรอนายอยู่ที่นี่นานแค่ไหน"

ออสตินไม่ตอบ เขาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดสุดท้ายแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้พระพายอยู่คนเดียวในห้องส่วนตัวของตัวเอง

คืนนี้เขามีนัดส่งของกับลูกค้าคนสำคัญ เขาไม่ได้ทำแค่ธุรกิจบ่อนสิโนและสนามมวย ยังมีธุรกิจมืดหลายอย่างที่คนส่วนน้อยจะรู้ว่าเขาทำอะไรหากไม่ใช่คนใกล้ตัว

เขาเป็นนักศึกษาคณะวิศวะฯก็จริง แต่เขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องเรียนขนาดนั้น แค่จ่ายเงินทุกอย่างก็จบแล้ว ที่เขาเรียนเพราะสานฝันให้ครอบครัว เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่เริ่มก้าวเข้าสู่วงการธุรกิจ เรื่องนี้คนรอบข้างเขารู้ดี แถมพ่อของเขายังเคยคิดจะยกธุรกิจในมาเก๊าให้เขาดูแลต่อ แต่ว่าเขาปฏิเสธเพราะอยากเดินด้วยขาตัวเอง

"ขอโทษที่มาช้านะครับ พอดีติดธุระนิดหน่อย"

"ไม่เป็นไรครับ สำหรับคุณออสตินผมรอได้เสมอ"

"ขอบคุณครับ คุณการินซื้อสินค้าของผม ผมก็มีสินค้าตัวหนึ่งให้คุณการินเอาไปทดลองใช้ ถ้าหากถูกใจก็ค่อยกลับมาใช้ซื้อ"

"สินค้าของคุณออสตินที่ให้ทางผมไปทดลองใช้ มีชิ้นไหนบ้างที่ไม่กลับมาซื้อ" การินหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจ

ออสตินอธิบายสินค้าตัวใหม่ให้การินฟังอย่างละเอียดพร้อมสาธิตวิธีการใช้งาน เพียงแค่นั้นการินก็ตัดสินใจซื้อทันที โดยไม่ลองเอาไปทดลองใช้ก่อนเหมือนทุกครั้งเพราะไว้ใจในคุณภาพสินค้าของออสติน

"ผมชอบคุณนะออสติน คุณเป็นผู้ชายที่เก่งทั้งทั้งที่อายุเพิ่งแค่นี้ ถ้าผมอยากแนะนำลูกสาวผมให้คุณพิจารณา คุณจะสนใจไหม"

"อย่าเพิ่งดีกว่าครับ ตอนนี้ผมมีคนของผมอยู่"

"ไม่เป็นไรครับ ถ้าสนใจบอกผมได้ตลอดเลยนะ ผมว่าคุณกับลูกสาวผมต้องเข้ากันได้ดีอย่างแน่นอน"

"ครับ ไว้เจอกันคราวหน้านะครับ"

"เพิ่งเคยเห็นเสือตัวนี้ปฏิเสธผู้หญิงก็วันนี้แหละเว้ย" หลังจากการินกลับไป เสียงของมังกรได้ดังขึ้นมาทันที

"กินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่าวะ ปกติมึงไม่เคยปฏิเสธผู้หญิงคนไหน เพราะพระพายรึเปล่าที่ทำให้มึงกล้าปฏิเสธเหยื่อ?" อังเดรเอ่ยขึ้นอีกคน

"ไม่เกรงใจลายเสือบนตัวมึงหน่อยเหรอ" แม็กซ์เวลล์พูดติดตลก

"หึ กูไม่กินของอะไรเดิมๆ ที่เคยกินมาแล้ว" ประโยคนี้ของออสตินทำเอาแก๊งเพื่อนทั้งกลุ่มต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง ก่อนที่มังกรจะเป็นฝ่ายพูดขึ้น

"หมายความว่ามึงกับลูกสาวคุณการิน..."

"เออ ที่พวกมึงสามคนคิดถูกแล้ว อีกอย่างตอนนี้ลูกสาวคุณการินก็มีแฟนแล้ว ถึงกูจะเลวแต่กูไม่เคยทำลายชีวิตคู่ใคร"

"แม่งพูดเอาซะตัวเองดูหล่อขึ้นมาเลย" แม็กซ์เวลล์พูดจบก็อัดบุหรี่ในมือเข้าปากทันที

ครืด ครืด~

ออสตินซึ่งกำลังยกแก้วน้ำเมาขึ้นกระดกชะงักเมื่อเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูสั่นในกระเป๋ากางเกง

"มีอะไร อืม เดี๋ยวกูไป"

"ไปไหนวะออสติน" อังเดรถามเมื่อเห็นออสตินวางแก้วน้ำเมาเตรียมลุกขึ้น

"พวกมึงสนุกกันไปก่อนเลย เดี๋ยวกูมา" เขาเดินออกจากห้องนั้น ไปยังห้องส่วนตัวของตัวเอง เพราะลูกน้องเขารายงานมาว่าแม่บ้านที่เอาชุดเข้าไปให้พระพายเปลี่ยน เห็นเธอนอนไม่ได้สติอยู่พื้น

แกร๊ก~

"หนูคนนี้ตัวร้อนมาก แต่ว่าป้าเช็ดตัวให้จนไข้ลดแล้ว" ป้าแม่บ้านที่นั่งเฝ้าพระพายเอ่ยบอก เขาปรายตามองเธอซึ่งนอนไม่สติบนเตียงแล้วหันมาตอบคนตรงหน้า

"ครับ ป้ากลับไปทำงานต่อเถอะ"

หลังจากป้าแม่บ้านออกไป เขาได้หย่อนตัวนั่งลงข้างพระพายที่นอนไม่ได้สติอยู่ ก่อนจะทดลองเอามือตัวเองสัมผัสตัวเธอพบว่าตัวร้อนจริงๆ

"อื้อ~ นะ...หนาว ขอพายกอดคุณแม่หน่อยนะคะ" หญิงสาวคว้าได้มือออสตินจึงกุมไว้เพราะละเมอหาคนเป็นแม่จึงคิดว่ามือนี้คงเป็นของคนๆ นั้น "คุณแม่คะ พายเจอคนนิสัยไม่ดีทำร้ายพาย พายเกลียดเขาค่ะคุณแม่"

"หึ" ขนาดนอนไม่ได้สติยังอวดดีกับเขาไม่หยุด เขาไม่ได้อะไรด้วยเพราะเธอไม่สบายบวกกับพิษไข้ทำให้เธอละเมอพูดในสิ่งที่ใจคิดออกมา

"คุณแม่อยู่กับพายก่อนนะ..."

น้ำเสียงสั่นระริกเอื้อนบอกพร้อมกับดึงมือออสตินมาแนบพวงแก้มสีระเรื่อ ราวกับกลัวเจ้าของมือนี้หายไป

ติ้ง!

เสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์พระพายทำให้เขาละสายตาจากใบหน้าสวยหวานนี้ เอื้อมมือหยิบสิ่งนั้นมาดูเพราะได้ยินเสียงนี้มาสามครั้งแล้ว

'นอนรึยัง'

'พรุ่งนี้ว่างไหม เลิกเรียนแล้วไปดูหนังกัน'

'นอนแล้วเหรอ ฝันดีนะ'

"หึ คนที่เป็นข่าวด้วยบ่อยๆ สินะ" เขาแค่นยิ้มแล้วพูดพึมพำคนเดียว จากนั้นดึงสายตากลับไปมองพระพายอีกครั้งแล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองต่อสายไปหาใครบางคน