ŞANSMI YOKSA KADERMİ

FIRÇA SAPINI İKİYE BÖLDÜ VE BACAKLARIMA VURDU

Bana kapıyı açma sakın arkada boya yapıyorum diyordu koskoca duvarı yarım bırakıp kapı arkasına annesi ile konuşmak için geçmişti daha fazla kaldıramadım çok sinirlenmiştim hamileydim ben hamile bir insandan ne istiyor bunlar benim evim ve ben dışarı atılıyorum kapıyı olanca gücümle itikledim eşim boya kovası ile merdivenden düştü.Düştüğü yerden kalkınca bana vurmaya başladı karnımdaki bebeğe aldırmadan bana davranma şekillerinden dolayı kendinde kabahat aramadan bana vurmaya başladı karnımda bebeğin var dediğimde sonunda öyle bir laf söylediki o cümle tenime vurmasından daha da acı geldi içime işledi " O ÇOCUĞUN BENDEN OLDUĞU NE MALUM " bu söz beni tamamı ile kayınvalideme düşman etmişti fısır fısır konuşmaların ardından böyle bir cümle çıkınca tek düşüncem kayınvalidemin biranönce ölmesiydi Rabbime onu alması için çok yalvardım gece gündüz benimle heyecanla birlikte olan eşim birbirimizi deli gibi sevdiğimiz eşim böyle söyleyince adeta deliye döndüm eşime hakaretler etmeye hatta ona vurmaya başladım artık ben ona vurdukça o bana daha şiddetli vurmaya başlamıştı tekmeler ardı ardına geliyordu bebeğime birşey olacak korkusu ile kaçmaya başladım o an yerde duran elektrik süpürgesini arkamdan fırlattı neyseki bana gelmemişti aradan bir süre geçtikten sonra ikimizinde siniri hafifledi kayınvalidem evine gitti ve sonra biz odayı boyadık yerleştirdik oğlum yaklaşık 4 ay sonra ani sancılanmalar sonucu hastahaneye gittim tansiyon yükselmesi sonucu acil olarak ameliyata alındım ve bebeğim doğdu babası onu çok seviyordu aramızdaki bağ yeniden yeşermişti oğlumla beraber oğlumu büyütürken kayınvalidem eşim evde yokken gündüz lohusa olduğumu bildiği halde evime hiç uğramıyordu hep akşam eşim eve geldiğinde geliyordu eşimle birlikte bebeği seviyordu eşime annen gündüz buraya gelmiyor hep sen gelince geliyor diyordum gelsin sanane diyordu aramızda tekrar sorun çıkmasını istemediğim için susmak zorunda kalıyordum oğlum büyümeye başladı artık bizi tanıyordu kayınvalidem oğlum bizi tanımaya başladığında sıksık gelmeye başladı ben oğlumu çok seviyordum o benim torunum deyip benden alıp kendi evine götürmeye başladı büyütürken hiçbir şekilde yardımı olmadı şimdi herkesi tanımaya başlayınca gelip oğlumu yanımdan alması beni kızdırıyordu eşim evde yokken oğlumla zaman geçiriyordum çünkü bunu biliyor akşam eşim oğlu için evine geliyor oğlunu çok seviyor bunuda biliyordu kayımvalidemin kocası var evde bekar görümcemler var ama hiçbirisi ile ilgilenmiyor sürekli beni takip ediyor ruh hastası sadece ablası mı diye düşünmeye başlamıştım artık oğlum 2 yaşına geldiğinde yaz aylarına giriş yapmıştık artık evimizdeki sobayı kaldırıp evimizi boyayacaktık sobayı kaldırdık ve eşim izin gününde evi boyayacaktı anlaşmıştık ,izin günü eşim boyayı hazırladı evimiz bahçeli gecekondu tek çatı altında iki daireydi kayınvalidem ve bizim ev vardı ....

Hasta ve bana takıntılı olan görümcem kız kardeşine gitmek için bahçe kapısından çıkış yaptı bende onun çıktığını gördüm var akşama döner nasıl olsa diyerek biz boya yaparken oğlum bahçede oynasın bahçe kapısını dışardan birileri açmasın diye kapının zincirini kilitledim ben kapıyı kilitledikten sonra eve dönen hasta görümcem kapıyı kilitlediğimi görmüş olacakki bana hakaretler ediyordu sen kimin kapısını kilitliyorsun diye bağırıp duruyordu abla biz boya yapacağız çocuk çıkmasın diye kilitledim sen gidince akşam dönüyorsun ya o yüzden kilitledim desemde hasta ve takıntılı olduğu için beni duymuyordu bile eşim bağırma seslerini duyup evin kapısına kadar geldi noldu ablama dedi birşey yok bahçe kapısını kilitlemiştim ona sinirlenmiş dediğim anda eşim elindeki boya fırçasının tahta sapını ikiye kırdı iki bacağımın arkasına hızlıca bir şekilde vurdu canım çok yandı bağıra bağıra ağlayarak annemi,babamı aradım beni gelip almalarını artık dayanamadığımı söyledim annem babam gece olmadan geldiler ve oğlumla beni aldılar ,o gece yaşadıklarım gözümün önünden gitmiyor hıçkıra hıçkıra ağlayarak sabaha hiç uyumadan uyanıyordum....

Sabah olduğunda gözlerim kızarmış ve şişmişti oğlum kardeşlerimin bilgisayarında oyun oynayıp oyalanırken annem yanıma geldi bundan sonra ne yapacağımı sordu , bilmiyordum ne yapacağımı düşünüp duruyordum boşanmak çare değil benim için ona özgürlük olur sadece zihniyeti yanındaki eşine olayı anlamadan sopa ile acımasızca vuracak kadar bozuk birisi ile devam etsem daha ne sorunlar yaşayacağım belkide ne boşanmak nede birlikte yaşamak rahatsız olduğum kayınvalidemin yanından ayrılmak takıntılı görümcemden kurtulmak benin için iyi olan buydu yaklaşık 15 günü annemde geçirdikten sonra eşim nihayet bizi hatırladı ve beni affet demeye başladı annemlere geldi hadi gidiyoruz dedi ben bir eşya değilim istediğin zaman bırakıp istediğin zaman alacağın duygularım var benim önemsemediğin bir kalbim var dedim ben o eve asla gelmeyeceğim o ev annenlerin yanından taşınacak dedim uzaklaşacağız onlardan iyi değilim ben istemiyorum onların dibinde yaşamak istemiyorum kendi yuvamı kendi hayatımı kendimi iyi hissetmiyorum orada bundan sonra beraber olacaksak evimiz oradan taşınacak şartı koştum ,tamam dedi herşeyi kabul etti ayrılacağız ama hemen olmaz biraz daha sabret zamanla olacak dedi ve söz verdi geri döndüm oğlumla birlikte aynı cehenneme tekrar geri döndüm eşim işe gidip geliyor ben sabırsızlıkla taşınmayı bekliyordum yaklaşık 1 sene sürdü ve sonunda oradan ayrılacağız üstelik buna eşimin evlenmek üzere olan erkek kardeşi sebep oldu yoksa bizim oradan ayrılmamız yine imkansızdı çünkü dikdatör bir kayınvalidem var baskı ve timsah gözyaşları ile herkesin damarına işleyip istediğine istediğini yaptırma kabiliyetine sahip eşimde annesinin sözünü dinleyen bir oğluydu ve istediği gibi oynatıyordu oğlunu ....

Evimizi oradan taşımak daha da yük bindirdi omuzlarıma eşim aynı mahallede bir dükkan açmıştı biz oradan taşınmadan 1 ay öncesinde işleri gayet güzel gidiyordu annesi biz evi taşıdıktan sonra dükkana gelip gitmeye başlamıştı eşimle yeniden kavgalarımız başladı bana hakaretler ediyor beni sürekli aşağılıyordu buna sebep yine annesiydi oğlunu benden soğutma çalışmaları yapıyordu kısa bir süre sonra tekrar hamileyim sürekli kardeş isteyen oğluma sonunda bir kardeş gelecek eşime hamile olduğum haberini verdim çok sevindi aradan 1 ay geçti ve doktor kontrolüne gitmem gerekiyor benim annem bana destek için her zaman yanımdaydı ve oğluma bakmak için o günde benim evimdeydi ben oğlumu anneme emanet ettikten sonra doktora gitmek için evden çıktım 1 saatlik bir yolculuktan sonra nihayet hastahanedeydim hamile bir kadın için yollarda otobüslerle seyahat etmek hiç uygun değil aşırı sıcak havanın yaktığı bir gün nefes darlığı çeken hamile bayanlar için ne kadarda zor ....

Kayıt işlemi yapıldıktan sonra randevu saatimin gelmesini bekledim ve sıra bana geldiğinde doktorun odasına girdim sedyeye uzanmamı istedi ve uzanıp karnımı açtım ultrason aletini karnımın üzerinde gezdirirken bir noktada durdu ve defalarca aynı nokta üzerinde gezinmeye başladı sonra bana döndü ve dediki , senin ikizlerinmi olacak ? Hayır ,dedim .

Sen hayır diyorsun ama burada çift yumurta var senin ikiz bebeklerin olacak ,dedi .

İnanamadım oysa ben ilk oğlumdan sonra korunma iğnesi kullanmıştım çocuğum olmaması için 6 sene geçmişti aradan kayınvalidem ikinci çocuğu istediğimi biliyor ve bana iğne kullananların bir daha çocuğu olmadığını söylüyordu ,çok kızmıştım öyle söylediği gün kadın felaket gibi birşeydi benim için sinirimden ağladım o gittikten sonra aradan sadece 3 ay geçti ve çocuğu olmaz dediği benim ikizlerim oluyordu ...

Kayınvalidemin yüz ifadesini çok merak etmeye başladım duyunca nasıl tepki verecekti , dayanamadım gittim yanına ikizlerim olacak dedim fesat hiçbir zaman fesatlığından vazgeçmiyor sanki benim doğuracağım çocuklar kendi torunu değilmiş gibi bir yüz ifadesi belirdi ama takmıyorum artık daha güzel günler beni bekliyor gibi gelirken bana onlar kendi kurdukları düzeneklere ve kendi değişik dünyalarına kurban arasınlar umurumda değil günler geçti ve ben dayanılamayacak bir sancı ile hastahaneye gittim eşimle birlikte içeride bekliyorken beni kontrollerimi yapmak için müşade odasına aldılar tüm tetkikler yapıldıktan sonra tansiyonum yükseldiği için acil sezeryan kararı ile ameliyata alındım bir buçuk saatlik ameliyat sonrası ikizlerden biri yanımda diğeri yoğunbakıma alınmıştı kendi başına nefes alıp veremiyormuş küçük meleğim tedavileri yapılıyordu yanımdaki ikizi ise sütümün gelmemesi sonucu yeterli besleyemediğim için yoğunbakıma alındı iki bebeğimde 1 hafta yoğun bakımda kalacak tedavi görecekti ben yaklaşık 3 günün sonunda taburcu oldum eve gelip toparlanmaya çalışıyordum bebeklerim için artık 3 çocuklu bir anneyim sorumluluklarım daha da artmıştı aradan 4 gün geçtikten sonra nihayet ikizlerin taburcu olma vakti gelmişti eşimle ben hastaheye onları almaya gittik bebeklerimizi aldık ve hastahaneden çıkış yapıyoruz yollarda bizi 2 bebekle görenler şaşkınlığını gizleyemiyorlardı ikiz oldukları için her yerde dikkat çekecekler sanırım .... Eve geldiğimizde 2 bebek ağlıyordu bana göre inanılmaz birşeydi ikisini nasıl emzireceğim diye düşünürken 2 kolumun altına birer tane yastık yerleştirip 2 göğsümün altına da birer bebek yerleştirdikten sonra bu sorunu çözdüm galiba ,emzirme dönemi hamilelikten sonra zor atlattığım dönemlerden sadece birisiydi geceleri uykum yoktu ve çok zorlanıyordum iki bebeğe bakmaktan denize düşenin yılana sarılması misali kayınvalidemi aradım ve yardım istedim aldığım yanıt bacaklarım ağrıyor olmuştu aramızda sadece 2 sokak vardı ve yürüyemeyeceğini bebekleri oraya getirmemi istemişti onun amacı oğluna gösteriş yapmak kendi evine çekip eşimin ayağını anne evine alıştırmak ve tekrar kendisine bağlamaktı ameliyatlı olduğum için çıkamazdım evden hergün o ağrıyan bacakları ile yürüyebilir fakat ben ameliyat kesiği olan vücut ve 2 bebekle oraya gidemezdim aradan yalnızca 2 gün geçti ve eşim akşam eve geldiğinde 1 manav poşeti ile geldi içinde 1 tane kıvırcık ve taze soğan bulunan poşeti annesinin getirdiğini söyleyince içime ağlama hissi gelmişti çünkü annesi bana bebeklerime yardım etmeye gelemeyecek kadar ayakları ağrıyan birisiydi ,neyle karşı karşıy olduğumu bir kez daha anlamış oldum ve sanırım bununla savaşmaya devam edeceğim ... Zorlu bir dönem beni bekliyordu kayınvalidem evde güzel yemekler çıkartamadığımı ikiz bebeklerden dolayı yorgun düşeceğimi her şeyi hesaplamış ve evimden 1 sokak aşağıda olan dükkanımıza oğluna yemekler taşımaya başlamıştı her gün uğruyor üstelik ağrıyan bacakları ile benim evimin önünden geçiyordu ,içimden haykırmak bağıra bağıra ağlamak geçiyordu ama bebeklerime sığınmaktan başka çarem yoktu gün geçtikçe ev pasaklı bir hal almaya ve eşim bu durumdan şikayet etmeye başlamıştı ama eşimin hareketlerini yavaş yavaş büyüyen iki bebeğim.....