When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ริต้าา!!! อย่า!!!!” ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะเสียงละเมอของคนที่นอนอยู่ข้างล่าง สีหน้าของเขาดูไม่ดีเลย ร่างกายกำยำที่นอนบิดไปมา เขาต้องทรมารมากๆแน่ “พี่มูน ตื่นนะคะ” ดวงตาดุของเขามองมาที่ฉัน จนฉันตกใจ “พี่ไม่เป็นอะไรแล้วนะคะ พี่แค่ฝัน” ฉันซุกตัวลงในอ้อมแขนใหญ่ แล้วโอบกอดศีรษะของเขาไว้ที่อก เหมือนกับที่ฉันเคยทำกับน้องๆ เพราะมันช่วยได้ทุกที “รู้ตัวไหม ว่าตัวเองขี้อ่อยแค่ไหน มีที่ไหนมานอนให้กอดแบบนี้” “มันจะทำให้พี่ฝันดีขึ้นไหมคะ น้องๆฉันถ้าฝันร้ายก็จะมานอนให้กอดแบบนี้เสมอเลย คืนนี้จะยอมเป็นหมอนข้างให้” “เราไปเที่ยวกัน ตามสัญญาไงถ้าหายจะพาไป ต่อไปฉันอาจจะยุ่งจนไม่ไม่มีเวลาพาเธอไป” เสียงจากคนตัวใหญ่พูดขึ้นมาเบา ๆ “อื้อออออออ หยุดงับหน้าอกฉันก่อน พี่มูนขาาาา หยุดก่อน” “ทำโทษที่ตัวเองขี้อ่อยไง จะได้รู้ว่ามาทำให้อยากแล้วมันรู้สึกยังไง” มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อเพื่อสัมผัสเนินอกนุ่ม