“กูว่ากูเจ็บตัวเรียกความสงสารจากชาวบ้านมานานละ”
“หมอจะให้นายถอดเฝือกเมื่อไหร่ครับ” ไอ้ต่อลูกน้องคนสนิทเอ่ยถาม
“อาทิตย์หน้า ทำไมมึงไม่ไปดูแลฟ้าใส”
“ขอโทษครับผมจะไปเดี๋ยวนี้”
มันไม่เข้าใจว่าอย่าให้ฟ้าใสอยู่คนเดียวรึไง ผมอาจจะระแวงมากไป แต่ผมคิดว่ามันมาแน่ๆ มาในตอนที่ผมเจ็บแบบนี้
จู่ๆก็ดันนึกถึงคำถามของคนตัวเล็กเมื่อวาน มาถามว่าผมซาดิสม์เหรอนี่มันรุนแรงอยู่น้า ผมอาจจะเบาไม่เป็น แต่ถ้าเป็นเธอจะยอมทำเบาๆให้ก็ได้ พอคิดถึงเรื่องคนตัวเล็กทีไรมันทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“นายยิ้มอะไรครับ”
“จ๊อด ไม่เสือก!!”
“เราจะไปกันเลยไหมครับนาย”
“อืม บ่ายฉันจะมาหาฟ้าใส รีบไปก็ดี”
=br=
# Fahsai Say........
วันนี้แขกเยอะเป็นพิเศษเพราะเป็นวันเสาร์ ผู้คนมาพักเยอะแยะไปหมด ฉันเลยออกมาช่วยพี่ๆพนักงานรับแขก เห็นแบบนี้แล้วคนทำงานก็ชื่นใจ
ก่อนเที่ยงเป็นช่วงเวลาที่คนเช็คเอ้าท์มากที่สุด ฉันเลยต้องยืนอยู่ตรงนี้ตลอดทั้
