Ep.5 : งานประจำปี กับผู้ชายที่ชื่อ จิน [ Nc 3p ]
2493 Words
เมื่อวันงานเทศกาลประจำปีมาถึง ผู้คนมากมายต่างเดินกันไปมาขวักไขว่ คนเยอะมากเลย ผลผลิตของเราต่างขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า พี่แนนคนสวยทำหน้าที่เป็นกระบอกเสียง ตะโกนเรียกลูกค้า
“อยากไปเดินก่อนไหม แล้วเดี๋ยวค่อยกลับมาช่วยแนนมันขาย”
ฉันหันไปมองพี่แนน ซึ่งพี่แนนก็พยักหน้ารับ ฉันเลยมีโอกาสได้ไปเดินเที่ยวกับคุณจันทร์ฉาย ซึ่งมันเป็นงานที่ใหญ่มาก มีซุ้มให้เล่นมากมาย ยิงเป้า ปาโป่ง ซึ่งมีให้เลือกเยอะมากๆ ตุ๊กตามากมายแขวนเรียงราย
“คุณจันทร์ฉาย เรามาปาโป่งกันไหมคะ แข่งกับฉัน”
คนที่ถูกท้าทายยกคิ้วสูงขึ้น
“ชนะได้อะไร”
“ได้ตุ๊กตาสิคะ ถามแปลกๆ แล้วฉันก็อยากได้ตุ๊กตาค่ะ”
เราตรงเข้าร้านที่มีตุ๊กตาที่ฉันอยากได้ ก่อนที่เราจะจ่ายตังเพื่อที่จะได้ลูกดอก 20 บาท เราจะได้ จำนวน 5 ดอก
“ต่อให้ โดนแค่ 3 ก็พอ ถ้า 3 ดอกโดนครบหมด ฉันให้เธอขออะไรจากฉันก็ได้ 1 อย่าง”
“พูดแล้วน้าาาาา เรื่องปาลูกโป่ง ฉันนี่ 1 ในตองอูเลย”
ปัง!!! ดอกโดนเข้าอย่างจัง แล้วดอกที่ 2 ก็ไม่พลาด ดอกสุดท้ายแล้วน้าาาาาา ฉันหันไปมองซานต้าฤดูร้อนของฉัน ที่ตอนนี้ส่งสายตาให้ฉันปาได้แล้ว ฉันพยายามเล็งไว้ไม่ให้พลาด แล้วก็ ปัง!!!!!! เข้าเป้าเต็มๆ ฉันดีใจจนเดินเข้าไปเขย่าแขนให้เขาดูผลงานของฉัน
“อยากได้ตุ๊กตาตัวไหน” แล้วคุณจันทร์ฉายก็ปาโดน ทั้งหมด 5 ดอกรวด ไม่พลาดเลย ที่สำคัญเขาปาโดนแบบไม่ต้องมองเลย
“เลือกตัวใหญ่แถวบนได้เลยค่ะ” พนักงานขายลูกดอกให้ฉันเลือกตุ๊กตาที่ตัวใหญ่ที่สุดในร้านที่แขวนเรียงราย ฉันเลยเลือกตุ๊กตาหมาสีดำตัวใหญ่ที่หน้าตาน่ารัก แต่พอเอามาอุ้มจริงมันกลับอุ้มได้อย่างทุลักทุเล เพราะมันใหญ่มากจนเกือบจะเท่าฉันเลย
“มันชื่อโอเลี้ยงค่ะ” ฉันดูที่ปลอกคอของมัน มันมีชื่อด้วยแฮะ
“ให้ไอ้จ๊อดมันถือก่อนไหม จ๊อดมาเอาตุ๊กตาของยัยนี่ไปที”
“ครับนาย”
“ไม่ค่ะพี่จ๊อด ของหนู ให้หนูถือเถอะนะคะ” ฉันทำเหมือนเด็กหวงของเล่น เพราะที่ผ่านมาฉันเป็นพี่ใหญ่ในบ้าน ต้องเสียสละให้น้องๆ ไม่เคยได้มีของเล่นกับเขาเท่าไหร่ แล้ววันนี้ฉันกำลังมีตุ๊กตาที่เป็นของฉัน
“ครับ งั้นจะให้พี่ถือก็บอกนะ พี่จะถือให้”
“ขอบคุณค่ะพี่จ๊อด” ฉันยิ้มให้คนที่จะอาสาถือตุ๊กตาให้ฉันอีกรอบ
“อยากได้อีกรึเปล่า”
“ไม่แล้วค่ะ มีตัวเดียวก็พอ อยากรักแค่ตัวเดียวก็พอ” แล้วฉันก็กระชับอ้อมกอดตุ๊กตาในมือ
เราเดินไปตามซุ้มต่าง ๆ อีกหลายซุ้ม แต่ซุ้มที่เข้าไปแล้วพ่อค้าร้องไห้ คงจะเป็นยิงเป้า แล้วได้ของรางวัล ก็นายของฉันดันยิงตกรวดจนพ่อค้าแทบจะยกร้านให้ เขายิงปืนแม่นจัง ขนาดบอกว่าปลายกระบอกปืนงอ ก็ยังยิงโดนทุกเม็ดเลย
“เลือกสิ”
“ไม่อยากได้แล้วอะ ฉันมีตัวเดียวก็พอ งั้นเอาที่มันเป็นคล้ายๆกันละกัน ตัวนี้ไว้ห้องฉัน ส่วนตัวนั้นไว้ห้องคุณ” ฉันชี้ไปที่ตัวใหม่ ที่พ่อค้าถือมาให้
“เธอจะมานอนห้องฉันเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย เอาไว้ให้คุณกอดเฉยๆ ห้องคุณมันทะมึนทึนทึก มีแบบนี้บ้างเผื่อสดใส”
“เอาไว้เองสองตัวเลย ไม่ต้องมาเปลี่ยนห้องของฉัน”
“ก็ฉันอยากกอดแค่ตัวเดียวนิคะ รักเดียวใจเดียวผิดด้วยเหรอ”
“ไอ้จ๊อด มาเอาไปถือ แล้วค่อยเอาไปไว้ในห้องรับแขก ที่เรือนเล็ก”
พอเป็นแบบนั้นพวกพี่ๆต่างพากันหัวเราะคิกๆ ที่นายของตัวเอง จะยอมเอาตุ๊กตาเข้าบ้าน แต่พอคนเป็นนายตวัดสายตาดุๆ พวกพี่เขาก็เลยต้องหยุดเก็บอาการไว้
“ฉันจะกลับซุ้มของเราแล้วค่ะ จะไปช่วยพี่แนนขายของ อู้มานานแล้ว”
“นายครับ เราก็ต้องไปทักทายผู้ใหญ่ ถ้านายจะทำตามที่คิดจริงๆ”
“กูรู้ละ จ๊อดมึงไปส่งฟ้าใสที่ซุ้มที เอาไอ้ตุ๊กตานี่ไปเก็บด้วย” สายตาดุๆถูกส่งมาที่ฉัน บอกให้ฉันเอามันไปเก็บก่อน ฉันเลยต้องยอมเอาตุ๊กตาให้พี่จ๊อดไปส่งที่ซุ้ม และเอาตุ๊กตาของฉันไปเก็บด้วย
”ตอนนี้คุณกับนายคบกันแล้วรึครับ”
“เปล่าค่ะพี่จ๊อด เขามีแฟนอยู่แล้ว ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ แค่เจ้านายกับลูกน้อง” ฉันส่งยิ้มให้พี่จ๊อดก่อนเราจะแยกกัน
ฉันเดินกลับมาที่ซุ้มแล้วช่วยพี่แนนขาย ซึ่งตอนนี้คนเยอะมาก เหมือนฉันจะกลับมาถูกเวลาพอดี เราช่วยกันชั่งน้ำหนัก ช่วยกันใส่ถุง คิดเงิน แต่ที่ขายดีที่สุด ดันเป็นไวน์ พี่แนนบอกว่าไวน์ที่ขายในงานนี้เป็นสูตรพิเศษ ที่จะขายแค่ปีละครั้ง และจำกัดให้แค่คนละ 1 ขวด ถ้าพลาดปีนี้ ต้องรอปีหน้าเลย
พอคนเริ่มซาฉันก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพราะอั้นมานานเหลือเกิน
“พี่แนนฉันอยากไปเข้าห้องน้ำค่ะ”
“อะ ฉันขายเอง หล่อนไปเถอะ แค่นี้สบายบอกเลย”
ที่นี่คนเยอะ พวกนักเลงก็เยอะ อำเภอนี้อยู่ยากจริงๆ ฉันรีบวิ่งหาห้องน้ำ แต่คนเยอะมาก ทำให้ต้องฝ่าฝูงคนมากมายเพื่อไปให้ถึงห้องน้ำ ด้วยความรีบร้อน ฉันเลยไปชนกับคนคนหนึ่งเข้า
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ก่อนจะรีบไปเข้าห้องน้ำทันที
แต่ไม่นึกไม่ถึงเลย ว่าออกมาแล้วจะเจอเขาคนนั้นหน้าห้องน้ำ พอเดินออกไป เขาก็ตรงเข้ามาหาฉันทันที
“ขอโทษครับ พี่ชื่อจิน น้องคนสวยชื่ออะไร”
ฉันเอี่ยวตัวหลบคนที่พยายามเอาหน้ามาใกล้ฉัน
“คุณฟ้าใส!!!!!” เสียงของพี่ต่อตะโกนเรียก ทำให้ฉันพยายามจะวิ่งไปหาพี่ต่อ แต่โดนคนที่ชื่อจินดึงแขนเอาไว้
“ที่แท้ก็อีตัวของไอ้มูน เด็กมันกูก็ฟันหมด ถ้าจะฟันหนูพี่ต้องจ่ายเท่าไหร่จ๊ะ รึอยากให้พี่ทำยังไงดี” คนที่ชื่อจินพยายามจะเข้ามาหอมฉัน แต่ต้องหยุดชะงัก
“ให้กูเป่าหัวมึงไง” คุณจันทร์ฉายจ่อปืนใส่คนที่กำลังจับแขนฉันอยู่ จนเขาต้องยอมปล่อย
“ทำไม พี่มึงกูยังฉุดไปปู้ยี่ปู้ยำได้เลย ปากหวานๆ กับหน้าอกนุ่มๆ กะแค่เมียมึง กูจะไปฉุดอีกจะเป็นอะไรไป เหมือนใครนะ ริต้า เหรอ”
แต่ดูเหมือนคำพูดของคนชื่อจินจะทำให้คุณจันทร์ฉายโกรธจนแทบจะเหนี่ยวไกล ถ้ายิงที่นี่เขาจะต้องติดคุกแน่
“นายครับที่นี่ไม่เหมาะ” เหมือนกับคำพูดของพี่ต่อทำให้คุณจันทร์ฉายเก็บปืน
“เออ มึงมา แต่เข้ามาในเขตของกูเมื่อไหร่ พ่อของมึงจะไม่มีทางเห็นศพของมึงอีกเลย”
“เหมือนที่พ่อมึงตายแล้วหาสาเหตุไม่ได้ใช่ปะ”
คนขี้โมโหไม่สามารถบังคับตัวเองได้อีกต่อไป ตรงเข้าไปสาวหมัด ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ฉันจะเข้าไปห้าม แต่โดนพี่โตดึงไว้
“ไอ้ต่อมึงไปห้ามนายดิ๊ ไอ้เหี้ย แบบนี้เสียภาพพจน์หมด”
พอพี่ต่อจะเข้าไปห้าม พี่ต่อกลับโดนต่อออกมาจนคิ้วแตก
“พี่โต ไปเถอะค่ะ ฉันจะไม่ดื้อ” พี่โตยอมปล่อยฉัน แล้วตรงเข้าไปลากนายออกมา
คนสองคนไม่สามารถหยุดนายของเขาได้เลย แถมได้แผลกลับมาทั้งคู่ ทำยังไงดี คนเริ่มมองใหญ่แล้ว แบบนี้คนจะยิ่งเกลียดเขามากขึ้น
“นายพอเถอะครับ ที่นี่ไม่ได้” เสียงของพี่ๆที่ตอนนี้เข้าไปไม่ถึงคนที่โกรธอีกแล้ว
กลัวก็กลัว ทำยังไงดี ฉันเลยตัดสินใจเอาตัวเองวิ่งเข้าไปขวาง คนที่โกรธ หยุดยั้งมือ แล้วไล่ให้ฉันออกไป ฉันเลยตัดสินใจดึงไปหน้าของเขาเข้ามาประกบปากจูบ ไร้ยางอายที่สุดเลย ไม่มีอะไรเหลือแล้วฉัน
“แรด!!” เสียงดุๆ ของคนตรงหน้าทำให้รู้สึกอายจนไม่กล้าสบตา
“ขอโทษค่ะ”
ฉันถูกเหวี่ยงมาด้านหลัง โดยมีพี่โตกับพี่ต่อรับไว้ แล้วตัวเองก็ลงไปนั่งคุยกับคนที่นอนเจ็บอยู่กับพื้น
“จำไว้นะ ว่าวันนี้มึงโดนอีตัวช่วยเอาไว้ มึงนอนกับอีตัวของกูกี่คนกูก็ไม่สน แต่ถ้ามึงยุ่งกับคนในครอบครัวกูอีก กูจะชำแหละมึงส่งให้พ่อมึงทีละชิ้น จะตายกูก็จะไม่ให้ตาย สุดท้ายมึงก็จะกลายเป็นเป็นปุ๋ยในไร่กู ถ้าคิดว่ากูแค่ขู่ มึงก็ก้าวขาเข้ามา ไอ้ลูกหมา”
เราเดินกลับกันมาที่ซุ้ม พี่ต่อกับพี่โตเข้ามาขอบคุณฉันที่ช่วยหยุดนายเขาให้ แต่ตอนนี้นายของเขาโกรธฉันไปซะแล้ว ฉันถูกเมิน แถมโดนไล่ให้ไปนั่งรถคันเดียวกับพวกพี่แนนอีก
“พี่แนน คนที่ชื่อจินเขาเป็นใครคะ”
“ไปเจอมาเหรอ หล่อนอย่าบอกที่พวกพี่ต่อของฉันเจ็บเพราะไปฟัดกับพวกไอ้จิน”
“เปล่าค่ะ เข้าไปห้ามนาย แล้วโดนนายต่อยออกมา แต่ฉันอยากรู้ทำไมนายถึงโมโหขนาดนั้นนิคะ”
“อย่าไปพูดถึงชื่อนี้ที่ไร่ ฉันขอ คนที่ชื่อจินเป็นลูกของอรินาย มันมีหลายเรื่องเลย บางเรื่องฉันก็ไม่สมควรเล่า แต่ที่แน่ๆพวกมันทำให้พี่สาวของนาย รู้สึกไม่ปลอดภัย ถึงกับย้ายออกไป มันอยากได้ไร่ของเรา เอาไปทำเรื่องชั่วๆของมัน วันที่นายรู้ว่าคนที่ฉุดคุณลูน่าพี่สาวของนายในงานเลี้ยงเป็นใคร วันถัดมานายก็ไปเผาบ่อนของมันเลย ไหนจะเรื่องผู้หญิงคนนั้นอีก”
“อีแนน เล่าพอแล้ว เดี๋ยวนายรู้ว่าเรื่องหลุดจากปากมึง ชะตาหัวจะขาด” พี่ๆในรถร้องห้าม พี่แนนเลยรีบเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้
พอเรากลับมาถึงไร่ สิ่งเดียวที่รู้สึกได้ เขากลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง คนที่ฉันเจอเมื่อ2เดือนที่แล้ว ทั้งสายตาทั้งท่าทาง แล้วเขาก็เรียกผู้หญิงคนอื่นเข้ามา
ฉันถูกเกลียดแล้วเหรอ พี่จ๊อดถือตุ๊กตาทั้งสองตัวมาให้ แต่ฉันเอาไว้แค่ตัวเดียว คือเจ้าโอเลี้ยง ตุ๊กตาหมาสีดำตัวใหญ่ เขาพูดแล้วจะเอาไว้ในบ้าน ยังไงเขาก็ต้องรักษาคำพูด
นี่เป็นอีกคืนที่เสียงครวญครางดังระงม จนฉันนอนไม่หลับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามีอะไรกับคนอื่น ฉันจะมานอนไม่หลับทำไม ฉันควรจะเคยชินได้แล้วสิ นอนซะฟ้าใส
01:42 น
เฮ้ออออ....นอนไม่หลับ ผู้หญิงคนนั้นมีความสุขมากเลยรึไงนะ ถึงได้ครางเรียกชื่อเขาตลอดเวลาแบบนี้ บางทีก็เหมือนเจ็บปวด บางทีก็สุขสม ย้ายห้องก็แล้วกัน ขืนอยู่แบบนี้ ไม่ได้นอนแน่
Moon Say.........
ผมกดหัวหญิงสาวไว้ตรงหน้าไว้กับโต๊ะ ก่อนจะส่งท่อนลำเข้าออกในร่องของเธออย่างรุนแรง ให้ตายเถอะในหัวมีแต่คำว่าผมนอนกับอีตัวของผมทุกคนแล้วมันทำให้ผมยิ่งรังเกียจ ผมรู้ตัวยังเอาอีกยังไงก็ไม่เสร็จ ฝืนเอาต่อไปก็เปลืองแรง
“อ่าาาาาส์ ซี๊ดดดด จันทร์ฉายขาาาา เบาหน่อยเถอะค่ะ”
“มึงนอนกับไอ้จินแล้วใช่ไหม”
เสียงครวญคราง หยุดลง นังหมูโสโครก ผมดึงท่อนลำออกจากกายของเธอ การที่เธอเงียบ มันเป็นคำตอบแล้ว
“กูเลี้ยงไม่ดีรึไง”
“เปล่าค่ะ ฉัน ฉัน ฉัน อย่าฆ่าฉันเลยนะคะ” หญิงยกมือขึ้นมาไหว้ ร้องขอชีวิต
“ฉันมีทางเลือกให้ทุกคนเสมอ อยู่ หรือ ตาย เลือกมา”
ผมมองสายตาที่หวาดกลัวนั่นแล้ว ก็รู้ว่าหมูโสโครกแบบเธอจะเลือกอะไร แน่นอนเธอเลือกที่จะอยู่ ผมเลยโยนร่างที่เปลือยเปล่าของเธอลงไปกลางพื้นห้อง
“อะ กูยกให้”
“ผมขอปฏิเสธ ผมขอดูดีกว่า” แต่จู่ๆมือขวาของผมก็ขอถอนตัวซะงั้น
“ทำไม??“
“ผมมีผู้หญิงในใจแล้ว ทำไปมันไม่ฟิน”
“อะ ผลประโยชน์เป็นของพวกมึงละ”
ผมมองหญิงสาวที่อ้าขาพลีกายเพราะความกลัวตาย หน้าอกขาวอวบ ถูกชายสองคนรุมทึ้ง ท่อนลำใหญ่น่ากลัวของไอ้โตกำลังมุดผ่านร่อง
“อ่าาา ขมิบแรงๆหน่อย อย่าให้พี่ต้องหาอะไรที่ฟิตกว่าเลย”
หญิงสาวคลานเข่าในท่าที่ไม่ต่างจากสุนัข อยากจะส่งเสียงร้อง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะท่อนลำอีกอันจากไอ้จ๊อด กำลังส่งเข้าปากที่ทาลิปสติกสีแดงสดนั่น
“อ๊าาาา อมดีๆอีหนู”
“อื้มมมม อื้มมมมมมม”
หญิงสาวเริ่มมีอารมณ์ร่วมเธอร้อนแรงมากขึ้น เริ่มลุกขึ้นมามีความสุขกับการร่วมรัก ท่อนลำของไอ้จ๊อดถูกสอดใส่ในท่านั่งอยู่บนตัก โดยมีท่อนลำของไอโตอยู่ในปาก เสียงซี้ดซาดด ดังระงมไปหมด
“แรงๆเลยค่ะพี่ ซี๊ดดดดดด อะ โอ้วววววว”
เต้านมอวบ ถูกไอ้จ๊อดฟัดจนเกิดแดงก่ำ
“พี่โต จะรออะไร พร้อมๆกันประหยัดเวลา” ไอ้โตยิ้มอย่างรู้ทันไอ้จอด ว่ามันต้องการอะไร
ท่อนลำส่งเข้าผ่านรูที่ยังว่างอยู่
“เจ็บ!! เจ็บบบบบ เอาออกไปนะ กรี๊ดดดดดดดดด”
“ทนหน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยวก็เสียว พี่ช่วยให้ผ่อนคลายเอง” จ๊อดฟัดลงกับอกอวบอีกครั้ง เพื่อให้ท่อนลำอีกอันของอีกคนได้ทำงานง่ายขึ้น
“หลังจากพวกมันเอาเสร็จ มึงรู้ใช่ไหม ว่ามึงควรจะทำยังไงกับอีนี่ ทำความสะอาดห้องนี้ให้กูด้วย” ผมสั่งลูกน้องคนสนิทที่นั่งดูภาพตรงหน้าอยู่ข้างๆผม
ผมควรจะแวะไปดูยัยเปี๊ยกหน่อยไหมนะ แต่ถ้าผมให้ความสำคัญกับเธอ ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยรึเปล่า
“ครับ”
ผมไม่ได้มีลูกน้องแค่ 3 คนนะ
- Writer
