Inside his mind is you
1516 Words
His POV
kanina pa tumila ang ulan at kanina ko pa siya pinagmamasdang matulog. she looks peaceful when she sleep pero mas gusto kong gising siya. mas gusto kong makulit siya. mas gusto kong pilya siya.
Napangiti ako nung naalala ko yung mga nangyari kanina lang. It was something i didnt expect pero hindi ko pinagsisisihan. Ilang beses pa ba namin inulit yung nangyari? Twice? Thrice?? Hindi ko na maalala pero sobra akong naging masaya. hinila ko siya palapit sa akin at hinigpitan ko pa yung yakap ko sa bewang niya.
kitang kita ko kung paano siya namula nung sinabi ko kung gaano siya kaganda sa paningin ko, kung gaanong ayaw ko ng alisin yung mga mata ko sa kanya. kung gaano niya ako pinasaya.
She gave herself to me, ipinagkatiwala niya sakin yung sarili niya kahit pagmamahal ko lang yung pinanghahawakan niya.. pagmamahal na pansamantala lang. Pagmamahal na hindi ko alam kung hanggang kaylan ko lang pwedeng iparamdam sa kanya.
Kaya kahit may usapan na kame ni ninang Erin na pwede ko lang siyang ligawan pagkatapos ng debut niya, heto parin ako.. sumusugal. Kahit labag sa loob ko yung gusto niyang isikreto muna namin yung relasyon namin pumayag na din ako.
Mahal ko siya. mahal ko yung mga mata niya, yung mahaba at unat niyang buhok, yung mahahaba niyang pilik mata, yung kapiraso niyang ilong, pati yung sukat ng bewang at dibdib na ayaw na ayaw niya tungkol sa kanya, mahal ko din.. i love everything about her. i have loved her since i can't remember when. Ang ika labing walong kaarawan niya lang naman yung hinihintay ko para magtapat sa kanya eh. dahil kahit anung mangyari alam kong sakin pa rin ang bagsak niya. Alam kong magiging akin siya. Tiwala lang.
Pero hindi ko inasahan yung mga nangyari dalawang taon na yung nakalipas. masaya kame ng kaming dalawa lang hanggang sa dumating sa eksena si Darlyn.. she's a year older than me at pinsan siya ni Rhoanne.. umpisa pa lang naman alam ko ng may gusto siya sakin eh, she never fails to make me feel that she's interested in me. kahit nung inamin ko sa kanya na mahal ko si Rhoanne, nagkibit balikat lang siya.
"i will do anything just to make you mine. kahit ang kalabanin si Rhoanne gagawin ko." yan yung palagi niyang sinasabi noon.
kaya ko siyang iwasan ng iwasan noon pero nung ginamit niya na yung pangalan ni Rhoanne, pakiramdam ko kailangan ko siyang protektahan.
lalo lang akong naobligang pakitunguhan ng maayos si Darlyn dahil sa pakiusap ni Mang Dante. malaki ang utang na loob namin sa pamilya nila Rhoanne pero mas malaki yung utang na loob ko sa kanya. siya na yung tumayong pangalawang tatay ko.
"my Daughter Darlyn.. she likes you.. i want you to court her.." yan yung sinabi niya sakin dati. hindi naman ako ganun katanga para hindi maintindihan kung anong ibig niyang sabihin nun, na ginamit na ni Darlyn ang tatay niya para makuha yung gusto niya, pero hindi din ganun kakapal yung mukha ko para tanggihan siya.
sinubukan kong i divert yung atensyon ko sa kanya, madalas nga kaming magkasama pero hindi ko siya nililigawan gaya ng utos sakin ng tatay niya,. sa tuwing iisipin ko kase yung mga bagay na ginagawang lalaking nanliligaw pumapasok sa isip ko yung mukha ni Rhoanne at nagu guilty ako.
mabuti na nga lang at umalis ng bansa si Darlyn, sa Canada kase naka base yung mommy niya kaya dun siya magtatapos ng pag aaral pero ipinaalala niya parin sakin na kahit anong mangyari, sa kanya lang ako. dalawang taon na lang ang kailangan niyang bunuin para makatapos na siya. daalawang taon.. bukas makalawa baka magulat na lang ako na nasa harapan ko na siya. hindi pa ako handang makita siya. hindi pa ako handang i let go si Rhoanne. ngayon palang kami nagsisimula na kami.
hinaplos haplos ko yung buhok niya habang nakayakap siya sakin. ang sarap sarap sa pakiramdam na ganito siya kalapit sakin. naiisip ko na darating yung panahon na dito na siya sa kubo kasama ko titira, matutulog ako sa gabi na yakap yakap ko siya pagkatapos kong iparamdam kung gano ko siya kamahal at gigising sa umaga para iparamdam ulit kung gano ko siya kamahal.
yung sabay kaming maliligo at ipaparamdam ko ulit kung gano ko siya kamahal, yung sabay kaming kakain at ipaparamdam ko ulit kung gano ko siya kamahal, basta! kahit saang sulok man kami abutan basta maparamdam ko lang kung gano ako kasabik maiparamdam kung gano ko siya kamahal. HAHAHA! umaandar yung dumi ng utak ko ngayon..
pero hindi ako ganun ka selfish para akayin siya sa buhay na meron kami. prinsesa ang turing sa kanya nila tita Erin at isang prinsepe ang nababagay sa kanya.. hindi isang kabalyerong katulad ko lang. nasa ganun akong pag isip nung biglang bumukas ang pinto.
"Arlan anak.. hinahanap na si Rhoanne---- DIYOS KO PONG MAHABAGIN!!!" nasa tapat ng pintuan ni nanay Minda. nakatakip sa bibig niya yung dalawang kamay niya saka nag sign of the cross. shock. alam kong na shock siya, sino ba namang ina ang matutuwang makita ang anak niya na may kasama sa kwarto at nakahubad?
pero hindi naman nagalit si Nanay, alam naman niya ang lahat lahat ng tungkol samin ni Rhoanne eh, pati yung kasunduan namin ni mang Dante hindi ko inilihim sa kanya kaya alam kong naiintindihan niya ako.
"uhhmmmm.." nagigising na yata si Rhoanne.. nginitian niya ako saka siya sumiksik pa sa may dibdib ko.
"ehem ehem.." ilang beses niya pang pinikit mulat yung mga mata niya nung narinig niya yun bago gulat na gulat na tinignan kung sino yung nakatayo sa may pinto.
"NANAY MINDA!!" napaupo siya sa papag nung narealize niya kung sino yung nakatingin, hindi siya aware na sa bigla niyang paggalaw ay nalaglag yung nakatabing na kumot sa katawan niya kaya lumantad yung dibdib niya. and again, napako yung mga mata ko dun.
"anak, kanina ka pa hinihintay ng nanay mo sa mansyon. magbihis na kayo." yun lang ang sabi ni nanay saka siya umalis at sinara yung pinto. nakayuko naman si Ann kaya umupo na din ako saka ko hinawakan yung mukha niya.
"look at me.." tumingin naman siya sakin pero bakas parin ang takot sa mga mata niya.. "everythings gonna be okay, i promise." tumango siya at ngumiti pero andun padin yung takot sa mga mata niya.
mabilis kaming nagbihis at pinuntahan si Nanay Minda sa may kusina. "nay, hatid ko muna si Rhoanne sa kanila." lumingon lang si nanay saka tumango, ni hindi na nga niya naalalang halikan sa pisngi si Rhoanne, nakasanayan niya na kase yun pag nagkikita sila.
taahimik lang kami habang naglalakad pauwi. ayaw niyang magsalita.. hindi siya yung usual na sarili niya ngayon, siguro nag aalala parin siya at nahihya kay nanay. ako naman kase pinapakiramdaman ko lang siya. nasa may duyan na kami pero naglalakad padin siya ng nakayuko. hindi ko na natiis, hinila ko na siya palapit sakin saka siya niyakap.
"maniwala ka sakin,. magiging okay lahat." ngumiti siya ng pilit at tumango saka ako hinalikan sa lips, smack lang naman yun pero....
pwede ko bang hilahin siya dito sa may gilid ng puno? pero joke lang yun.. sa estado niya ngayon hindi ko siya magawang asarin.
pumasok na siya sa loob kaya mnaglakad na din ako pabalik samin. nakita ko si nanay na nakaupo sa may bangko na nasa labas ng bahay namin, animoy hinihintay niya talaga ako.
"nay.." nakayuko ko siyang tinawag, nahihiya din ako sa kaabutan niya kanina pero hindi ko ipinahalata, ayoko kaseng mas matakot si Rhoanne kaya nagpanggap akong parang walang nangyari.
"ano yung naabutan ko kanina Arlan?"
"nagse---" hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil piningot niya na ako hanggang makapasok kami sa bahay. "arrrayyyy nanay!!" sinadya ko talagang biruin siya ng ganun para saktan niya ako. hindi naman ugali ni nanay na paluin ako eh, pangangaralan lang ako niyan, kelangan niya akong saktan.. deserve kong masaktan.
"ikaw talagang bata ka. kung ano anong ginagawa mong kalokohan.. dinadamay mo pa si Rhoanne!" pinagpapalo niya pa ako nung hawak niyang waalis tingting. huhuhu ayoko na.. binabawi ko a yung sinabi kong deserve ko masaktan, sermon na lang please!
"mahal naman namin ni Rhoanne yung isa't isa nay eh." tinigil niya yung paghampas niya sakin. hinimas himas ko yung braso kong tinamaan ng walis. bahagyang nagliwanag yung mga mata niya pero agad ding dumilim
"pano yung napag usapan niyo ni Ser Dante?'
"kaya nga po minamadali ko na nay eh, para magkalaman na yung tiyan ni Rhoanne, para tigilan na ako ni Darlyn." tahimik lang na naupo si Nanay sa tabi ko.
"ang bata mo pa para diyan."
"nay, wala namang bata o matanda when it comes to love diba?" sila nanay at tatay nga, fifteen years ang pagitan.
"bahala ka nga diyan anak.. baka pagsisihan mo yang ginawa mo ngayon.
lumingon ako sa kanya.. "kung tungkol din naman kay Rhoanne, wala akong pagsisisihan? ngumiti ako kay nnay saka ko ihinilig yung ulo ko sa balikat niya. "wala akong pagsisisihan.."" yun ang huling naatandaan bago ako nakatulog.
- Writer
