บทที่12
ตัวช่วยสำคัญ
"เนตรทำสำเร็จครับ พี่เจ็บมากเนตรทำให้พี่ได้รับบทเรียนสาสมเลยพี่เข้าใจเนตรแล้วว่าเนตรรู้สึกยังไงแต่ถ้าเนตรจะให้พี่เลิกรักเนตรตอนนี้พี่ก็คงทำไม่ได้ ขอโอกาสให้พี่ได้ดูแลเนตรเถอะนะ"
เนตรนภาไม่ตอบเธอทำท่าจะเดินหนีแต่กลับถูกเขาดึงรั้งลงมานั่งตักแม้จะดิ้นยังไงก็ไม่หลุดเธอทั้งบ่นทั้งตีแต่กลับถูกเขาหอมแก้มมาเสียอย่างนั้น
"ครูมารุตคะ! เนตรไม่เล่นนะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันน่าเกลียด!"
"เนตรก็อย่าส่งเสียงดังสิ คนอื่นจะได้ไม่รู้"
"ปล่อยได้แล้วค่ะ!"
"เนตรดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ^^" มารุตบีบเนื้อตัวเธอด้วยความมันเขี้ยวยิ่งกลิ่นตัวเธอหอมเย้ายวนเขาขนาดนี้ทำเอาเขาไม่อยากปล่อยเธอออกไปเลย
"ถ้าไม่ปล่อยเนตรจะร้องให้คนช่วย อย่ามาฉวยโอกาสแบบนี้นะคะ!"
"ก็ได้ครับพี่ปล่อยแล้วครับเรื่องที่เนตรถามว่าทำไมพี่ไม่แก้ต่างให้ พี่ทำไมต้องแก้ด้วยล่ะในเมื่อพี่กำลังจีบเนตรจริงๆ เราสองคนมีอะไรกันแล้วนะเนต
