พลาดรักนางบำเรอ

ตอนที่ : 9 งานแรก

3

งานแรก

คัทลินมองเห็นเขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น หรือว่าเขาไม่อยากให้เธอตามไปจริง ๆ แต่ว่านี่งานแรกหลังความจำเสื่อม และดูเหมือนจะสำคัญกับทุกคนด้วย เธอจะทำพลาดไม่ได้เด็ดขาด หญิงสาวเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งตามหลังเขา พอใกล้จะถึงตัว เขากลับหยุดเดินกะทันหัน

“โอ๊ะ !” หน้าของคัทลินชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างจัง มีคราบเครื่องสำอางติดอยู่ ที่หลังเสื้อโปโลสีดำของเขาอย่างชัดเจน

“เดินให้ดูทางด้วยนะ” คนที่ตั้งใจจะหันไปมองว่ามีใครตามมาหรือเปล่า ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ขอโทษค่ะ”

“ตามมาดี ๆ ล่ะ เดี๋ยวหลงทาง” เขาพูดติดตลก หันหลังเดินหน้าต่อด้วยรอยยิ้มนิด ๆ ก่อนหน้านั้นปารเมศไม่อยากให้ธีรวิทย์ได้ใจ คิดว่าเขาสนใจผู้หญิงที่จัดหามาให้ จึงทำเป็นนิ่ง ๆ ไว้ก่อน ทั้งที่ก็แอบติดใจหญิงสาวอยู่เหมือนกัน

คัทลินเดินเร็ว ๆ ตามเขาออกไป ยืนรออยู่หน้าประตูร้านไม่ถึงหนึ่งนาที รถคันหรูพร้อมคนขับก็แล่นเข้ามาจอด เขาดันตัวของเธอเข้าไปนั่งด้านในสุด ก่อนจะตามเข้ามาทีหลัง คัทลินรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ วูบวาบไปกับทุกสัมผัสที่ถูกเขาแตะต้อง เหมือนเธอกำลังเผชิญหน้าอยู่กับเรื่องน่ากลัวเป็นที่สุด เขานิ่งเธอเงียบเหมือนไม่อยากพูดอะไรให้คนขับได้ยินด้วย กระทั่งรถแล่นไปจอดหน้าโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง

“มีอะไรทำไมไม่เดินล่ะ” ปารเมศหันมาถามคนที่หยุดนิ่งอยู่กับที่หลังรถแล่นออกไปแล้ว เขาเห็นคัทลินยืนนิ่งเป็นหุ่นไปเลย

“คือเอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ” หญิงสาวตอบเขาแล้วรีบเดินตามหลังเขาไปเร็ว ๆ

‘งานของเรานะแคท เธอทำได้ ๆ’

จะมีใครรู้ว่าเธอขาสั่นแค่ไหนในตอนนี้ เดินไปก็สูดลมเข้าปอดลึก ๆ ไปด้วย ปารเมศเดินตรงไปที่ลิฟต์ของทางโรงแรม พาเธอขึ้นไปยังชั้นยี่สิบห้าของที่นี่

ปารเมศเปิดประตูอ้ากว้างไว้ ให้เธอเดินตามเข้าไปทีหลัง คัทลินมือไม้เย็นเฉียบหลังเดินเข้ามาในห้องพักของเขา เผลอยกมือขึ้นจับแขนอีกข้างของตนคล้ายคนกำลังประหม่า ขณะที่เจ้าของห้องเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟานุ่มตัวใหญ่

“มานี่สิแคท” เขาตบเบาะด้านข้างเรียกหญิงสาว

“ค่ะ” หญิงสาวก้าวเข้าไปนั่งด้านข้างกับเขา ทำตัวลีบตัวเล็กจนอีกคนนึกสงสัย

“คุณเป็นอะไร กลัวผมเหรอ”

“เอ่อ คือ ขอโทษค่ะ ถ้าแคททำให้คุณปารเมศต้องรู้สึกแบบนั้น” จะบอกยังไงดีว่าเธอจำอะไรไม่ได้เลย กระทั่งเรื่องงานพวกนี้

“ผมเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้วอยากผ่อนคลาย คุณช่วยได้ไหมแคท” คำถามของเขามาพร้อมกับสายตาเว้าวอน

“ค..ค่ะ ได้ค่ะ” คัทลินตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเธอจะทำได้ดีไหม

“คุณตอบเบาไปนะแคท ผมไม่ค่อยได้ยินเลย”

“คือ แคทไม่รู้ว่าจะทำได้ดีไหม แต่ว่าจะพยายามค่ะ” หญิงสาวรีบตอบเพราะเกรงว่าเขาจะไม่พอใจ

‘เพื่อเงินท่องไว้นะแคท’

คัทลินนึกถึงคลิปวีดิโอที่ดูเมื่อตอนกลางวัน ถึงจะดูไม่ครบทุกแผ่น แต่เธอก็พอรู้ว่าทำอะไรได้บ้าง ขึ้นอยู่ว่าเธอจะกล้าลงมือทำได้จริงไหม หญิงสาวสะดุ้งโหยงเมื่อถูกเขาดึงตัวเข้านั่งอยู่บนตัก สายตาของเขาพุ่งมาตรงหน้าอกของเธอ ท่าทางเขาดูหื่นขึ้นมาในทันที

“อ๊ะ” คัทลินตกใจสุดขีด เมื่อเขาซุกหน้าตรงอกของเธอแบบไม่ลังเล เขาจูบเนินเนื้อนุ่มและสูดกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด ก่อนจะประคองหน้าของเธอ แล้วจูบปากต่ออย่างดูดดื่ม ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนคัทลินตั้งตัวไม่ทัน

คัทลินหลับตาลงแน่น ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เฝ้าย้ำเตือนว่านี่คืองานของเธอ แม้ว่าความทรงจำของเธอจะไม่หลงเหลืออยู่เลยก็ตาม หญิงสาวจูบตอบเขาอย่างเงอะงะ

ปารเมศไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป เขาปรารถนาจะปลดปล่อยความต้องการในค่ำคืนนี้ ดึงตัวหญิงสาวให้นั่งคร่อมอยู่บนตัก ดึงแขนเสื้อทั้งสองข้างให้หลุดค้างอยู่ข้างไหล่ เผยเต้าอวบอิ่มไร้ชั้นในของหญิงสาวให้เห็นเต็มสองตา ความเต่งตึงชูชันระดับสายตาของเขาพอดี เงยหน้าขึ้นมองคัทลินก่อนตวัดปลายลิ้นลงบนยอดถัน ที่แข็งตัวเป็นไตขึ้นทันทีที่แตะโดน

คัทลินผวาเฮือกสุดตัว เหมือนเธอเพิ่งสัมผัสรสลิ้นของผู้ชายเป็นครั้งแรก ทั้งที่นี่มันไม่ใช่เลย เธอเคยผ่านเรื่องพวกนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แค่เธอจดจำไม่ได้เท่านั้นเอง เขาดูดยอดอกเธอราวเด็กทารกดูดนมมารดา สลับข้างไปมาอย่างเมามัน หญิงสาวรู้สึกเหมือนกระแสไฟแล่นพล่านไปทั่วทั้งยอดถัน บดเบียดหน้าอกเข้าใส่หน้าเขา เหมือนคนควบคุมตัวเองไม่ได้

ปารเมศครางฮืออย่างถูกใจ เขาบีบเคล้นความอวบใหญ่อย่างหนักมือ ทั้งนุ่มหยุ่นและเต่งตึงไปหมด แถมเจ้าตัวก็ร้อนแรงใช่เล่น ดันตัวเองสู้มือกับปากของเขาไม่ยอมหยุด ผู้หญิงนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ในคลับคนนั้น คือตัวหลอกสินะ คนนี้ต่างหากคือตัวจริง

“อ๊ะ !” คัทลินผวาตกใจ เมื่อเขาดึงกระโปรงของเธอขึ้นเหนือสะโพกอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงจีสตริงตัวน้อยผ้าลูกไม้สีดำบางเบา ฝ่ามือร้อนผ่าวของเขาบีบขยำนวลเนื้อตรงสะโพกทั้งสองข้าง เขาบีบเคล้นจนแก้มก้นล้นง่ามนิ้วมือออกมา

คัทลินในตอนนี้รู้สึกว่าเนื้อตัวของเธอร้อนระอุไปหมด มีความเร่าร้อนพวยพุ่งอยู่ข้างใน อยากโจนทะยานออกมาภายนอกเต็มที หญิงสาวถูกเขาจับบดลงบนความแกร่งใจกลางลำตัว แม้เขาไม่ได้นำมันออกมาให้เห็น แต่ก็รับรู้ได้ถึงความแข็งขืนของเจ้าสิ่งนั้น มือทั้งสองข้างเกาะบ่าของเขาเอาไว้แน่น ยิ่งปลายนิ้วของเขาเลื่อนจากแก้มก้น ผ่านด้านหลังลงไปตรงกลาง แทรกผ่านเจ้าผ้าชิ้นบางเบา เข้าไปแตะใจกลางลำตัวของเธอ

“คุณปารเมศ ยะอย่า !” หญิงสาวกอดคอเขาเอาไว้แน่น ยกสะโพกหนีอย่างไม่รู้ตัว แต่ใช่ว่าเขาจะยอมให้เธอทำแบบนั้นได้ง่าย ๆ

“เป็นอะไรไปแคท แค่นี้ก็ทนไม่ได้เหรอ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ แค่จับ ๆ คลำ ๆ แค่นั้นเอง” ชายหนุ่มยิ้มอย่างถูกใจ อย่างน้อยคัทลินก็มีปฏิกิริยาที่ห่างจากคำว่า เสแสร้งแกล้งทำอยู่