พลาดรักนางบำเรอ

ตอนที่ : 8 ทิชา 4

คัทลินมองแล้วก็ทำตามดูบ้าง แต่ว่าชุดแหวกอกของเธอคงไม่ต้องไปแหวกอะไรเพิ่มเติม เพราะแค่นี้ก็แทบจะเห็นเต้าของเธอไปเกือบครึ่ง ยกมือขึ้นแตะทรงผมของตัวเองก็ดูไม่ได้ยุ่งเหยิงอะไร เลยได้แต่นั่งนิ่ง ๆ มองรอบ ๆ ห้องไป

“สาว ๆ ครับ มาทำความรู้จักกับคุณปารเมศกันหน่อยเร็ว” เสียงประเปิดตูมาพร้อมกับเสียงของธีรวิทย์ และผู้ชายตัวสูงด้านหลังของเขา

คิตตี้รีบลุกขึ้นยืน คัทลินก็รีบลุกขึ้นตาม พอสองหนุ่มมาถึงโต๊ะที่นั่ง คิตตี้ก็ยกมือขึ้นไหว้อย่างอ่อนช้อย

“สวัสดีค่ะคุณปารเมศคิตตี้ค่ะ” คิตตี้ยิ้มจนแก้มปริ แต่คนด้านข้างก็ยังยืนนิ่ง จนหญิงสาวต้องใช้ศอกกระทุ้งเบา ๆ

“อ๊ะ สวัสดีค่ะ แคทคัทลินค่ะ” คัทลินยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างลนลาน ไม่รู้ว่าเพราะความหล่อของเขา หรือสายตาคมดุที่ตวัดมองมาอย่างไม่พอใจกันแน่

“เชิญนั่งครับ ๆ แคทไปนั่งข้างคุณปารเมศเลยครับ” ธีรวิทย์ยิ้มให้หญิงสาวเล็กน้อย คัทลินรีบเดินไปนั่งด้านข้างกับปารเมศ แต่หญิงสาวก็เลือกนั่งห่างกับเขาเกือบคืบ ทำเอาธีรวิทย์กับคิตตี้ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

ระหว่างที่ชายหนุ่มทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องทั่วไปอยู่นั้น คิตตี้ก็ขยิบตาให้คัทลินดูตัวเอง ที่กำลังชงเหล้าให้ธีรวิทย์อยู่ อีกคนก็จ้องตาเขม็ง ว่าใส่น้ำแข็งกี่ก้อนโซดาเหล้าเท่าไหร่ จากนั้นก็ลงมือทำตามในทันที ชงแล้วก็เลื่อนแก้วเหล้าไปตรงหน้าของปารเมศ

“ขอบคุณ” ปารเมศเอ่ยสั้น ๆ เผลอมองสบสายตากับหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนยกแก้วเหล้าขึ้นจรดริมฝีปากตัวเอง ชายหนุ่มยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยจนแวบแรกที่เขาเห็นนั้น ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง จนตอนนี้สายตาของเขาก็ไม่สามารถละไปจากหน้าสวย ๆ กับอกอวบอิ่มของเจ้าตัวได้ มีปรายตามองอยู่เป็นระยะ

ธีรวิทย์เป็นฝ่ายชวนปารเมศคุยเสียส่วนใหญ่ ซึ่งเขาก็ทำเพียงยิ้มรับ มีออกความเห็นบ้างเล็กน้อย คัทลิมองคิตตี้ที่เบียดกระแซะธีรวิทย์ จนเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอก็เป่าลมออกปากเบา ๆ ค่อย ๆ ขยับเข้าไปนั่งชิดกับปารเมศบ้าง แค่ต้นแขนนุ่มแตะโดนแขนเสื้อของเขา คัทลินก็ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว อดคิดไม่ได้ว่าทำไมเธอ ถึงได้สั่นระทึกไปหมดแบบนี้นะ ทำเป็นไม่เคยไปได้

ปารเมศชะงักแก้วเหล้าที่กำลังจะแตะปากตัวเอง หลังอีกฝ่ายขยับชิดเข้ามาแบบนี้ เขาจะปฏิเสธก็ไม่ได้ยิ่งมองเห็นคนตรงหน้า กอดจูบลูบคลำผู้หญิงข้างตัวด้วยแล้ว เขายิ่งรู้สึกว่าต้องตามน้ำไป ชายหนุ่มวาดท่อนแขนโอบไปด้านหลังของคัทลิน แค่ปลายนิ้วของเขาแตะต้นแขนนุ่ม ๆ ดูเหมือนอีกคนจะตัวแข็งทื่อไปจนผิดปกติ จนเขาต้องก้มหน้าลงไปพูดด้วยเบา ๆ

“เป็นอะไร”

“เอ่อ เปล่าค่ะ” คัทลินเงยหน้ามาตอบเขา เหมือนคนไม่มั่นใจในตัวเอง ซึ่งดูแปลกอยู่ไม่น้อยสำหรับปารเมศ เขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะเล่นบทไร้เดียงสาขนาดนี้

“แคทเขายังใหม่ครับคุณปารเมศ ยังไงก็ยั้งมือหน่อยให้หน่อยนะครับ” เหมือนธีรวิทย์จะดูออกว่าทั้งคู่ ยังขาดความคุ้นเคยกันอยู่ จึงเอ่ยขึ้นให้ดูคลายเครียดลงหน่อย

“ผมเข้าใจครับคุณธีรวิทย์ ส่วนเรื่องใหม่ไม่ใหม่นั้นคงต้องพิสูจน์ถึงจะรู้ ว่าจริงไหม” ปารเมศยกมือข้างหนึ่งขึ้นเชยปลายคางของคัทลิน ก่อนจะหันไปมองหน้าธีรวิทย์ เหมือนกำลังประเมินความจริงใจจากเขาอยู่

“ผมก็พูดเล่นไปงั้นแหละครับ คุณปารเมศก็อย่าจริงจังไปเลยครับ” หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบสามถึงกับเหงื่อตก จากคำพูดของปารเมศเหมือนจะท้าทาย ว่าเขาถูกเขาย้อมแมวขายอยู่หรือเปล่า

“ครับผมก็พูดเล่นเหมือนกัน เชิญดื่มต่อดีกว่าครับ” ปารเมศพูดแบบยิ้ม ๆ เชิงทีเล่นทีจริง มือก็เขี่ยต้นแขนนุ่มของคัทลินไปด้วย เขาสัมผัสได้ว่าหญิงสาวขนลุกซู่ไปทั้งตัว ยิ่งทำให้นึกสนุก บีบคางมนให้เงยหน้าขึ้น แนบจูบร้อน ๆ ลงไปอย่างดูดดื่ม

คัทลินตกตะลึงราวโลกหยุดหมุน ไม่คิดว่าจะถูกเขาจับจูบต่อหน้าอีกสองคนแบบนี้ จากนั้นไฟในห้องก็ถูกหรี่ลง หญิงสาวยิ่งตกใจหนักขึ้นกว่าเดิม เขาถอนจูบออกช้า ๆ ก่อนจะจูบย้ำลงมาใหม่อีกรอบ ทั้งนุ่มนวลอ่อนหวาน ตามด้วยดูดดื่มและเร่าร้อน หญิงสาวดันอกของเขาเอาไว้มั่น แต่ดูเหมือนเขาจะรำคาญดันมือของเธอออก แล้วใช้ฝ่ามือดันแผ่นหลังของเธอให้แนบชิดเข้าหา ระดมจูบเข้าใส่แบบไม่ยั้ง

“อื้อ !” เสียงท้วงเหมือนคนหายใจไม่ทัน ทำให้เขาหยุดแล้วกอดเธอเอาไว้แทน ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบแผ่นหลังบางเบา ๆ เหมือนต้องการปลอบให้หายตกใจ

“เสียงหัวใจคุณเต้นดังมากรู้ไหมแคท” เสียงกระซิบแผ่วตรงซอกหู แทบทำให้คัทลินเนื้อตัวอ่อนเปลี้ย ทิ้งตัวซบหน้าลงตรงอกอุ่นของเขา กลิ่นน้ำหอมชั้นสูงของบุรุษเพศ ยิ่งทำให้เธอรู้สึก คล้ายถูกเขายั่วยวนชวนให้หลงใหลตาม

ปารเมศมองคู่ตรงหน้าของตน เขาเห็นทั้งคู่นัวเนียกันหนักขึ้นกว่าเดิม เลยกดจูบหนัก ๆ ลงบนหน้าผากของหญิงสาวในอ้อมกอดของตนเองบ้าง เลื่อนฝ่ามือหนาลูบลงไปบนเนินอกสวยอย่างคนอดใจไม่อยู่

“อื้อ” คัทลินจับข้อมือเขาไว้ในทันที ซึ่งเป็นเรื่องน่าประหลาดใจเป็นที่สุด

“เป็นอะไร” เขากระซิบถามเบา ๆ อีกคนก็เอาแต่ส่ายหน้าไปมาตรงอกของเขา หรือจะเป็นวิธีเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาว ปารเมศนิ่วหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เขาดันตัวของคัทลินออก ลองลูบต้นขาเนียนนุ่ม ผ่านรอยแยกแหวกสูงเกือบถึงโคนขา

“อ๊ะ” มือที่กำลังเลื่อนเข้าสู่ด้านในโคนขาอ่อน ต้องถูกคัทลินหยุดเอาไว้ คราวนี้ปารเมศหัวเสียเป็นอย่างมาก

“ไม่อยากทำงานก็บอก ผมจะได้ไม่ทำ” เขากระซิบเบา ๆ เพราะไม่อยากรบกวนฝั่งตรงข้าม

“เปล่านะคะ” คัทลินรีบปล่อยมือ แล้วกระซิบตอบเขา

“คุณธีรวิทย์ ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ” จู่ ๆ ปารเมศก็เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสีย ทำให้อีกฝ่ายรีบผละออกจากกันในทันที

“จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่สนใจพาแคทไปด้วยสักคืนเหรอครับคุณปารเมศ”

“ก็แล้วแต่แคทของคุณธีรวิทย์สิครับ ว่าจะอยากตามผมกลับไปด้วยไหม” ปารเมศทิ้งท้ายก่อนลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินออกจากห้องไป

“แคทรีบตามคุณปารเมศไปสิครับ เร็ว ๆ เข้า” ธีรวิทย์รีบกระตุ้นคัทลินให้ลุกตามปารเมศไป เขามั่นใจว่าชายหนุ่มสนใจหญิงสาวอยู่ไม่น้อย

“ไปสิแคทนั่งงงอยู่นั่นแหละ” คิตตี้เร่งอีกคน

คัทลินรีบลุกขึ้นคว้ากระเป๋าใบน้อย แล้วเดินเร็ว ๆ ออกจากห้องไป หญิงสาวเห็นหลังของเขาไว ๆ อยู่ตรงบันไดลงไปชั้นล่าง จึงรีบเดินแกมวิ่งตามหลังเขาไปในทันที