ตอนที่ 4 ชุดนอนไม่ได้นอน
1334 Words
ตอนที่ 4 ชุดนอนไม่ได้นอน
"อาสิงขาทานหนูผัดเปรี้ยวหวานสิคะ อร่อยนะคะ" ฉันตักกับข้าวใส่จานอาสิง ที่ส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างใจดี รอยยิ้มอบอุ่นของอาสิงเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ตอนไหนที่ฉันมองว่ามันไม่ได้อบอุ่นเหมือนเคย แต่รอยยิ้มอาสิงกับร้อนแรงจนทำให้ฉันแทบละลายไปสยบอยู่แทบเท้า ฉันยิ้มออกไปด้วยใบหน้าที่เขินอาย
"ทำไมต้องไปตักให้มันด้วยละคะ ไอ้สิงมันไม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย คุณพ่อก็อยากทานนี่คะ" คุณพ่อเกิดอาการงอแงขึ้นมาอีกแล้ว เฮ้อฉันก็ต้องเอาใจหน่อยล่ะไม่อย่างนั้น คุณพ่องอนแน่ ๆ
"นี่ค่ะคุณพ่อหมูผัดเปรี้ยวหวาน ทานสิคะ" ฉันหันไปตักให้คุณพ่อบ้าง คุณพ่อฉันจึงหันไปยักคิ้วให้อาสิงอย่างคนโชว์เหนือ แต่อาสิงก็ได้แต่ขำ ๆ และส่ายหน้าเบา ๆ
"แต่เดี๋ยวนะ ทำไมเมื่อกี้น้องเพิร์ลพูดว่าอะไรนะ ทำไมของไอ้สิงหนูผัดเปรี้ยวหวาน และของพ่อหมูผัดเปรี้ยวหวานล่ะ ตกลงทิมทำเมนูอะไรกันแน่" คุณพ่อชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก และหันไปถามเอาคำตอบกับคุณแม่
"หมูค่ะพี่เหม ทิมจะเอาหนูมาจากไหนล่ะ หนูที่ไข่มุกว่า คงหมายถึงหนูไข่มุกนั่นแหละ" คุณแม่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ไม่มีการจะปล่อยผ่านบ้างสักนิดเลยเหรอคะคุณพ่อขา ฉันล่ะเซ็ง
"ไอ้สิง ไม่ต้องแดกกลับบ้านมึงไปเลย ไอ้เวรไปบ้านกูไม่ต้อนรับ" พ่อชี้หน้าอาสิงอย่างไม่ยอม และทำท่าจะลุกไปลากอาสิงออกจากบ้านให้ได้
"พี่เหม! นั่งค่ะ ทิมเชิญหมอสิงมาเอง คืนนี้หมอสิงจะค้างบ้านเราค่ะ เพราะเจแปนต้องการคนติวให้ หวังว่าพี่เหมจะไม่มีปัญหานะคะ" เห็นไหมบอกแล้วอย่าให้ถึงมือคุณแม่ แค่คุณแม่กระแอมเบา ๆ คุณพ่อก็หงอแล้ว เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะคุณพ่อน่ะกลัวคุณแม่มาก เพราะยายนิ่มเคยบอกว่า อ้อ..ยายนิ่มเป็นแม่นมของพวกเราสามคนน่ะ นั่นแหละยายนิ่มบอกว่า เมื่อก่อนคุณพ่อน่ะใจร้ายกับคุณแม่มาก ตอนนั้นคุณพ่อมีแฟนซึ่งก็คือแม่ใบหม่อนนั่นแหละ
แต่เพราะคุณตาคุณยายกับคุณปู่คุณย่า ต้องการให้คุณพ่อแต่งานกับคุณแม่ คุณพ่อก็ไม่ยอม พูดจาทำร้ายจิตใจคุณแม่สารพัด จนคุณแม่อุ้มท้องฉันหนีไป สุดท้ายคุณพ่อทราบว่าคุณแม่ใบเตยไม่ได้รักคุณพ่อจริง นั่นแหละคุณพ่อถึงได้ตามหาคุณแม่ และอาสิงก็เป็นคนช่วยพูดให้คุณพ่อกับคุณแม่คืนดีกันด้วยนะ นั่นแหละคุณแม่ถึงได้เกรงใจอาสิงเสมอ และนี่ก็เป็นเหตุผลที่คุณพ่อกลัวคุณแม่นั่นเอง
"ไม่มีปัญหาเหรอทิม ทิมจะให้ไอ้หมอหมามันมาค้างบ้านเราได้ไง ลูกสาวทั้งสองของเราโตเป็นสาวแล้วนะ พี่ไม่ยอม ใบหม่อนติวให้เจแปนได้ใช่ไหม" พ่อหันไปถามใบหม่อนอย่างขอกำลังสนับสนุน
"มันต้องติวเชิงลึกค่ะ หม่อนกับเพิร์ลช่วยไม่ได้เลยค่ะ ให้อาสิงอยู่ช่วยแปนเถอะนะคะ" ดีมากเพื่อนรัก นี่สิถึงจะรักกันจริง ฉันหันไปยิ้มให้ใบหม่อนอย่างพอใจ แต่ยัยนั้นกลับถลึงตากลับมา และไอ้น้องบ้าดูสิ พอยัยหม่อนเรียกมันว่าแปน มันไม่ว่าอะไรเลยพอฉันเรียกกลับไม่พอใจ เฮ่อะ ลำเอียงชัด ๆ
"เดี๋ยวนะคะคุณเหมราช คุณพูดว่าอะไรนะคะ หมอสิงคือหมอหมาเหรอคะ หมอสิงคือหมอสูติฯ ก็คือหมอทำคลอด และหมอสิงก็ทำคลอดให้ทิมทั้งสองครั้ง " คุณแม่หันหน้ามาอธิบายพร้อมกับยกนิ้วขึ้นมานับอย่างใจเย็น ฉันกับแปนและหม่อนก็หันไปทำหน้างง ว่าคุณแม่จะทำอะไร อาสิงก็นั่งยิ้มเหมือนรอดูเรื่องสนุก แต่คุณพ่อเหงื่อแตกแล้วนะ
"ทะ..ทิม"
"ความหมายของพี่เหมก็คือ หมอสิงเป็นหมอหมา งั้นทิมก็คงเป็นหมาใช่ไหมคะ"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ตอบดี ๆ นะครับพี่เหม น้องสิงรอฟังอยู่" อาสิงหัวเราะขึ้นมาอย่างสะใจ
คุณพ่อหันไปทำหน้าเว้าวอนใส่คุณแม่ พร้อมกับพุ่งไปกอดแขนคุณแม่อย่างเอาใจ พวกฉันก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับคุณเหมราช ผู้คลั่งรักเมีย กว่ามื้อเย็นจะจบลงก็ได้ยินเสียงหัวเราะบ้าง เสียงก่นด่าของคุณพ่อบ้าง แต่ก็สนุกดี พอทานข้าวเสร็จอาสิงก็ขึ้นไปติวให้แปนมันที่ห้อง ฉันกับหม่อนก็เข้ามานอนในห้อง เรานอนด้วยกันนะ ไม่ใช่ที่บ้านไม่มีห้องนะ แต่เป็นเพราะฉันไม่ยอมเอง ฉันชอบนอนกับหม่อนสบายใจดี
01.45 น.
เอาล่ะป่านนี้ทุกคนคงจะหลับแล้ว ฉันค่อย ๆ ย่องลงจากเตียงไปเปิดไฟ และหยิบชุดนอนสุดเซ็กซี่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า จริง ๆ ชุดนี้ฉันซื้อมาเป็นของขวัญวัดเกิดให้ใบหม่อน เพราะต้องการจะแกล้งนางแหละ แต่หม่อนมันไม่เคยใส่เลย งั้นขอยืมหน่อยนะ ฉันจัดการถอดชุดนอนลายคิตตี้ตัวเดิมออกไป และใช่ชุดนอนสายเดี่ยวสีแดงและกางเกงชั้นในสีแดงเข้าชุด ก่อนจะหมุดดูตัวเองในกระจก ชุดกระโปรงบางเบาจนปิดอะไรไม่มิด ไม่ใช่ว่าไม่อายนะ ฉันอายมากแต่ฉันก็อยากได้อาสิงมากเช่นกัน
"หยุดเลยเพิร์ล นี่มันที่บ้านนะ แกควรเกรงใจคุณพ่อบ้าง" ฉันหันไปมองตามเสียงเข้ม ที่ส่งสายตาไม่พอใจมาที่ฉัน
"โถ่!! หม่อน หม่อนก็รู้โอกาสแบบนี้หาไม่ได้แล้วนะ" ฉันเดินไปนั่งลงบนเตียง และยกแขนขึ้นกอดเอวนางไว้ หัวก็ซบลงไปที่หัวไหล่นาง
"ถ้าคุณพ่อเจอล่ะเพิร์ล คิดบ้างไหม"
"ไม่เจอหรอก คุณพ่อหลับลึกจะตาย ไม่ต้องกลัวเรื่องนั้นหรอกหม่อน กลัวเรื่องที่อาสิงจะตบะแตกไหมดีกว่า" จริง เรื่องนี้น่ากลัวกว่า ฉันไม่กลัวว่าคุณพ่อจะมาเห็นหรอก เพราะมันก็เห็นชัดเจนแล้วว่า ฉันเป็นคนไปยั่วเอง ไม่ใช่อาสิงมาปีนเตียงฉันสักหน่อย
"นะหม่อนนะ ให้มุกไปนะ มุกรักอาสิงจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ หม่อนก็เห็น ว่านอกจากอาสิง มุกก็รักใครไม่ได้อีกแล้ว นะหม่อน มุกรักหม่อนนะ หม่อนไม่อยากเห็นมุกมีความสุขเหรอ" ฉันทั้งกอด ทั้งหอม ใบหม่อนมันก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้ายอมในที่สุด
"เย้!! มุกรักหม่อนที่สุดเลย สัญญาเลยจะไม่ทำให้หม่อนเดือดร้อน ถ้าโดนจับได้ มุกจะรับคนเดียวเลย" ฉันยกมือขึ้นตะเบ๊ะอย่างแข็งขัน จนยัยใบหม่อนหลุดหัวเราะออกมา
"ไม่ได้กลัวว่าจะโดนคุณพ่อว่าหรอก ถ้าโดนจริง ๆ ใครจะปล่อยให้เธอโดนคนเดียวล่ะ แต่ฉันกลัวเธอเสียใจต่างหาก สัญญานะถ้าถึงที่สุดแล้ว อาสิงไม่สนใจต้องหยุดนะ เข้าใจไหม" คำพูดของใบหม่อนทำเอาน้ำตาฉันจะไหลออกมาเลย ฉันดีใจที่ฉันมีหม่อนอยู่ด้วย อย่างน้อย ๆ ถ้าฉันอกหัก ฉันก็คงจะไม่เสียใจมากหรอกจริงไหม
"อืม..เข้าใจแล้ว "
"เอาล่ะจะไปก็รีบไป กลับมาก่อนตีสี่นะรู้ไหม"
ใบหม่อนกำชับอีกครั้ง ฉันยกมือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อสักครู่ ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้หม่อนอีกที เอาล่ะ อาสิงขาา ไข่มุกมาแล้ววว
- Writer
