2
1643 Words
“I’m glad you’re not that late, Caleb.”
Ashley’s smiling face welcomed him by the door. Pumulupot kaaagd sa leeg ni Caleb ang dalawang makikinis na braso ni Ashley pagkapasok na pagkapasok pa lang sa condo unit nito. She immediately attacked his lips. Hindi pa man nakasarado ang pinto at tuluyan na nilang nakalimutang maaaring may makakakita sa kanila. Magkahugpong ang mga bibig na humakbang sila papasok sa unit. None of them ever wanted to go of each pther’s hungry mouth. Sa pagmamadali ay halo nakagat na niya ang labi ng babae. Parang wala na silang bukas pa.
Naglakbay kaagad ang kamay ng bawat isa sa lahat ng parte’ng maaaring dantayan ng makasalanang mga kamay. Binubuksan ni Ashley ang polo niya, ibinababa naman niya ang zipper sa black dress nito sa likuran.
His hand immediately wandered on her skin. Pumaloob iyon sa damit nitong nabuksan at pinisil ang umbok sa matambok nitong puwetan. He had been abstained for a week. Ashley was away, he ws busy. Kaya, lahat ng init na pwedeng ilabas ngayon, ilalabas niya.
Naging matunog ang halkan, naging mabibigat ang mga hininga.
Itinumba niya si Ashley sa sofa at kinubabawan ito. he pressed his body against her. Lunod na lunod siya sa pangangailangan na kahit ang tunog ng cellphone sa bulsa ay hindi na niya nagawang pagtuunan ng pansin.
Bumaba ang bibig niya sa leeg nito but hos phone rang again.
Damn it!
“Won’t you answer it?”
Parang siranf plaka na paulit-ulit na nag-iingay ang aparatu. Nayayamot na umalis siya sa pagkakakubabaw kay Ashley at padarag na naupo sa sofa. His f*****g phone can’t seem to keep silent. Sino ba ang siraulong tumatawag? Without looking who the caller was, he swiped it open.
“Caleb James Santibanez Romero.”
His mother’s voice and she was angry at the moment. Kapag tinatawag na siya sa buong pangalan, aasahan nang may pumuputok na bulkan kung nasaan man ito. Ayaw na ayaw nitong pinaghihintay ito ng tawag.
“s**t!”
Umayos siya ng upo at pinigilan ng kamay si Ashley na patuloy na nagtatanim ng maiinit na halik sa kanyang leeg. Hrer naughty hands wandered on his crotch. As much as he wanted to be pleasured, he had to give a hundred percent attention to his mother.
Walang nagawa si Ashley kung hindi ang tumayo. Naglakad ito palapit sa dining ta le at nagsalin ng wine sa dalawang kopita. For whatever reason ay hindi kaagad nakapagsalitang ,uli ang ina.
“Mom,” untag niya.
“Where are you?”
Heck. This authoritative tone again.
“Nasa labas.”
“Kaninong bahay na naman? Kaninong babae ka na naman nagpalipas ng oras?” Mom Audrey's voice was devoid of emotions. Alam na alam ng ina ang mga wwomanizing escapades niya. Hinahayaan lang siya, total ay isang araw, magtitino din siya kagaya ng Tito Lorenzo niya. Kapag nagkita sila mamaya, sasabunin na naman siya ng ina. Hindi pa man, nananakit na kaagad ang ulo niya. Pihado, mahabang sermon ang susunod.
“I need you to get your ass up here. Right now!”
For Pete’s sake! He is already thirty-one, but his mother treats him like he's some schoolboy. Nakalimutan yata ng ina na mamang-mama na siya.
“Why, Mom?” sinadya niyang ipakita ang iritasyon sa boses. Kahit ang mukha niya ay literal na nayayamot.
“I need you to meet someone.”
He became curious.
“Who?”
“Your future wife.”
“Your future wife.”
Caleb knew he would marry someone someday. A girl he had not met since. He just did not think it was too soon.
“Hey, where are you going?”
Ibinuhol niyang muli ang natanggal ng mga butones sa polo at dinampot ang remote key na basta na lang nalaglag sa sahig.
"Family emergency."
Sumimangot si Ahsley. Ashley and him had been in an uncoventional relationship. They were friends with benefits, No strings attached. Pero kung may isang babae man siyang gustong pakasalan, Ashley would be the one. She had been an independent woman and less drama. Pinakaayaw niya sa lahat ay ang babaeng clingy.
"Okay. Ano ba ang magagawa ko?"
Tumayo ito a yumakap sa kanya. She kissed him on the lips.
"You know you can call me any time."
Nayayamot man, nabibitin siya sa aksyon, kinailangan niyang umuwi at ipagpaliban muna ang pangangailangan ng katawan. He drove home towards the Santibanez mansion. Sa lahat, dito pa talaga kung saan naririto ang mga lolo at lola.
Mas pinili niyang sa tapat ng gate na pumarada. Ano man ang magiging takbo ng usapan, wala siyang balak na magtagal. Yes and no lang naman ang kailangan. Ni wala siyang makapang anumang excitement na makilala ang mapapangasawa niya. Umibis siya ng kotse at mabilis na naglakad papasok ng bakuran.
“You’re here, at last.”
Ang Mommy Audrey niya na kaagad sumalubong sa kanya sa maindoor. Iginiya siya nito patungo sa library. Napansin niya sa garahe na may ibang sasakyang nakaparada. Ang isa ay sa Tito Lorenzo niya, hindi pamilyar sa kanya ang dalawa pa lalo na ang lumang-lumang pick-up. It looked displaced.
“Mom, why so sudden?’
Hinalikan niya ang ina na kaagad yumakap sa kanya. Magkaakbay sila nitong pumanhik sa loob. Naabutan niya ang mga katulong na nagpasok ng meryenda sa library.
“Gusto ng lolo mo.”
The family’s patriarch. Kapag ang lolo na ang nagsasalita, walang nakakahindi.
He reserved his other questions. Pumasok sila sa malawak na library. The familiarity of the place greeted him. Medyo matagal-tagal na ring hindi siya nakakapasok dito. Masyado siyang naging abala sa negosyo and to his womanizing.
May mga hindi pamilyar na mga tao sa loob. Isa sa mga iyon ang Tito Lorenzo niya na kaagad na lumapit at kinamayan siya.
“So, getting married, huh?”
May nanunudyong titig ang tiyuhin. May tinitigan ito sa isang sulok pero mas naagaw ng abuelo ang atensyon. Nakaupo pa rin ito sa wheel chair at kausap si Judge San Carlos sa tapat ng floor to ceiling french window. Masyadong engrossed sa pag-uusap ang dalawang matanda at hindi niya na ginambala pa.
“Excited?”
Binalingan niya ang tiyuhin. He had that wry smile on his face. Napapailing siya. Ang Tito Lorenzo niya ang tumatayong ama sa kanya, therefore, he needed to be here during this momentous moment.
Meeting his fiancee.
What the hell!
“Son, I’d like you to meet some people,” ang ina na hinila siya patungo sa mga taong nakaupo sa mahabang chocolate brown couch na nasa isang sulok. May matandang lalaking nakaupo katabi ang isang babae. The man looked familiar; the woman was someone he didn’t recognize. She seemed so modest? Old-fashioned? Nakapalda ng mahaba, nakasuot ng modest na blusa na may manggas na umabot lampas sa siko. She was wearing no makeup but she had that cute face. Cute. Not exactly like his women. Given the chance, he wouldn’t date her. Wala siyang hilig sa batang-bata na mukhang mahina ang loob. Ang dalawang paa nito na nasasapinan ng beige doll shoes ay halos paglingkisin na.
Was she nervous?
“Are you okay, Hija? Mang Ramon?”
His mom was never like this to his women. Ilang beses na siyang nagdadala ng babae sa bahay pero walang amor ang ina niya sa mga iyon. She treated them civilly but never this endearing. To this woman in particular, hinahaplos pa ang pisngi nito at nangingislap ang mga mata.
“Okay lang kami, Ma’am,” nakangiting sagot ng matanda. This man looked tired. Kita sa guhit sa mukha. Ang kamay ay pinanggigitiwan ng ugat. Mistulang batak na batak ang katawan nito sa pisikal na pagtatrabaho. Other than that, the man put forth an effort to look his best. Nakasuot ito ng maayos at malinis na polo at itim na slacks.
"Okay lang kami ng anak ko, Ma'am. Maraming salamat po sa pag-estima."
So, they are father and daughter.
“Ikaw naman, Hija, do you need anything?”
Umiling ang babae sabay wikang, “wala naman po, Ma’am. Salamat po.”
The girl was shy and polite. Ni hindi makatingin nang tuwid sa mga mata ng ina niya. Napansin niyang nakahawak ito sa kulubot na kamay ng matandang lalaking katabi nito. She was nervous but she somehow managed to exude some calmness in her.
Pinag-aralan niya ang kabuuan ng babae habang may pinag-uusapan ang ina niya at ang mga ito. Petite. Hindi masyadong maputi ngunit makinis at mukhang malinis. At mukhang maingat na magalang sa pagsagot sa bawat tanong na ibinabato ng ina. Sobrang giliw ng ina sa mga panauhin na tila nakalimutan na yata ang sinabi kaninang ipapakilala siya sa mga bisita.
Sa minsang pagtitig niya sa babae, may ideyang nabuo sa utak niya.
‘Could this be the…”
“Hijo, did you get to know yourselves already?”
Itinutulak ng nurse si Lolo Lemuel kagaapay si Judge San Carlos.
“Oh, I almost forgot, Dad,” bahagya pang natakpan ng ina ang mukha at napalingon sa kanya. His Tito Lorenzo was just sitting in one corner and enjoying his drnks.
“No, let me do the honor, Jiha.”
Ang lawak ng ngiti ng lolo niya, sinenyasan pa siyang lumapit pa. Hinawakan ng matanda ang kamay niya at kinuha naman nito ang kamay ng babae pagkatapos. This was so lame. Napatingin siya sa babae na halatang hindi na komportable sa tinatakbo ng mga pangyayari. She wasn’t comfortable with everyone around no matter how friendly his mom was.
“Merdith, this is Caleb, ang apo ko. Cal, she is Meredith, your long time fianceé.”
The woman did not show any reaction other than simply gazing at him. Sa tingin niya ay alam din nito ang ganitong setup. Kagaya niya na batang-bata pa lang ay alam na kung kanino siya ikakasal. Sa babaeng kaharap niya ngayon.
“Today is your wedding day.”
- Writer
