แถมยังลืมมันไปหมดแล้ว ที่ไม่อยากมาปักษ์ใต้ แค่อยากรอให้ถึงเวลาที่สมควรและเหมาะสมเท่านั้น ในเมื่อผู้เป็นย่าขอเอาไว้ให้เธอทำตามที่ท่านต้องการและตั้งใจเรียน เธอจึงต้องทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการและความพยายามของเธอก็เป็นผลจนได้มายืนอยู่ ณ จุดจุดนี้
“แล้วม่านฟ้าล่ะคะ” ม่านฟ้าร้อนใจเมื่อเห็นคู่แข่งนำลิ่วล้ำหน้าเธอไปมาก แต่จะแสดงอาการมากไม่ได้ กว่าเธอจะได้เข้าใกล้กริชไทขนาดนี้ต้องเพียรพยายามมากแค่ไหน เธอไม่มีวันยอมเสียชายหนุ่มผู้แสนดีคนนี้ให้ผู้หญิงหน้าไหนเด็ดขาด
“ฝากม่านฟ้าเก็บสำรับอาหารพวกนี้ด้วยนะจ๊ะ ม่านฟ้าเก่งงานบ้านงานเรือนและคอยดูแลบ้านให้พี่กระทิงจึงรู้ว่าอะไรควรวางตรงไหน หญ้าหวานรู้ดีว่าม่านฟ้าต้องจัดการทุกอย่างเรียบร้อยจริงไหมคะพี่กระทิง พี่กระทิงไว้ใจให้ม่านฟ้าจัดเก็บข้าวของอยู่คนเดียวใช่ไหมคะ คิดว่าม่านฟ้าคงไม่ใช่พวกลักเล็กขโมยน้อย หยิบจับอะไรในบ้านไปหรอกจ้ะ” แกล้งพู
