ไฟใกล้ฟาง

ได้ใจ

นาวินหลังจากที่จัดเตรียมของที่ซื้อมาตุนไว้ในตู้เย็นเรียบร้อยแล้ว ก็ยืนมองดูส่วนที่จะทำอาหารกินเย็นนี้

“ผมจะทำต้มจืดมะระและผัดพริกทะเล”

แม้เมนูที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเป็นอาหารพื้น ๆ ที่เธอกินเป็นประจำแต่ไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะทำอาหารเมนูพวกนี้ได้ นึกว่าจะเป็นแค่เมนูไข่…

“ก็เอาซิ ทำเลย” เธอผ่ายมือ ประหนึ่งเชิญทำเลย ตามสบาย ไม่ต้องเกรงใจ

นาวินจัดการหุงข้าวด้วยหม้อหุงข้าวดิจิตอลรุ่น HDที่ยังใหม่เอี่ยมเหมือนไม่ค่อยได้ใช้งาน …แน่ละเจ้าของมัวแต่กินอาหารนอกบ้านเสียส่วนมาก!

เหมือนนกยูงจะอ่านความคิดของนาวินออกจึงพูดขึ้น “ไม่ค่อยมีเวลาหุงข้าวทำอาหารกินเองหรอก”

ได้ยินคำยืนยันชัดเจนตรงกับความคิด ริมฝีปากหนากระตุกขึ้นแล้วจางหายไป

เมื่อจัดการหุงข้าวเรียบร้อยแล้วก็หันมาจัดการทำอาหารตามที่ได้บอกไปกับลูกสาวเจ้านายอย่างคล่องแคล่วเสมือนเชฟมืออาชีพ โดยมีสาวสวยยืนมองการกระทำนั้นอย่างชื่นชมโดยที่ฝ่ายชายไม่มีโอกาสได้เห็นสายตานั้น

“นายตั้งโต๊ะก่อนนะ ฉันขอขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ไม่นานหรอก” เธอบอกเมื่อเขาทำใกล้เสร็จ

“ครับ”

นกยูงจึงเดินขึ้นชั้นบน รู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก มีเพื่อน มีคนทำอาหารให้กิน ก็ดีไปอย่างเนอะ…คิดไปยิ้มไปและเปิดประตูห้อง เธอตรงไปยังกระจกบานใหญ่หมุนซ้ายหมุนขวาลืมอายุตัวเองไปชั่วขณะ ชื่นชมตัวเองอยู่เพียงครู่ ก็จัดการถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำอย่างปกติทุกวัน

หลังจากที่จัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดนกยูงก็เลือกเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยธรรมดา เพราะตอนนี้เธอจะแต่งตัวตามใจตัวเองไม่ได้แล้ว จึงเลือกสวมเสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงตัวหลวม เธอเดินลงมาชั้นล่างก็พบว่าบอดี้การ์ดของเธอตั้งโต๊ะรอเรียบร้อยแล้ว

“คนสวย อาบน้ำแต่งตัวไม่นานหรอก” เธอพูดขึ้นเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะตำหนิเรื่องการอาบน้ำช้าของผู้หญิง ทั้งที่นาวินไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

“ตักข้าวเลยนะครับ” เขาถามพร้อมรอยยิ้มและไม่รอคำตอบลุกขึ้นตักข้าวใส่จานมาวางตรงหน้านกยูง

“ข้าวร้อน ๆ กินกับกับข้าวที่เกือบเย็นคงไม่เป็นอะไรเนอะ” เธอพูดขึ้น เมื่อเห็นไอความร้อนของข้าวในจาน นาวินอมยิ้ม กลั้นขำ

“ไม่ต้องรู้สึกผิดขนาดนั้นครับ ผมไม่ได้ตำหนิที่คุณอาบน้ำช้า ซักหน่อย…” เขาหยุดพูดกดขำในความร้อนตัวและเอ่ยต่อ “แบบนี้กินสะดวกไม่ลวกปาก”

“ย่ะ รู้สึกดีมาก” นกยูงค้อนให้แล้วจัดการตักแกงจืดใสจานข้าวแล้วตักเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ

“อือหือรสชาติดีนี่” เธอชมเสียงเปราะแล้วตักผัดพริกทะเลที่มีกุ้งตัวใหญ่กับหมึกที่หั่นเป็นแว่นใส่จานแล้วตักเข้าปาก

“หือ รสชาติดี เผ็ดนำไม่หวานไม่เค็มอร่อย เปิดร้านได้เลยนะเนี่ย” ว่าแล้วก็ตั้งใจกิน โดยไม่รู้หรอก ว่าอาการของเธอทำให้คนทำใจสั่นแค่ไหน

อาหารอร่อยถูกปากของนกยูงจริง โดยที่เธอไม่เสแสร้งแสดงความเป็นกุลสตรีต่อหน้าชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว โดยเธอกินอาหารบนโต๊ะจนเกลี้ยงหมดทุกอย่างเหลือก็แค่พริกแดงที่เขาหั่นเฉียงยาว ๆไว้ นาวินได้แต่นั่งอมยิ้มและมองดูเธอกินกับข้าวฝีมือตัวเอง ถึงกับอิ่ม…

“นี่หากคุณทำอาหารแบบนี้ให้ฉันกินทุกวัน คงอ้วนแน่ ๆ” เธอเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงยหน้าขึ้นจากจานข้าวได้

“คงไม่อ้วนหรอกครับ” จะให้อ้วนได้อย่างไร เมื่อเธอกินกับข้าวมากกว่ากินข้าว

“ขอบใจสำหรับอาหารมื้อนี้… ฉันล้างจานเองแล้วกันนะ นายขึ้นไปพักผ่อนตามอัธยาศัยได้เลย”

ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นเก็บจาน แต่นาวินรีบคว้าจานไว้ ด้วยความไม่ตั้งใจมือเขาจับหมับไปบนหลังมือของนายสาว ประหนึ่งเหมือนไปฟ้าช็อต ต่างคนต่างรีบดึงมือออกจากจานข้าว ตามองตา

“เอ่อ …” นาวินรีบเบี่ยงสายตาหลบ รู้สึกลำคอตีบตัน จนเหมือนจะเป็นไข้ ตาร้อนวูบวาบขึ้นมาฉับพลันแต่ก็เอ่ยขึ้น “ขอโทษครับ”

“บอกแล้วฉันช่วยล้าง ฉันทำได้” เธอยืนยัน

“ไม่ต้องครับ ผมจัดการเอง คุณนกยูงขึ้นไปพักผ่อนเถอะครับ”

“ไม่ ไม่ นายนั่นแหละขึ้นไป”

เธอแย้งขึ้นแล้วรีบเก็บจานเพราะกลัวโดนแย่งอีก และความรีบทำให้จานหลุดมือแต่นาวินที่ว่องไวรีบคว้าจานไว้ก่อนที่จะร่วงลงพื้น เขามองหน้าหญิงสาวที่หลับตาปี๋เพราะความตกใจกลัวกับความพลั้งมือของตัวเอง

“ลืมตาได้แล้วครับ” เสียงทุ่มนุ่มลึกไม่ได้ตำหนิหรือส่งเสียงดุกับเด็กดื้อจนหน้าตีอย่างนกยูง เธอค่อย ๆ ลืมตาและย่นจมูกใส่เขา หน้าง่อยประหนึ่งเด็กน้อยสำนึกผิด

“ต่อไปไม่ต้องจับนะครับ จะได้ไม่เปลืองตังค์ซื้อใหม่”

“ขอโทษนะ”

เธอเอ่ยเสียงหน่อย เพราะชินกับการเป็นคุณหนูมาตั้งแต่เด็กเรื่องงานบ้านงานเรือนไม่เคยได้จับ กับข้าวก็ทำไม่เป็นนอกจากเมนูไข่ที่ได้ทำเอง หลังจากที่แยกตัวออกมาเปิดร้านเป็นของตัวเอง บางครั้งทอดไข่ไหม้จนต้องเททิ้งไปเสียหลายครั้ง

“พ่อแม่รังแกฉัน!” เธอบ่นงุบงิบ นาวินกดยิ้ม

“ไว้วันหน้าผมจะให้คุณล้างจานเองแล้วผมจะยืนดู แต่วันนี้ขึ้นห้องเถอะครับเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่…”

เขาหยุดมองใบหน้าสวยเนียนใสที่ไร้เครื่องสำอาง “เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง ”

“งั้นนายช่วยปิดไฟให้ด้วยนะ เปิดแค่ไฟหน้าร้านก็พอ”

“ครับ”

เมื่อชายหนุ่มรับคำนกยูงจึงเดินออกจากห้องครัวไป นาวินจึงจัดการเก็บกวาดห้องครัวและเดินขึ้นชั้นบนเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำเช่นกัน