13
1083 Words
13
“ง่ายๆ ค่ะคุณแม่ คุณแม่ไม่เชื่อว่าปรางเป็นเมียของคุณอ๋องจริงๆ ปรางก็จะเล่นจ้ำจี้ให้คุณแม่เห็นกับตาไงคะ คุณแม่จะได้เชื่อว่า ปรางกับคุณอ๋องเป็นสามีภรรยากันด้วยท่าไหนบ้าง รับรองว่าคุณแม่เห็นลีลาของคุณอ๋องแล้วจะต้องอึ้งค่ะ เพราะเด็ดสุดๆ”
ธัชชัยแทบจะกลั้นเสียงหัวเราะไม่ไหว เนื่องจากบทพิสูจน์ของภัทรียาเป็นวิธีที่ชัดเจนมาก แล้วเขาก็เชื่อเหลือเกินว่าคงไม่มีใครใช้วิธีนี้พิสูจน์ความเป็นผัวเมียแน่นอน ลูกสะใภ้ของเขาช่างต่อปากต่อคำเก่งอย่างน่าทึ่ง งานนี้เขาจะเชียร์ใครดีระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้
ธัชธรรม์ทั้งตกใจและชอบใจวิธีแก้เกมของภัทรียา เขาอยากรู้ขึ้นมาเสียแล้วว่าผู้เป็นแม่จะทำอย่างไรกับการพิสูจน์ความเป็นสามีภรรยาของเขากับเธอ
“หล่อนพูดไม่อายปากเลยนะ บัดสีบัดเถลิงที่สุด ใครจะบ้าดูหนังสดของหล่อนล่ะ” ลักขณาพูดเสียงสั่นด้วยแรงโทสะที่โหมหนัก “อีกอย่างที่อ๋องนอนกับหล่อนก็ใช่ว่าหล่อนจะเป็นเมียลูกชายฉันนะ อ๋องนอนกับผู้หญิงมานักต่อนัก ไม่เป็นเมียอ๋องทั้งหมดเหรอ หล่อนเองก็คงเป็นได้แค่ทางผ่านเท่านั้นแหละ”
“ถึงจะเป็นทางผ่าน แต่ก็เป็นทางผ่านเพียงคนเดียวไม่ใช่เหรอคะที่คุณอ๋องยอมจดทะเบียนสมรสด้วย นั่นหมายความว่าปรางจะต้องพิเศษกว่าใครๆ ไม่อย่างนั้นคุณอ๋องคงไม่ยกย่องเป็นเมียทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย คุณแม่ทำใจยอมรับปรางเถอะค่ะ เพราะถึงยังไงคุณแม่ก็หนีความจริงไม่พ้น” ภัทรียาบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ใบหน้ายิ้มตลอดเวลาราวกับว่าเธอรับมือกับทุกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ ซึ่งเธอก็ทำได้ดี และดีเกินคาดเสียด้วย คนว่าจ้างก็พลอยเบาใจมากโขจากที่กังวลว่าภัทรียาจะรับมือมารดาได้หรือไม่
“หล่อน...หล่อน” ลักขณาถึงกับพูดไม่ออก ลมแทบจับ อยากได้ยาดมสักหลอดมาคลายอาการลมขึ้น
“คุณอย่าเพิ่งเป็นลมนะ ถ้าคุณเป็นลม คุณจะกลายเป็นฝ่ายแพ้ทันที สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ นั่นแหละอย่างนั้นแหละ” ธัชชัยกระซิบบอกภรรยาข้างหู
ลักขณาทำตามแต่โดยดีเพราะไม่อยากเสียหน้าและไม่อยากแพ้
“อ๋องพาเมียแกออกไปก่อน ขืนอยู่ในห้องนี้ต่อเดี๋ยวแม่แกความดันจะขึ้น”
“ครับคุณพ่อ”
ธัชธรรม์รีบทำตามที่ธัชชัยบอก เขาหยิบทะเบียนสมรสเก็บเข้าซองเอกสาร และจูงมือภัทรียาออกจากห้อง
“คุณพี่ยอมได้ไงคะ ณาไม่ยอมนะคะ ยังไงณาก็ไม่ยอม” ลักขณาหันมาพูดกับสามีที่หยิบยาดมในตะกร้าหวายใต้โต๊ะส่งให้สูดดม
“ไม่ยอมแล้วจะทำยังไงได้ ทะเบียนสมรสหราอย่างนั้น”
“มันเป็นทะเบียนสมรสปลอม ณาไม่เชื่อหรอกค่ะว่าอ๋องจะเอาแม่นั่นมาเป็นเมีย ดูสารรูปมันสิ แสนจะกระจอก ดูไม่ได้เลย โอ๊ย...ณานึกแล้วก็อยากเป็นลม” นางจ่อยาดมตรงปลายจมูกแล้วสูดแรงๆ หลายครั้ง “ไม่รู้แหละ ณาจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าทะเบียนสมรสมันเป็นของปลอม”
“อ๋องจะปลอมได้ยังไง ปลอมแปลงเอกสารทางราชการมันผิดนะ แล้วถ้าคุณคิดจะพิสูจน์เรื่องนี้ขึ้นมาแล้วพบว่ามันเกิดเป็นเรื่องจริง และบังเอิญว่าเรื่องนี้หลุดไปถึงหูคนอื่น คนอื่นก็เอาไปบอกต่อจนถึงหูตำรวจ ลูกเราจะไม่ผิดโทษฐานปลอมแปลงเอกสารราชการหรอกเหรอ ทีนี้ล่ะข่าวใหญ่แน่ คนเขาจะได้เอาไปพูดได้ว่าเพราะแม่บังคับให้ลูกแต่งงาน ลูกเลยต้องปลอมแปลงทะเบียนสมรสเพื่อเอาตัวรอดจากการถูกคลุมถุงชน คนที่จะเสียหน้ามากที่สุดคือคุณนะ ที่จะถูกนินทาได้ว่าเป็นแม่จอมบงการ บีบบังคับลูกทางอ้อมให้ต้องทำอย่างนี้ คุณอยากเสียหน้า อยากให้ตัวเองถูกนินทาหรือเปล่าล่ะ ถ้าอยากก็ทำไปเลย”
ธัชชัยลงทุนชักแม่น้ำทั้งห้า และดูเหมือนจะได้ผล เพราะลักขณาไม่ตอบโต้ แถมยังมีท่าทางครุ่นคิดตามคำพูดของสามี
“แล้วเราจะปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้เหรอคะ อกณาต้องแตกตายแน่ๆ” นางพูดพลางสูดยาดม
“เราก็ดูๆ ไปก่อน ถ้าอ๋องกับปรางไม่ได้เป็นผัวเมียกันจริง ก็ต้องมีช่องโหว่ให้จับได้สักวัน ถ้าเราจับได้ว่าเป็นผัวเมียกันหลอกๆ คราวนี้คุณก็จะอ้างเหตุผลให้อ๋องแต่งงานกับหนูนวลได้สำเร็จ โดยที่อ๋องไม่มีทางโต้แย้งหรืออิดออด ผมว่าคุณน่าจะทำอย่างนี้ดีกว่านะ” สามีหาทางออกให้ภรรยา
ลักขณานิ่งฟังคำแนะนำของธัชชัย วิธีของสามีก็ดีอยู่หรอก แต่ติดตรงที่ไม่ว่าจะเป็นสะใภ้จริงหรือปลอม นางก็ทำใจยอมรับภัทรียาไม่ได้ แถมทำใจอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับภัทรียาไม่ได้เช่นกัน แต่นางโวยวายอะไรตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เนื่องจากธัชธรรม์กับภัทรียายืนกรานเสียงหนักว่าเป็นสามีภรรยา
หากจะพิสูจน์ว่าใช่หรือไม่ก็คงต้องจับตามองตามที่ธัชชัยบอก ทว่าจะต้องพิสูจน์สักกี่วันกี่เดือนกว่าจะรู้ความจริง นานวันเข้าลักขณาจะต้องเส้นเลือดฝอยในสมองแตกตายเป็นแน่แท้ เห็นทีนางจะต้องกลายร่างเป็นแม่ผัวใจร้าย กำจัดลูกสะใภ้คนนี้ให้พ้นหน้า เพื่อเร่งเวลาจะดีกว่า
“ทำตามที่คุณพี่บอกก็ได้ค่ะ ตอนนี้ณาคิดอะไรไม่ออกแล้ว คิดมากไปกว่านี้สมองแตกตายแน่ๆ ยิ่งนึกถึงหน้าแม่นั่นด้วยแล้ว ณาอยากจะเป็นลม” ตอนนี้ยาดมไม่ห่างจมูกนางเลย ลักขณาสูดเอาๆ ราวกับขาดมันไม่ได้
“ดีแล้ว ค่อยๆ คิดหาทางออก ตอนนี้ปล่อยให้อ๋องกับปรางคิดว่าชนะไปก่อน ไว้รอโอกาสของคุณมาถึง คุณก็เป็นฝ่ายชนะเอง เหมือนคำพังเพยหัวเราะที่หลังดังกว่าไงล่ะ”
“จริงด้วยค่ะ หัวเราะที่หลังดังกว่า” ลักขณายิ้มอย่างมีชัยล่วงหน้า งานนี้คนที่ชนะต้องเป็นนางเท่านั้น
- Writer
