Mukha ni Jace ang bumungad sa akin paggising ko. Literal na hindi ko alam kung anong oras na dahil sunod-sunod ang naging tulog ko kaya ilang sandali pa akong napatitig sa wall clock dahil nakalagay doon ay alas singko. Hindi ko nga lang alam kung alas singko ng hapon o alas singko ng umaga!
Muling ibinaling ko ang tingin sa mukha ni Jace. Tulog na tulog siya at kahit ang gumalaw saglit para ayusin ang kamay niyang nakapaloob sa shirt ko ay hindi ko magawa dahil sa takot ko na magising siya.
Hindi ko naiwasang hindi mapangiti nang maalala ang ginawa niyang pag-aalaga sa akin. Bihira naman akong magkasakit. Kaya nga lang ay madalas na kapag nagkakasalit ako ay biglaan iyon kaya kahit ako ay hindi ko rin namamalayan na may sakit na pala ako.
Ilang beses pa akong tumitig sa mukha niya pero
