Hindi ko alam kung ano ang eksaktong pumasok sa isip ko noong mga oras na inalok ako ni Jace sa plano n’ya. Namalayan ko na lang na tumatango ako sa kanya at ngayon nga ay kasalukuyan na kaming sakay ng sports car n’ya at papunta sa kung saan.
Hindi na ako nagtanong at hindi na rin naman s’ya nagsalita matapos akong pumayag sa sinabi n’ya. Kung saan man kami pupunta ngayon ay isa lang ang malinaw sa isip ko. Na pagkatapos ng gabing ito ay paniguradong mababawasan na ang kung anong nararamdaman at tingin ko sa mga taong katulad ni Yuta at ng pamilya n’ya.
Aminado ako na simula noong pinamukha sa akin ng pamilya n’ya ang layo ng agwat ng pamumuhay naming dalawa ni Yuta ay wala na akong ibang naisip kundi ang umasenso sa buhay. Pilit ko mang balewalain ang bagay na ‘yon ay may isang bahagi
