บทที่ 14
“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอก เพราะนี่มันห้องเก็บเสียงอย่างดี” บ้านหลังนี้มองจากด้านนอกคือบ้านไม้สวยหรู แต่การตกแต่งภายในห้องดูทันสมัย ไม่มีเค้าแบบด้านนอกสักนิด “ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะกระแดะได้แค่ไหน และอย่าหวังจะได้ยินคำอธิบายใด ๆ จากปากฉันอีก เพราะเธอเป็นคนผิดสัญญาก่อน” พูดจบก็พลิกร่างเธอให้หันมาเผชิญหน้า ปากรูปกระจับของชายหนุ่มฉกลงไปที่เรียวปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่ออย่างหนักหน่วง ตักตวงชิมความหอมหวานอย่างจาบจ้วง
ตุลฎาเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด ทั้งมือและเท้าโจมตีใส่เขาด้วยความรวดเร็วและรุนแรง เพื่อป้องกันการรุกรานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต
ธีรทัศน์ผละริมฝีปากออกจากหญิงสาว มองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง กระตุกยิ้มมุมปากแบบคนที่เหนือชั้นกว่า
“พยศแบบนี้ฉันชอบนะ เร้าใจดีเป็นบ้า”
“คุณมันเลว คุณมันชั่ว ฉันทำอะไรให้คุณเกลียดชังนักหนา คุณถึงทำกับฉัน..”
