ปล่อย
978 Words
โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
ธีรภัทรถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล อาการของชายหนุ่มยังคงทรงตัวเพราะบอบช้ำไปหมด ทั้งตัวเนื่องจากคนชนตั้งใจจะชนให้ตาย น้ำรินยังคงนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน อาการของธีรภัทรยังไม่พ้นขีดอันตรายไม่สามารถออกมาอยู่ห้องพักฟื้นได้ ติณห์และพ่อแม่ของธีรภัทรรีบตามมาที่โรงพยาบาลโดยเร็วเมื่อทราบข่าว!
“หนูริน…มันเกิดอะไรขึ้น”
คุณวิภาผู้เป็นมารดาของธีรภัทรเอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนใจไม่ต่างกัน เพียงแต่มีสติมากกว่าหญิงสาวนัก
“มีคนตั้งใจขับรถชนริน..แต่พี่ธีร์..มาช่วยรินไว้ทันค่ะคุณแม่..พี่ธีร์เลย…..รินขอโทษค่ะ เป็นเพราะรินเอง ฮือๆๆ เพราะรินคนเดียว” หญิงสาวยังคงโทษตัวเองอยู่ทุกๆวินาที สภาพตามตัวของเธอยังเต็มไปด้วยเลือดของธีรภัทร น้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย ในดวงตายังคงฉายแววความเจ็บปวดดั่งหัวใจแหลกสลายออกมาเป็นชิ้นๆ
“อย่าโทษตัวเองเลยริน….ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกนะ”
ติณห์ปลอบหญิงสาวเบาๆ สัมผัสได้ว่าน้ำรินยังรักและห่วงใยธีรภัทรอยู่มาก
“ใช่….ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอกลูก…ธีร์อ่ะรักลูกมาก”
ใช่..เธอรับรู้ว่าธีรภัทรรักเธอมาก…ถ้าไม่รักมากคงไม่วิ่งออกมาตายแทนเธอหรอก…ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งปวดใจและเสียใจมากขึ้นไปอีก
“รินทราบค่ะ…รินขอโทษ…รินผิดเองคนเดียว…!!”
เธอยังคงย้ำคำเดิมวนไปเวียนมาสภาพเหมือนคนไม่มีสติเต็มที! ทุกคนเห็นภาพนี้ด้วยจิตใจที่หดหู่สะเทือนใจนัก
???
น้ำรินมาเฝ้าธีรภัทรไม่ห่างหมอบอกอาการของเขายัง50/50 น้ำใสๆยังไหลออกมาอาบแก้มสะท้อนความเจ็บปวดออกมาเต็มเปี่ยม กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร กว่าจะรู้ว่าหัวใจต้องการเขามากขนาดนี้ ก็ต้องรอให้เขาตายก่อนเหรอน้ำริน….เธอยังคงต่อว่าต่อขานตัวเองในใจ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! พลั่ก! เสียงเปิดประตูเข้ามา
“สวัสดีครับ…พี่มาเยี่ยมธีร์…พี่ชื่อแทนไทเป็นเพื่อนสนิทของนายธีร์ครับ”
ผู้ชายตัวสูงๆผิวคล้ำดำแดงหน้าตาคมเข้มเดินเข้ามาในห้อง
“สวัสดีค่ะพี่แทนไท”
หน้าเศร้าซึมของหญิงสาวพยายามยิ้มทักทายผู้มาเยือน
“พี่พอทราบข่าวน่ะครับ…เพราะว่าปกตินายธีร์มันจะไปกินเหล้าที่ร้านพี่ทุกสัปดาห์ พอดีอาทิตย์นี้มันไม่ได้ไป…ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะมานอนพักร้อนอยู่ที่โรงพยาบาล!…..มันรักน้องมากนะน้ำริน…..ที่มันคบกับไอด้า เพราะต้องการประชดรินเท่านั้น มันแค่ต้องการเอาชนะ มันเป็นคนแสดงความรักกับใครไม่เป็น ง้อใครไม่เป็น และไม่ชอบอธิบายกับใคร การที่มันแสดงออกมาแต่ล่ะอย่างเลยดูแย่ไปหมด…พี่รู้จักมันดี…พี่เป็นเพื่อนกับมันมานาน”
แทนไทอธิบายให้น้ำรินฟัง พร้อมมองร่างไร้สติของเพื่อน..น้ำตาของเขาซึมลึกอยู่ข้างในสงสารเพื่อนเหลือเกิน น้ำรินไม่พูดอะไร…แต่น้ำตาของเธอยังคงไหลออกมาจากดวงตาที่แดงก่ำเพราะผ่านการร้องไห้อย่างหนัก เธอได้แต่ขอโทษเขาในใจเป็นพันๆรอบ ผิดทั้งแต่แรก…ผิดที่ไม่ยอมถามความจริง เอาแต่ใจจะหย่าจากเขาอย่างเดียวทั้งๆที่เขาไม่เต็มใจจะหย่าจากเธอเลยแม้แต่น้อย
???
“ติณห์…รินมีเรื่องจะคุยกับติณห์”
หญิงสาวกลับมาจากโรงพยาบาลหลังเทียวไปเทียวมาจากโรงพยาบาลและบ้านอยู่หลายวัน วันนี้เธอตั้งใจมาเครียร์กับติณให้จบเรื่อง….เพราะรู้สึกไม่สบายใจเลย
“พูดมาได้เลย…เราพร้อมฟังเสมอ”
ติณห์เหมือจะรู้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไร เขาเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วทั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกันเขาไม่คาดหวังอะไรจากเธอเลย
“ริน…คงต้องยอมปล่อยติณห์ไปสักที…..พี่ธีร์ยังไม่ฟื้น และไม่รู้จะฟื้นอีกหรือเปล่า…รินต้องรับผิดชอบดูแลพี่ธีร์ เพราะรินเขาถึงได้เป็นแบบนี้…ริน…”
เสียงสั่นเครือท่าทำจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จนติณห์ต้องพูดออกมา เพราะเขาไม่อยากให้เธอพูดสิ่งที่สะเทือนใจอีกแล้ว เขาทนเจ็บได้แต่…เขาทนเห็นเธอเจ็บไม่ได้เลย…
“รินไม่ต้องพูดอะไรแล้ว….เรารู้มาตลอดว่ารินรักคุณธีร์เขา…เรารอฟังคำนี้มานานแล้ว….วันที่ตัวจะรู้ว่าตัวรักใคร เราเคยบอกตัวแล้ว ต่อให้ตัวจะคบกับเราหรือไม่ก็ค่าเท่ากัน ชาตินี้จะไม่รักใครอีกแล้ว เราจะรออยู่ตรงนี้เสมอ วันที่ตัวคิดว่าไม่มีใคร กลับมาตรงนี้นะ…”
หญิงสาวโผเขาไปหาอ้อมกอดของติณห์….เพียงแต่ติณห์มาสารภาพรักกับเธอก่อนหน้านี้…ใจของเธอก็คงเป็นของเขาไปนานแล้ว คบกันมาตั้งนาน…แต่เธอไม่เคยรู้ใจเขาเลยสักนิด เธอเชื่อว่าถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ก่อนหน้าที่เธอจะแต่งงานกับธีรภัทร เธอก็คงรักเขาได้ไม่ยากเขาช่างแสนดีขนาดนี้ แต่การที่เราจะรักใครสักคนมันกำหนดไม่ได้หรอกว่าคนนั้นต้องสมบูรณ์แบบแค่ไหน…ถ้าใจจะรักมันก็คือรัก….เธอก็เหมือนกับติณห์…รักใครไปแล้วก็ไม่สามารถที่รักคนอื่นได้อีก..
???
- Writer
