ฉันเป็นผู้ถูกกระทำแต่ไม่ยอมให้ถูกรังแก
1211 Words
ตอนที่ 5
ทำตามคำสั่งของเขาผู้เป็นนายแล้วเด็กสาวก็รู้สึกอึดอัด หล่อนไม่อยากยืนอยู่ที่นี่
“หน้าที่ของเธอ เธอก็รู้นี่ว่าคืออะไร ปรนนิบัติ ทำให้ฉันพึงพอใจมากที่สุดนะสาวน้อย เพราะฉันรู้ว่า ฉันนะได้เธอมาด้วยวิธีใด”
คำแดกดันที่ผ่านริมฝีปากเสียงเข้มดังพอกับคำประจานเธอต้องซ่อนความหม่นหมองในใจแต่ก็หยัดใบหน้าขึ้นสู้สายตาของเขา
ถึงคราวที่เธอจะต้องยอมรับความจริงและต้องยอมรับความจริงอยู่เช่นนี้ไปเรื่อย
เมื่อไหร่หนอจะเป็นวันที่เธอปลดโซ่พันธนาการนี้ได้ เพื่อให้ตนเองเป็นอิสระอา..อิสระจากการเป็นทาสเพียงอย่างเดียว ที่ช่อดมิสาต้องการ
แล้วจะถึงวันนั้นเมื่อไหร่ อนาคตหรือไม่ ก็ไม่มีเลยล่ะเพราะเด็กสาวตกอยู่ใต้เงื้อมมือของเขาหล่อนเองเป็นเด็ก แต่ก็เริ่มประสาแล้วกับคำว่า ตกเป็นสมบัติของคนอื่นอย่างลับๆ
แม้จะยังไม่เกิดขึ้นคำว่าเมีย”สำหรับช่อดมิสาจะต้องเกิดขึ้นสักวัน แต่เมียอย่างเธอจะแปลกอะไร และแตกต่างแค่ไหนกับคำว่าเมียที่ถูกเลี้ยงคนรอบข้างก็จะมองหล่อนด้วยสายตาแบบนี้ รวมทั้งคนละแวกนี้
“ยัง ยังไปไม่ได้ เอะอะก็จะไล่ฉันหรือไง รู้หรือเปล่า อำนาจที่ฉันถืออยู่ในกำมือ มันมากกว่าเธอตั้งหลายเท่า”
“ ค่ะ ดิฉันก็ไม่ต่างอะไร ไปจากลูกไก่ในกำมือของคุณนี่คะ ถ้าจะบีบก็ตายจะคลายฉันก็รอด ”
“ดมิสา”เขาตะคอกเรียกชื่อของหล่อนชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อเดิมของหล่อน แต่เป็นชื่อที่เขาตั้งให้ อะไร ที่ทำให้เด็กสาวคนนี้กล้าพอที่จะโต้เถียงเขาออกมาอ๋อความกดดัน ใช่ไหม..
“เธอคงจะกดดันละสิท่าที่ทำให้เธอมีสภาพแบบนี้ เริ่มต้นต้องถามพ่อกับแม่ของเธอซีว่ามันไปก่อเรื่องอย่างไรไว้ฉันไม่อยากจะเอ่ยถึงอดีตที่มันผ่านไปแล้วแต่สนใจปัจจุบันมากกว่า เธอคิดจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยใช่ไหม? ”
“ค่ะ ก็เป็นอย่างนั้นตอนนี้ หนูเอ้อ ดิฉันกำลังเตรียมตัวเพื่อสอบเอน ”
แววตานั้นกรุ้มกริ่มเมื่อเอ่ยถาม
“ถ้าคิดว่า เธอสอบได้ จะทำยังไงล่ะ” เอ่ยถามเสียงหยันและสีหน้าจริงจังในการเพ่งจับดวงหน้าหวานอ่อนเยาว์
“ก็ตัดสินใจเรียนต่อค่ะ ” ตอบด้วยการหยันใบหน้าท้าทายเขา ทำให้สันกรามของอภิวานต์บดเข้าหากัน
“เธอท้าทายฉันเหมือนกับพ่อแม่ของเธอไม่มีผิด จริงๆ แล้วฉันเพิ่ง มานึกคิดดูนะ ว่า เลือดและเชื้อสาย มันแรงอยู่ในกระแสเลือดจริงๆ ”
ช่อดมิสาก้มหน้านิ่งหล่อนไม่อยากฟังเรื่องที่ไร้สาระเช่นนี้กับเขาไหนเขาว่าจะไม่ขุดอดีตเพื่อประจานตอกย้ำหล่อนล่ะ ผู้ชายอย่างเขาทำได้ที่ไหนกัน เพราะที่สุด ก็วนวกมาที่เดิม แล้วหล่อนไม่อยากคาดหวังกับสัจจะที่เขามี เพราะคนอย่างเขานั้น จะมีหรือไม่มี ขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้
“เอาล่ะฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอแต่เธอก็ควรเข้าใจฉันบ้าง ”
ดมิสาแปลกใจจึงขมวดคิ้วถามไม่รู้เขาจะมาไม้ไหน
“แบบไหนอีกคะ ”
“ก็ถ้าเธอคิดจะเรียนต่อเอนทำไมสอบได้หรือไม่ได้จะมีประโยชน์อะไรก็เพราะเธอต้องทำหน้าที่ผู้หญิงของฉันอยู่ดีตอนนี้ฉันอาจจะยังปรานีเธออยู่บ้างแต่ต่อไป เธอต้องคิดว่าฉันคงไม่ปล่อยให้เนื้อนวลของเธอบริสุทธิ์ ผุดผ่องหรอก หรือปล่อยให้เอ้อระเหยไปตามลม ในเมื่อฉันเป็นเจ้าของ ฉันก็ต้องการจะครอบครอง ”คำนั้นชัดเจนและหนักแน่นจน ดมิสาอึดอัด คำพูดของเขาทำให้หล่อนต้องนิ่งฟังโดยดุษณี
ทำไมล่ะหล่อนจะไม่คิดถึงมันด้วยเพราะหล่อนก็คิดมานานแล้วคิดมานานพอๆกับการตกเป็นทาสของเขาในบ้านหลังนี้
“ขอบใจหน้าที่ที่เธอรับผิดชอบคุณย่าท่านพอใจมากแต่พยายามอย่ายกตัวเองให้เหลิงซึ่งฉันไม่ชอบ เพราะ ฉันนี้ เป็นผู้ปกครองของเธอ แล้ว วันใดวันหนึ่ง ฉัน ก็จะจับยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอได้เหมือนกันก็หวัง เพียงอย่างเดียวว่าเมื่ออยู่ใต้อาณัติของฉันเธอจะไม่ทำตัวใจแตก เหมือนแม่ของเธอ ดมิสา ”
ลงท้าย เขาก็แว้งเอาแม่ของเธอมาขบกัดอีกครั้งฮึ มันช่างสะใจสำหรับผู้ชายที่ชื่ออภิวานต์จริง
“ ทีนี้จะไม่เถียงหรือไง ”
“ฉันรู้ว่าอารมณ์คุณดิบและเหี้ยมเกรียมพอ ”
ช่อดมิสาสาดคำพูดใส่อย่างไม่ยำเกรงเช่นกัน และเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเผลอออกมาแต่หล่อนก็ยอมรับเพราะต้องการตอกย้ำเขาด้วยอารมณ์ประมาณนี้เช่นกันในเมื่อเขากล่าวว่ามารดาของเธอ ได้เลวแสนเลวอย่างนี้
“เอาล่ะ พูดมากมันน่าเบื่อ ไปได้แล้วแล้วต่อไป ฉันจะแวะมาที่นี่บ่อยมากกว่าเดิมแล้วเธอเอนทรานซ์ ผลออกมาอย่างไรอย่าลืมบอกฉันด้วย ”
ดมิสาตอบรับคำ แล้วกำลังจะก้าวเดินจากไป แต่มีคำสั่งขัดขึ้น
“เดี๋ยวฉันลืมไปปูผ้าบนเตียงนอนให้ฉันก่อนถึงไป”
ช่อดมิสาชะงักฝีเท้าไว้นึกแปลกใจกับคำสั่งของเขา และแววตาที่ขึงดุแกมกรุ้มกริ่มนิดของเขา จึงเดินไปปฏิบัติหน้าที่อย่างว่าง่าย แค่ปูเตียงคงไม่นานเท่าไหร่ แล้วจากนั้นเธอจะได้กลับเข้าห้องเสียที
แต่ก่อนจะแวะเข้าห้องตนเองต้องแวะไปดูคุณย่าก่อน ว่าท่านหลับแล้วหรือยัง ยาที่ตั้งเอาไว้ให้ท่าน คุณย่าทานแล้วหรือยัง ดมิสาเป็นคนรอบคอบอย่างนี้ สำหรับคนที่เมตตาอารีตอบหล่อนหล่อนต้องเมตตาอารีตอบท่านด้วยใจจริง
“เสร็จแล้วค่ะ” ร่างระหงอ่อนเยาว์เอ่ยตอบ
หลังจากที่ละมือจากผ้าปูกำลังจะหันหลังเดินกลับมือแข็งแรงเป็นฝ่ายที่ขยับฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ผลักร่างของเด็กสาวให้ทรุดลงบนเตียงในทันทีดมิสาไม่เข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้นหล่อนย่อมตกใจ
“อุ้บ ” เผละกายพร้อมก้นจ้ำเบ้าอยู่บนเตียงนุ่ม ไม่รู้สึกเจ็บ เพราะความนุ่มนั้นรองรับตัวหล่อน
อารมณ์กลัดมันที่กำเริบของหนุ่มใหญ่นี่เองที่มันถูกจุดขึ้นพร้อมกับการตัดสินใจโถมร่างหนุ่มตามเข้าไปประชิด กอดรัดสาวสวยใบหน้าอ่อนเยาว์
อารมณ์ของดมิสาตื่นกลัวแกมตกใจทำอะไรไม่ถูก เมื่อลำแขนแข็งแรงที่โอบรัดพันธนาการร่างของหล่อนไว้ด้วยแรงเสน่หาและความต้องการ
บัดนี้หล่อนไร้อิสระใบหน้าสูงของหนุ่มใหญ่หล่อเหลา มองตรงมาที่หล่อนทั่วดวงตารอยยิ้มที่พึงพอใจ ก่อนที่จะโน้มใบหน้าฝังปลายจมูก และดวงตา อารมณ์ร้อนเร่าที่ริมฝีปากบดขยี้กรุ่นอารมณ์รักจนสาวสวยดิ้นรนปัดป่ายเป็นพัลวัน
- Writer
