บทที่ 7 ขอแต่งงาน
1030 Words
อดีตสาวโสดอย่างเธอที่เพื่อนฝูงไม่ค่อยจะมีแถมยังมุ่งแต่จะหาเงิน ในอดีตเธอเลยไม่เคยจะสนใจวันพิเศษต่างๆเลย แม้กระทั่งวันเกิดของตัวเอง หญิงสาวคิดว่ามันก็แค่วันธรรมดาๆวันนึงที่ทำให้เราแก่ขึ้นด้วยซ้ำ
"สุขสันต์วันเกิด..." เธอบอกเบาๆกับตนเองแค่นั้นก่อนจะเตรียมตัวไปร้านอาหารตามเดิม
"วันนี้ทำไมคนดูน้อยๆผิดปกติละจ้ะ" เจ้านายสาวถามเอาความกับลูกน้อง
"วันนี้เด็กลาสองคนค่ะคุณคาร่า"
"อ้าวหรอ แล้วอย่างนี้กิ่งกับแก้วสองคนจะไหวหรอเนี่ย"
"ไหวค่ะคุณคาร่า"
"เอางี้ดีกว่า ไหนๆวันนี้คนก็น้อย งั้นฉันเปิดร้านแค่ครึ่งวันก็ได้ บ่ายโมงทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันเลยนะจ้ะ ถือว่าไปพักผ่อนกัน"
"ขอบคุณมากค่ะคุณคาร่า" วันนี้ใกล้จะบ่ายโมงแล้วแต่ก็ไม่เห็นแม่นมพาน้องเองเจิลเข้ามาที่ร้านเลย เมื่อเก็บร้านเสร็จแล้วเธอก็เลยตรงไปยังบ้านของแฟนหนุ่มทันที
"สวัสดีค่ะ ไปไหนกันหมดเอ่ย"
"สวัสดีค่ะคุณคาร่า คุณหนูท่านอยู่ที่สวนกับคุณหนูน้อยค่ะ"
"อ้าว วันนี้พี่ธานไม่ได้ไปทำงานหรอคะ" เธอถามออกไปด้วยความแปลกใจ
"ค่ะ" หญิงสาวเดินตรงไปยังตำแหน่งที่แม่นมได้บอก ในสวนดูแปลกตาไป เธอมองเห็นสองพ่อลูกเล่นกันอยู่ไกลๆ เธอรีบบอกไปว่าตอนนี้น้องเองเจิลสามารถยืนและก้าวสั้นๆได้แล้ว เสียงหัวเราะคิกคักว่าน่าสนใจแล้ว แต่ของที่อยู่ตรงหน้าน่าสนใจกว่าอีก
"อะไรคะเนี่ย"
"สุขสันต์วันเกิดนะครับ เปิดดูสิครับพี่ตั้งใจทำให้เลยนะ" ชายหนุ่มบอกออกไปยิ้มๆ หญิงสาวดีใจมาก ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ มีกล่องของขวัญขนาดใหญ่วางอยู่ตรงหน้าเธอ เธอแกะโบว์ออกจากกล่อง กล่องก็เปิดออกทั้งสี่ด้าน เธอลุ้นมากว่ามันคืออะไรเธอจึงขยับเข้าไปดูใกล้ๆ
"นะ นี่..."
"โมเดลร้านอาหารครับ มีบ่อปลาด้วยนะชอบไหม"
"ชอบที่สุดเลยค่ะ เหมือนอย่างที่คาร่าเคยวาดฝันเอาไว้เลย เดี๋ยวคาร่าจะตั้งไว้ในห้องนอนเลยค่ะ"
"คิกๆ"
"ไม่ต้องตั้งในห้องนอนหรอกครับ ไปตั้งที่สถานที่จริงเลยดีกว่า"
"มะ หมายความว่าไงคะ"
"วันเกิดแม่ของลูกทั้งทีจะธรรมดาได้ยังไง มีนี่ให้อีกครับ"
"นะ นี่...คือ โฉนดที่ดินนี่คะ เอามาให้คาร่าทำไม"
"ดูรายละเอียดดีๆก่อนสิครับ"
"ที่ดินตรงนี้คือ...เอ๊ะ! มันคือที่ข้างร้านของคาร่านี่คะอย่าบอกนะว่าพี่ไปซื้อที่ข้างๆมาแล้ว ที่สำคัญ...เป็นชื่อของคาร่าทั้งหมดเลย เป็นไปได้ยังไงคะเนี่ย อำกันเล่นหรือเปล่าคะเนี่ย" เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือความจริง
"ไม่ได้ซื้อหรอกนะครับ"
"..."
"ก็คนรวยที่คาร่าว่าน่ะ คือที่ของพี่เอง ฮ่าๆ" เมื่อคนเป็นพ่อขำลูกสาวก็ขำตาม
"หัวเราะชอบใจอะไรใหญ่ละลูก"
"เห็นพี่มีความสุขมั้งเนี่ย ลูกเลยหัวเราะออกมาชอบใจตาม"
"พี่มันคนเจ้าเล่ห์ คาร่ารับไว้ไม่ได้จริงๆค่ะ มันมากเกินไป"
"รับไว้เถอะครับมันไม่มากเกินไปหรอก พี่กำลังดำเนินโครงการให้คาร่าแล้ว"
"โครงการอะไรคะ"
"ร้านอาหารในฝันตามโมเดลนั้นไง"
"อะไรนะคะ"
"เรื่องจริงครับ"
"..."
"คาร่าว่ามันมากเกินไปจริงๆนะคะ" เธอย้ำกับเขาอีกครั้ง
"ไม่มากหรอกครับ เพราะพี่เองก็มีเรื่องจะขอร้องคาร่าเหมือนกัน"
"เรื่องอะไรคะ" เห็นชายหนุ่มดูเครียดๆเธอจึงถามออกไปด้วยความกังวล เขาหยิบกล่องอะไรเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็ยื่นมาทางหญิงสาว
"แต่งงานกับพี่นะคาร่า พี่สัญญาว่าจะดูแลและทำให้คาร่ามีความสุขในทุกๆวันครับ"
"..."
"พี่อาจจะไม่ใช่คนดี แต่พี่รักคาร่าจากหัวใจ"
"..."
"คาร่าจะตอบยังไงพี่ก็จะยอมรับ"
"..."
"พี่ พี่"
"พอเถอะค่ะ ฮึก ฮือออ" หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
"มะ หมายความว่ายังไงครับ ร้องไห้ทำไม"
"คาร่า คาร่า ฮือออ"
"โอเคๆ ไม่ร้องนะครับ ไม่ร้อง" เขารีบคว้ากอดอย่างแนบแน่น
"ไม่อยากแต่งพี่ก็ไม่บังคับครับ"
"แต่งสิคะ ใครจะไม่อยากแต่งเล่า ฮือ ฮึกๆ ไม่แต่งก็คงบ้าแล้วค่ะ"
"อ้าว ฮ่าๆ แล้วร้องทำไมครับเนี่ย"
"คาร่าแค่ดีใจจนทำอะไรไม่ถูกต่างหากเล่า พี่ช่างไม่รู้ใจผู้หญิงเลยนะคะ"
"โอเคๆต่อจากนี่พี่จะพยายามเรียนรู้ให้มากขึ้นนะครับ ตกลงแต่งเนาะ" หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรแต่พยักหน้าหงึกๆ ชายหนุ่มกอดเธออีกครั้ง พร้อมรั้งลูกสาวเข้ามาในอ้อมกอดด้วย สามคนกอดกันมอบความอบอุ่นให้แก่กัน และจังหวะนั้นทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่ก็ทยอยโผล่ออกมาร้องเพลงวันเกิดและร่วมยินดีที่เธอนั้นจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว
"สุขสันต์วันเกิดนะคาร่าพี่ดีใจกับคาร่าด้วยนะจ๊ะ"
"ค่ะ คาร่ารักพี่มากนะคะ"
"นี่ของขวัญจ้ะ"
"อะไรคะ"
"ชุดคลุมท้องลายน่ารักๆจากพี่เอง พี่ว่าเดี๋ยวก็คงได้ใช้งานแน่นอน"
"ถูกใจผมที่สุดเลยครับ" คนร่วมปฎิบัติภารกิจเอ่ยขอบคุณอย่างกระตือรือร้น
"คนบ้า ถูกใจอะไรเล่า ยังไม่แต่งยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสซะหน่อย"
"โอเคครับ งั้นผมขอตัวพาว่าที่ภรรยาไปจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้องตามกฎหมายก่อนนะครับทุกคน"
"รีบเลยจ้ะ เดี๋ยวคนแถวนี้จะตื่นเต้นจนเป็นลมไปเสียก่อน ฮ่าๆ"
"พี่มิเชล!"
"ไปๆอย่าช้าล่ะ ทุกคนรอทานเค้กอยู่"
"ครับผม" ชายหนุ่มยกมือรับทราบ
- Writer
