บทที่ 11

1001 Words

"มาครับพี่พาลูกไปส่งเอง" จังหวะที่เขาสอดมือเข้ามารับตัวลูกสาว มือของเขาก็จงใจบดเบียดหน้าอกของเธอ ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย ส่วนเขานั้นก็แกล้งตีมึนไม่รู้ไม่ชี้เนียนๆพาลูกไปส่งที่ห้องนอนส่วนตัวที่ไม่ไกลจากห้องของเขา "ลูกไม่อยู่แล้ว...งั้นเรามาต่อเรื่องของเรากันเถอะนะครับ" ชายหนุ่มพุ่งตัวไปรั้งหญิงสาวมาบนเตียงนอนขนาดใหญ่ ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงไม่มีใครยอมใคร เขาผละออกถอดเสื้อผ้าของตนเองเรียบร้อย เตรียมจะถอดของหญิงสาวเพื่อเชยชมความงามบ้าง แต่ก็ตกสวรรค์อีกครั้งเมื่อแม่นมมาเรียกให้ลงไปทานอาหารได้แล้วเพราะถึงเวลาอย่างเช่นทุกวัน "ถือซะว่าวันพระไม่ได้มีหนเดียวนะคะ" "โธ่ แต่มันหลายครั้งแล้วนะครับ" "รอวันที่เราไปฮันนีมูนกันสิคะ ไม่มีใครกวนเราได้หรอก" "จริงสิครับ เราไปกันเลยไหม" "มุกใช่ไหมคะ" "ไม่มุกครับ" "ตลกแล้วค่ะ เรายังต้องจัดการงานของเราก่อนนะคะ" "งั้นเอาไว้ช่วงที่ช่างมาต่อเติมร้านนะครับ"

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD