บทที่ 3 ยังคงรอ
1030 Words
ผ่านมาสองวันแล้ว ที่ชายหนุ่มรอคอยคำตอบจากเธอ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้มีเวลาทบทวนเรื่องสถานะของเธอและเขา เธอตื่นเต้นและก็กังวล เธอกลัวใจตัวเองมาก เธอเคยผิดหวังในความรักในวัยเรียน เธอเลยไม่กล้าจะเปิดใจและคิดว่าเป็นโสดคอยเลี้ยงหลานให้พี่สาวก็ดีอยู่แล้วจนกระทั่งมาเจอกับเขา ชายหนุ่มผู้กุมหัวใจผู้หญิงค่อนประเทศ หญิงสาวหลุดจากภวังค์เพราะเสียงเรียกเข้า สายหนึ่ง แปลกใจจังดึกขนาดนี้ใครกันโทรหาเธอ
"ติ๊ดๆ" รอไม่นานหญิงสาวก็รับสาย
"สวัสดีค่ะ"
"ยายเองนะคุณคาร่า" น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความกังวลรีบบอกกับเธอ
"ค่ะ คุณยายมีอะไรด่วนหรือป่าวคะเนี่ย" หญิงสาวเริ่มใจไม่ดีเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว ปกติสายดึกๆก็แสดงว่าต้องมีเรื่อง แต่เพราะเธอเองมัวคิดอะไรเพลินๆเลยจังไม่ได้นอน
"คือ คุณหนูน้อยตัวร้อนมากค่ะ ปากแดงไปหมดเลย ยายเช็ดตัวบ้างแล้วแต่ยังไม่ดีขึ้น คุณหนูก็ไม่อยู่บ้านค่ะ"
"ไม่อยู่หรอคะ"
"ค่ะ ช่วงนี้เหมือนคุณหนูจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง"
"อ่อค่ะ คงเรื่องงานมั้งคะ เอาอย่างนี้ดีกว่ารอแปบนึงนะคะ เดี๋ยวคาร่าจะรีบไปหา"
"ขอบคุณมากๆค่ะ"
"ค่ะๆ รอก่อนนะคะ"
เมื่อหญิงสาวมาถึงก็พบว่าสาวน้อยไม่สบาย ร้องไห้ น่าสงสารมากๆหญิงสาวเช็คตัวให้อีกครั้งก็พบว่าไข้ที่เคยสูงลดลงบ้างแล้ว นั่นทำให้เธอและแม่นมรู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง คืนนี้เธอเป็นห่วงสาวน้อยจริงๆจึงค้างด้วยกันที่บ้านของชายหนุ่มเสียเลย นี่ก็เป็นเวลาตีสี่แล้วแต่เขายังไม่กลับบ้านเลย ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน แอบเป็นกังวลเหมือนกัน
"งั้นยายขอเอาผ้าใช้แล้วพวกนี้ไปซักก่อนนะคะ" คุณยสยก้มลงเก็บผ้ากองนั้นไปซัก
"ค่ะ"
จังหวะหมุนตัวทำให้ผ้าไปเกี่ยวกรอบรูปซึ่งบุคคลในภาพคือชายหนุ่มเจ้าของบ้านนั่นเอง เสียงกระจกกรอบรูปแตกดังชัดเจน
"ว้าย" เสียงอะไรสักอย่างตกแตกเธอจึงหันไปมองทางคุณยายอัติโนมัติ
"ตายจริง ทำไมถึงได้ซุ่มซ่ามอย่างนี้นะฉัน ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะคุณคาร่า" คุณยายบ่นตัวเองพร้อมขอโทษที่ทำให้หญิงสาวนั้นตกใจ พลอยทำให้เจ้าตัวน้อยในอ้อมอกสะดุ้งน้อยๆไปด้วย
"อะ เอ่อ ค่ะ"
"รูปของคุณหนูซะด้วย"
ทั้งสองมองหน้ากัน ในใจเริ่มคิดไปในทางที่ไม่ดี แต่ก็พยายามพูดปลอบใจเปลี่ยนเรื่องไป
หญิงสาวนอนกอดให้ความอบอุ่นแก่น้องเองเจิล ส่วนสาวน้อยนั้นพอได้ใกล้ชิดกับเธอก็หลับสนิทตลอดทั้งคืน แต่คนดูแลนี่สิกับนอนไม่หลับ คิดถึงแต่เรื่องรูปนั่นของเขา
"อื่อ แอ๊ๆ"
"อื่อออ เช้าแล้วหรอเนี่ย" หญิงสาวงัวเงียตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งได้งีบหลับไปไม่ถึงชั่วโมง ตะวันก็ส่องแสงเสียแล้ว สาวน้อยในอ้อมอกลืมตามองหน้าเธออย่างแสนน่ารัก
"ฟอดด คนดีตื่นแล้วหรอคะ"
"คริๆ" พอหายไข้ก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีมากๆ
"อารมณ์ดีจังเลย วันนี้น้าอยู่กับหนูทั้งวันเลยดีไหมคะ"
"แอ๊ๆ"
"ชอบใจหรอลูก ดูสิยิ้มไม่หุบเลย ไหนใครที่งอแงเมื่อคืนหายไปไหนน้า"
"มันเคลื่อนไหวแล้วครับ"
"ดีละ ฉันรอแก้แค้นมันมานานแล้ว ไอ้คนที่ชอบขัดแข้งขัดขาคนอื่นเขาเนี่ย ต้องจับตามันไว้"
"ให้ลงมือเลยไหมครับ"
"ลงมือได้เลย"
"ครับท่าน"
"นายครับ เรากำลังถูกตาม มันเล่นตามเกมของนายจริงๆด้วย ฮ่าๆ ยิ่งกว่าในหนังอีกนะครับ" ลูกน้องของชายหนุ่มพูดออกมาอย่างตื่นเต้น
"แน่นอน ฉันรู้มันกำลังจับตาดูฉันอยู่ มาดูสิว่าใครมันจะเหนือกว่ากัน"
รถยนต์คันหลังขับจี้รถของเขา พวกมันเปิดกระจกเล็งมือมาที่รถของชายหนุ่ม ลูกน้องพยายามเร่งความเร็วหนี และขับไปตามเส้นทางที่ได้วางแผนกับทางตำรวจเอาไว้
คนร้ายสามารถยิงที่ล้อรถของชายหนุ่ม ทำให้รถเสียหลักพุ่งลงข้างทาง คนในรถได้รับบาดเจ็บ คนร้ายรีบจอดรถและลงมาดูอาการ เมื่อเห็นว่าทุกคนสลบ มันจึงต่อสายหาผู้เป็นนาย เมื่อได้ฟังข่าวดีมันจึงรีบเดินทางมายังที่เกิดเหตุ ชายหนุ่มศีรษะแตกเลือดไหลเป็นทางแต่ความเป็นจริงแล้วเขาก็ยังไม่ถึงกับสลบไปทีเดียว เพียงแค่แกล้งสลบไปเท่านั้น ไอ้อำนาจพ่อค้ายารายใหญ่เดินทางมาถึงจุดเกิดเหตุโดยใช้เวลาเพียงนิดเดียว มันหัวเราะเสียงดังอย่างพออกพอใจที่เห็นผลงานของลูกน้อง แต่นั่นมันก็ยังไม่พอ เพราะมันหวังเอาชีวิตของชายหนุ่ม มันจึงยกปืนขึ้นเล็งไปที่ตำแหน่งหัวใจของชายหนุ่ม กะให้ตายในนัดเดียว
"เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะคุณคาร่า"
"เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ"
"คุณหนูโดนยิงค่ะ ตอนนี้กำลังไปที่โรงพยาบาล"
"อะไรนะคะ คะ ใครโดนยิงนะคะ"
"คุณนาธานค่ะ ฮืออ คุณหนูของนม"
หญิงสาวมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก และแล้วสิ่งที่เธอคิดก็เป็นจริง เรื่องลางร้ายอะไรนั่น เธออยากจะร้องไห้ฟูมฟายเหมือนอย่างคุณยายบ้างแต่ก็ทำไม่ได้เลย เธอจึงต้องตั้งสติและกำชับให้คุณยายดูแลเองเจิลให้ดีเพราะเพิ่งจะหายจากอาการไข้ ส่วนเธอนั้นรีบเดินทางไปยังโรงพยาบาลเพราะไม่รู้ชายหนุ่มเป็นตายร้ายดีอย่างไร เธอทำได้แค่เพียงนั่งรอเวลาให้รถเคลื่อนไปจนถึงโรงพยาบาล เมื่อไปถึงคุณหมอก็ยังไม่อนุญาตให้เข้าเยี่ยม เธอจึงต้องนั่งรออย่างจดจ่อที่ด้านนอกห้องฉุกเฉิน
- Writer
