หนุ่มโสด
2687 Words
ประเทศสิงคโปร์
เสียงเพลงดังๆในห้องพักที่เก็บเสียงอย่างดี ได้ดังกึกก้อง โดยปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้มีแค่หนุ่มโสดเท่านั้น
" วู๊วววววววววววววววววว " สี่หนุ่มร้องเสียงดังในห้องปาร์ตี้ที่มีสาวๆสวยๆนุ่งน้อยเต้นรูดเสา สองเสา ครีย์ยอน ไลอ้อน กรู๊บนั้นกำลังนัวเนียกับสาว แต่คนที่เร็วกว่าเพื่อนนั้นคือฟอลตัล
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงครางดังมาจากมุมห้อง ซึ่งก็แข่งกับเสียงเพลงได้อย่างดี เวคินนั่งสูบบุหรี่อย่างสบายใจเฉิบ ตาของเขามองสองสาวที่รูดเสาตลอดเวลา
" อื้ออออออออ" เสียงครางของครีย์ยอนดังมาจากด้านข้างของเวคินๆปลายตามองพลางยิ้ม เพราะสาวสวยคนนั้นกำลังใช้ปากช่วยครีย์ยอนอยู่ แท่งรักขนาดใหญ่ของครีย์ยอนเกือบเข้าปากของเธอไม่ได้เลย
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา ซี๊ดดดดด" เสียงครางดังลั่นห้อง เวคินส่ายหน้าของเพื่อน พลางหันไปมองฟอลตัลที่สับเอวหนาถี่ๆเข้าใส่ร่องกุหลาบของผู้หญิงคนหนึ่ง
" อ๊าาาาาาาาาาาาาา " เสียงครางของคนที่ชอบปลดปล่อยดังลั่นห้องแข่งเสียงเพลง เวคินดูดควันบุหรี่เข้าไปในปอดเยอะๆ สายตาของเขาจ้องมองที่ดอกกุหลาบของสองสาวอย่างหื่นกระหาย
" ไอ้คิน อ๊าาาาาาาา พวกเธอเก่งว่ะ. อ๊าาา" กรู๊บร้องบอกเพื่อน พลางจับผมของผู้หญิงที่ก้มหน้าอยู่ตรงหว่างขาของเขาอยู่ขึ้นมา
" เก่งมากเดี๋ยวจะให้รางวัลหนักๆ " เขาบอกผู้หญิงตรงหน้าของเขา ก่อนจะปล่อยมือ ปากของผู้หญิงเริ่มทำหน้าที่ต่อทันที กรู๊บสวนสะโพกขึ้นมาหาปากของเธอ เวคินมองเพื่อนๆแล้วยิ้ม เพราะมันไม่ใช่แค่เขาที่บ้ากาม ความต้องการของผู้ชายทุกคนมันมีเยอะ
" น้องครับ" เวคินกวักมือเรียกผู้หญิงคนหนึ่งที่รูดเสาอยู่มาหาเขา เธอหยุดเต้นและเดินเข้ามาหาเวคินอย่างดีใจ เธอนั่งลงคล่อมตักเวคินอย่างง่ายดาย ครีย์ยอนปลายตามองเพื่อนเล็กน้อย เวคินค่อยๆถอดกางเกงของเขาลงไป ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตักของเขาช่วยเขาถอดกางเกง แท่งรักขนาดใหญ่ที่วัดกับเพื่อนๆขนาดรอบลำคือห้านิ้ว ความยาว 11 นิ้วเกือบ12นิ้ว ชี้โด่ตั้งขึ้นตรงกลางหว่างขาของเขา ครีย์ยอน ไลอ้อน กรู๊บ ฟอลตัลนั้นยกมือยอมแพ้ เพราะพวกเขานั้นน้องเวคินนิดหน่อย แต่หนุ่มๆก็ไม่ได้นอยด์กับขนาดไซต์เลยเพราะเท่าที่มีก็เพียงพอกับการใช้งานแล้ว
" ว้าวววว ใหญ่จัง" ผู้หญิงตรงหว่างขาของเวคินร้องด้วยความตกใจ เธอรู้สึกตื่นเต้นมากๆ เพราะนี้คือครั้งแรกที่เธอพึ่งเคยเจอมาเลย มือของเธอยื่นมาจับแท่งรักขนาดใหญ่มหึมาที่เธอนั้นกำไม่หุ้มเลย เวคินยิ้มที่มุมปากพลางนึกถึงหน้าของรีโรส เพราะเธอคงต้องรักษาตัวอีกอาทิตย์แน่ๆ
" อื้ออออ. เบาๆนะ อ๊าาาาาาา" เวคินครางเบาๆ พลางบอกเธอให้ระวัง เพราะเขากลัวฟันของเธอจะขูดลำแท่งของแท่งรักของเขา ลิ้นของเธอเลียตั้งแต่โคนขึ้นมาถึงปลายหัว
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา เก่ง เลีย เก่ง ซี๊ดดดด" เขาครางสุขสมปากเอ่ยชมตลอดเวลา เอวของเขาค่อยๆยกขึ้นมาสวนเข้าปากของเธอ
" อื้ออออออ " เธอครางในลำคอเบาๆ ปากของเธอพยายามกอบให้แท่งรักขนาดใหญ่มหึมาเข้าอย่างง่ายดาย ปลายหัวแท่งรักชนที่ลำคอและลูกกระเดือกของเธอ จนน้ำตาเล็ด
ป๊อก! เสียงแท่งรักขนาดใหญ่หลุดออกมาจากปากของเธอ เธอรีบหายใจเข้าปอดให้เยอะที่สุด ก่อนจะะเงยหน้ามองหน้าเวคิน
" พอแล้ว" เวคินบอกเธอ เขาถอดแท่งรักออกจากปากของเธอ พลางสวมเครื่องป้องกันที่แท่งรักของเขา
" ขึ้นมา" เขาสั่งเธอเสียงเรียบ ผู้หญิงตรงหน้ารีบดันตัวลุกขึ้นยืนและนั่งลงที่ตักแกร่งของเวคินทันที
สวบ! ปึ่ก! เขาสับเอวหนาสวนขึ้นมาใส่ร่องกุหลาบที่เปิดอ้ารออยู่
" อ๊ะๆจุกนะคะเนี่ย/ หึหึ" เธอร้องออกมาด้วยความจุกๆ ใบหน้าเหยเก เวคินหัวเราะในลำคแต่เขากับคิดถึงอีกร่องที่มีเลือดแดงเปื้อนอยู่ขึ้นมาในหัวของเขา
' ยัยชี' เวคินเค้นเสียงรอดไรฟันเรียกชื่อของรีโรสในใจ เขาแค้นใจที่โดนเธอตบหน้า เวคินก้มมองดูที่จุดเชื่อมต่อ แท่งรักของเขาเสียบคาร่องกุหลาบคับแน่นแต่มันยังไม่ถึงใจของเขาสักเท่าไรเลยนี้สิ เขารู้สึกไม่สะใจเลยกับร่องกุหลาบร่องนี้
' รีโรส' เขาเรียกชื่อของรีโรสในใจ พร้อมขบกรามแน่นๆ แววตาดุดันน่ากลัว ไลอ้อน ครีย์ยอน กรู๊บ ฟอลตัลมองแล้วยิ้ม ทั้งสี่หนุ่มพยักหน้าให้กัน
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เอวหนาของหนุ่มสับแข่งกันรัวๆ สาวๆที่มาเอ็นเตอร์เทนแทบไม่มีเวลาได้พักผ่อน แต่โชคดีที่ซาร์เนียนั้นรู้ใจเจ้านายของเขา เขาได้จัดผู้หญิงมาสำรองอีกสิบคนในรอบหลังเที่ยงคืน ปาร์ตี้ของเวคินดำเนินต่อไปเรื่อยๆตั้งแต่คืนวันศุกร์ถึงคืนวันเสาร์ตามแผนที่พวกเขาได้วางเอาไว้ ส่วนวันอาทิตย์นั้นหนุ่มๆจะพักผ่อนเก็บแรงไว้ไปทำงานอีกครั้ง
ประเทศไทย
รีโรสขับรถเข้ามาในบ้านของมัมแก้ว เธอค่อยๆเปิดประตูรถออกและเท้าของเธอค่อยๆก้าวลงมาจากรถ
" เจ็บจัง" รีโรสพูดพึมพำคนเดียว ก่อนสายตาของเธอจะเหลือบไปเห็นมดดำตัวเล็กๆเดินเรียงรายตามก้นกันไป
" ค่ำเเล้วยังไปนอนอีกเหรอเนี่ย" รีโรสถามมดที่เดินลำเลียงอาหาร เธอพลางยิ้มเอ็นดู ก่อนจะค่อยๆก้าวผ่านมดไป
" สงสัยฝนจะตกแน่ๆ" รีโรสพูดเดาๆเพราะมดเริ่มสะสมอาหารแล้ว
" หนูโรสเดินไหวไหมลูก " มัมแก้วเรียกถามรีโรสด้วยความเป็นห่วง รีโรสมองหน้ามัมแก้วและยิ้มอายๆ เพราะเธอไม่รู้จะพูดยังไงดี แด๊ดแคทไม่กล้าเดินออกมาด้วย เพราะท่านกลัวรีโรสอายท่าน
" ไหวค่ะมัม" รีโรสตอบเสียงเข้ม มัมแก้วรีบเดินมาพยุงลูกสะใภ้ของท่าน
" โธ่ๆๆ แรกก็งี้แหละลูก มัมรู้" มัมแก้วพูดขึ้นมาอย่างไม่อาย รีโรสหน้าแดงหัวใจเต้นแรง เพราะเธออายกับคำพูดของมัมแก้ว
" หนูหิวหรือยังลูก" มัมแก้วถามรีโรสๆยิ้มอย่างเดียว เพราะเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะตอบ เธอเมื่อยขาและเจ็บที่ดอกกุหลาบมากๆ เธอต้องการพักผ่อน
" หนูตัวร้อนนี้หนูโรส" มัมแก้วบอกรีโรสๆยิ้มหน้าซีดเผือด
" ค่ะ มัม" รีโรสตอบเสียงแผ่วเบา พลางเป็นลมทันที
" หนูรี ลูกแมวๆๆๆช่วยหนูโรสด้วย" มัมแก้วเรียกแด๊ดแคทที่นั่งอ่านข่าวอยู่ในห้องรับแขก แด๊ดแคทได้ยิน ท่านรีบวิ่งออกมาดู
" ลูกแมวๆอุ้มลูกไปห้องนอนเร็ว" มัมแก้วบอกแด๊ดแคทด้วยความเป็นห่วง แด๊ดแคทรีบเข้ามาอุ้มรีโรสไปที่ห้องนอนด้านบนทันที
ห้องนอนของเวคิน
แด๊ดแคทวางรีโรสลงบนเตียงกว้าง
" ลูกไม่สบาย" แด๊ดแคทบอกมัมแก้วทำหน้าตกใจ ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์มาโทรหาแด๊ดอัส เพราะคนเดียวที่จะช่วยท่านได้คือพี่ชายของเธอ
" พี่ๆช่วยบอกพี่เวมาดูอาการหนูโรสให้น้องหน่อยค่ะ" มัมแก้วบอกแด๊ดอัสน้ำเสียงร้อนรน เพราะกลัวรีโรสเป็นอะไรไป ท่านกลัวท่านเป็นบาป
' เดี๋ยวพี่ให้ไอ้เวไปตรวจอาการให้นะ' แด๊ดอัสบอกมัมแก้ว
" ค่ะๆ รีบๆมานะคะน้องเป็นห่วงหนูโรส" มัมแก้วเร่งแด๊ดอัส
' ได้ น้องอย่าห่วงเลย' แด๊ดอัสตอบพร้อมกับกดวางสายไปก่อน แด๊ดแคทมองหน้าของรีโรสที่ซีดขาวเป็นกระดาษเอสี่ ท่านถอนหายใจแรงๆ
" ตัวร้อนมากเลย พี่ว่าไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ลูกเถอะแก้ว" แด๊ดแคทบอกมัมแก้วๆรีบเดินเข้าไปใาห้องน้ำ ท่านหยิบกะละมังใบเล็กใส่น้ำและผ้าขนหนูผืนเล็กออกมา
" ตาคินทำไมถึงร้ายแบบนี้" มัมแก้วบ่นลูกชายด้วยความตกใจ ท่านมองหน้ารีโรสแล้วก็สงสาร เพราะท่านเดินเข้าไปในห้องน้ำ ชุดของรีโรสฉีกขาดอยู่ในถังขยะห้องน้ำ
" แก้วเช็ดตัวให้ลูกนะ เดี๋ยวลูกแมวไปรอไอ้เวด้านล่าง" แด๊ดแคทบอกมัมแก้วๆยิ้มพร้อมกัยนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียง. ท่านช่วยรีโรสเช็ดตัวทันที
" คุณพระ! ตาคินนี้คนหรือหมาเนี่ย" มัมแก้วอุทานเบาๆ พลางพูดพึมพำด้วยความตกใจ ท่านเห็นรอยฟันของลูกชายหลายจุดบนร่างกายของรีโรส
" หนูโรสมัมขอโทษนะลูก " มัมแก้วพูดกับรีโรสที่หมดสติไป ท่านมองหน้าซีดขาวของรีโรสอย่างเจ็บปวด
" นี้มัมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่คิดจะเอาธรรมะมาขัดเกลาจิตใจไอ้ลูกชายตัวแสบของมัมเนี่ย" มัมแก้วพูดพึมพำไปเช็ดตัวไป มองรอยฟันของลูกชายด้วยความเจ็บปวดไป มัมแก้วน้ำตาร่วงลงใส่มือของรีโรสๆค่อยๆลืมตาขึ้นมา
" มัมค่ะ มัมไม่ผิดหรอกนะคะ มัมอย่าเสียใจนะคะ" รีโรสบอกมัมแก้วอย่างปลอบใจท่าน เธอไม่อยากให้ท่านเสียใจ มัมแก้วยิ้มทั้งน้ำตา รีโรสยิ้มก่อนจะหลับไปอีกครั้ง
" แก้วจ๋าลูกเป็นอะไรทำไมร้องไห้" แด๊ดแคทเดินเข้ามาพร้อมกับแด๊ดเวและมัมมัส แด๊ดเวรีบเดินเข้ามาหารีโรส แด๊ดแคทพยุงมัมแก้วยืนขึ้น
" ฮื่อๆๆๆ ลูกแมวๆๆแก้วเป็นห่วงหนูโรสๆเป็นแบบนี้เพราะแก้ว ลูกแมว" มัมแก้วปล่อยโฮเบา พลางพูดพึมพำบอกแด๊ดแคด้วยความเป็นห่วงรีโรส แด๊ดแคทกอดมัมแก้วแน่นๆ
" ลูกไม่เป็นอะไรหรอก แก้วอย่าร้องไห้นะคนดี" แด๊ดแคทพูดปลอบใจมัมแก้วๆพลางคิดถึงวันนั้น วันที่ท่านแสดงละครเพื่อให้รีโรสตอบตกลงแต่งงานกับเวคิน ทั้งๆที่รีโรสนั้นไม่รู้สึกนิสัยของลูกชายท่านเลย
" หลานเป็นเป็นไข้นะ ร่างกายอ่อนเพลียด้วย เดี๋ยวให้พักเสาร์อาทิตย์นี้ก็คงหายแล้วล่ะ" แด๊ดเวบอกมัมแก้วและแด๊ดแคทให้สบายใจ ท่านเข้าน้ำเกลือให้รีโรสด้วย แด๊ดแคทและมัมแก้วได้ยินแล้วรู้สึกโล่งอก
" เห็นไหมพี่บอกแก้วแล้ว ลูกไม่เป็นอะไรมากหรอก คงเพราะออกไปทำงานด้านนอกเลยร่างกายอ่อนเพลียนั้นแหละ" แด๊ดแคทพูดปลอบใจมัมแก้ว พลางเช็ดน้ำตาให้มัมแก้วๆยิ้ม
" แก้วเป็นห่วงหนูโรสนี้" มัมแก้วบอกแด๊ดแคทอายๆ แด๊ดแคทยิ้มเอ็นดู พลางยื่นหน้าไปจูบที่หน้าผากของมัมแก้วเพื่อปลอบใจ
" ลูกดวงแข็ง" แด๊ดแคทพูดปลอบใจมัมแก้วแบบนี้ตลอดเวลา ท่านดึงมัมแก้วเข้ามากอด แด๊ดเวและมัมมัสมองคนทั้งคู่แล้วยิ้ม
" กูกลับบ้านก่อนจะ มีอะไรโทรมาได้ตลอด 24 ชั่วโมงอย่างที่บอก" แด๊ดเวบอกแด๊ดแคทให้เข้าใจ แด๊ดแคทพยักหน้ารับ พร้อมมองรีโรส มัมแก้วกอดแด๊ดแคทพลางถอนหายใจเบาๆ
" เรานอนเฝ้าลูกที่ห้องนี้แหละคืนนี้" แด๊ดแคทบอกมัมแก้วๆพยักหน้ารับ ท่านเดินไปนั่งลงข้างขอบเตียงของรีโรส แด๊ดแคทเดินออกไประเบียง ท่านหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรหาลูกชายตัวแสบ
' หมายเลขที่ท่านเรียก ตื้ดๆๆๆ' เสียงข้อความของโทรศัพท์ของลูกชายตัวแสบของท่าน
" เวคินไอ้ลูกแสบ" แด๊ดแคทเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ
' ไอ้เด็กนรกสักวันมึงจะจ่มตีนของกู' คำพูดของแด๊ดแมร์ผุดขึ้นมาในหัวของท่าน
เช้าวันอาทิตย์
ประเทศสิงคโปร์
เวคินตื่นแต่เช้าเพื่อออกกำลังกายหนึ่งชั่วโมงและอาบน้ำ พร้อมกับเขาลงมาทำอาหารมาทำอาหารเช้าเอาไว้รอเพื่อนของเขา ข้าวโจ๊กร้อนๆฝีมือของเขาถึงไม่อร่อยแต่ก็พอทานได้
" กลิ่นหอมจังว่ะไอ้คิน" เสียงของฟอลตัลดังมาจากประตูครัว เวคินยิ้มที่มุมปาก
" มีไข่ลวกออนเซ็นด้วยนะเว้ย" เวคินบอกเพื่อน พลางหั่วต้นหอม ฟอลตัลเดินเข้ามาในห้องครัวพลางเปิดฝาหม้อ
" โจ๊กหอมจังว่ะ" เขาเอ่ยชมอาหารในหม้อ พลางปลายตามองเวคิน
" ไอ้คินเมียของมึงเป็นไงบ้างว่ะ เธอแบบแจ่มไหม ขาวบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาวหรือเปล่าว่ะ" ฟอลตัลถามเวคินด้วยความอยากรู้ เวคินปลายตามองเพื่อนพลางคิดถึงตอนที่เขาลงโทษรีโรส ร่องกุหลาบที่คับแน่นมันบีบรัดแท่งรักของเธอแทบแตก
" หึหึ ก็ผ้าขาว" เวคินหันเราะอารมณ์ดีก่อนจะพูดขึ้นมา
" เจาะไข่แดงครั้งแรกมันเป็นยังไงว่ะไอ้คิน" ฟอลตัลถามด้วยความอยากรู้ เวคินยิ้มที่มุมปาก พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มของตัวเอง
" เลือดสาดจริงหรือเปล่าว่ะ" ฟอลตัลถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะไอ้ที่เขาผ่านมานั้นก็ไม่เคยโชคดีเจอไข่แดงเลย เขาเจอแต่ไฟแดงทั้งนั้น
" รีโรสกับรีโมตหน้าเหมือนกันมากๆ กูยังคิดเลยว่าถ้ามึงไม่จีบหรือมัมแก้วไม่ไปขอรีโรสให้มึง กูจะให้แด๊ดกับมัมไปขอให้กู เพราะกูชอบใบหน้าอย่างสองสาวนี้มากๆ " ฟอลตัลพูดขึ้นมาอย่างผิดหวังเล็กน้อย เวคินแสยะยิ้มที่มุมปาก
" กลิ่นหอมจังเลยว่ะไอ้คิน" เสียงของกรู๊บดังมาจากประตูห้องครัว เวคินและฟอลตัลหันไปมอง ก่อนจะยิ้มให้กัน
" หิวก็มานั่งเลย วันนี้กูทำไข่ลวกออนเซ็นไว้รอพวกมึงด้วย" เวคินบอกเพื่อน ไลอ้อน กรู๊บ ครีย์ยอนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ฟอลตัลตัวโจ๊กใส่ถ้วยให้เพื่อน เวคินวางพวกเครื่องปรุงลงบนโต๊ะ
" ว้าวววว นี้ต้องโด๊บกันเลยเว้ย หึหึ" ไลอ้อนพูดแซวตัวเอง หนุ่มๆมองหน้ากันแล้วยิ้ม
" ขยันสับก็ต้องโด๊บเยอะๆถึงจะถูก" ฟอลตัลบอกเพื่อนๆอย่างหยอกล้อ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ เขากระเทาะเปลือกไข่ พลางแกะไข่ออก เนื้อไข่และไข่แดงที่ยังไม่สุกดีร่วงลงไปในถ้วยโจ๊ก
" ไข่แดงในถ้วยกับไข่แดง.... มันรสชาติเหมือนกันหรือเปล่าว่ะไอ้คิน" ครีย์ยอนถามเวคินๆมองหน้าเพื่อนๆก่อนจะยักไหล่ให้เพื่อนๆอย่างกวนๆ
" อย่าถามมันเลย ขนาดกูถามไม่ยังตอบกูไม่ได้เลย" ฟอลตัลเบรกเพื่อนๆที่พยายามจะถาม เวคินนั่งลงพลางกระเทาะเปลือกไข่ เขาแกะเปลือกไข่แยกออกจากกัน เนื้อไข่ขาวที่เป็นวุ่นขาวร่วงลงไปพร้อมไข่แดง เขาใช้ช้อนตักไข่แดงขึ้นมาและยัดเข้าปาก
" อื้มม หึหึ" เวคินครางในลำคอพลางมองหน้าเพื่อนๆ เขาหัวเราะเยาะเย้ยเพื่อนๆ
" ไข่แดงก็ไข่แดงนั้นแหละ มึงจะเปรียบเทียบกับเปิดซิงผู้หญิงได้เหรอว่ะ" เวคินพูดขึ้นมาลอยๆ ครีย์ยอน กรู๊บ ไลอ้อน ฟอลตัลมองหน้ากัน
" ทานข้าวพวกเวร จะถามเรื่องไร้สาระอะไรนักหนา" เวคินด่าเพื่อนน้ำเสียงดุๆ ทั้งสามหนุ่มก้มหน้าทานอาหารไปเงียบ เพราะถึงถามเวคินไปเวคินก็ไม่ได้จะพูดจะเล่าอะไรอยู่แล้ว ทั้งสี่หนุ่มทานอาหารเช้าจนอิ่มและแยกย้ายกันไปที่ห้องของตัวเอง
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเวคินดังขึ้น เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ
" ครับแด๊ด" เวคินกรอกเสียงไปหาแด๊ดแคท
' กลับบ้าน' แด๊ดแคทสั่งเวคินๆแสยะยิ้มที่มุมปาก
" พรุ่งนี้ครับ" เขาตอบพร้อมกับกดวางสาย
- Writer
