The other day, I have decided to wake up early so I can go to school early too. Gusto ko munang umiwas sa kanya. Hindi ko alam kung ano bang pumasok sa kokote ko at nasabi ko iyon sa kanya.
I regret it. I really do, but on the other side of my mind, something’s telling me that it’s just right. I did nothing the whole night but to cry silently.
Pagkatingin ko sa sarili ko kanina sa salamin ay namamaga ang mga mata ko kaya alam kong uusisain ako ng kahit sino man ang makakakita sa akin.
“Hija, ang aga mo.” Saad ni Tita Rose. Nadatnan ko siya sa kusina na nagluluto na nang agahan. Kumunot ang noo niya at mataman akong pinagmasdan. “Umiyak ka?” Umiling naman ako at ngumiti.
“Napuyat lang po dahil sa dami ng kailangang i-research para sa projects namin sa school.” Marahan namang tumango si
